Fróðskaparrit - 01.01.1952, Page 113

Fróðskaparrit - 01.01.1952, Page 113
Hugskot um hvítravnin 119 um jarðabrúk, útróður og fuglaveiðu, og, ikki svitaðist, tá tosið var um fugl, at ravnur var frammi havdur, og ofta endaði tosið á hvítravninum. Fyri tann, ið mintist hvítravnin, tóktist myndin av hesum merkiliga og longu tá sjáldsama fugli at ákalla kenslur uttan fyri tað vanliga, ja, sum var nakað frá farnu forfedrum okkara vitjað aftur í heimin. Erpnir vóru teir gomlu, tá teir kundu siga frá, at teir hovdu veitt hvítravn, og snotisliga logdu teir orðini, tá teir sógdu frá einari slíkari tilgongu, ið gav manninum ein ans, ið ikki var hvorjum manni fyri. Her í Nólsoy vistu menn at siga um tveir hvítravnar, sum átt hóvdu her nærhendis, annar í Flognum millum Borðá og Kirkjubónes og annar á Farsælagjógv yvir Svóðini yvir sunnara parti á Nólsoyar urð. Hesin hvítravnurin var mak- aður við einum svórtum, sum var eyðkendur við navninum »Ravnurin við tí stóra nevinum.« Nðkur ár fingu teir ungar, tó eingin visti at siga frá óðrum, enn at teir bert fingu svart- ar ungar. At hetta ravnaparið í mong ár fekk náðir at bú- leikast yvir teimum bestu fleygasessum á Urðini, komst av, at hvítravnurin longu tá var vorðin sjáldsamur, og Nóls- oyingar tí aftraðu seg við at oyða hann. Eina nátt í fleyga- tíð hevði tó ein serliga hugaður byrsumaður verið á Urðini, har hann hevði laðað sær eitt stilli, og skotið háðar teir gomlu ravnarnar. Hvítravnin fekk hann fatur á, og var sagt, at sýslumaður Múller í Havn gav honum tveir dálar fyri hann, meðan makin, ravnurin við tí stóra nevinum, fór undir Urðina og ikki spurdist aftur. Stillið, har hin síðsti hvítravnurin varð skotin, stendur óbroytt til henda dag og verður rópt antin Ravnastillið heiman fyri Klett, ella Jóusar- hol. Hvítravnurin í Flognum hevur búleikast har um mund- ið 1860. At byrja við segðist hesin ravnurin at vera paraður við einum, ið einki vel hevði. Hin velaleysi varð ofta um- talaður í Nólsoy, av tí at hann nógv ferðaðist har fram við, og var hann nærum við at hefta pátrúgv at sær sum skot- fríur, og soleiðis kundi hann unna sær at halda byrsumenn-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Fróðskaparrit

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Fróðskaparrit
https://timarit.is/publication/15

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.