Fróðskaparrit - 01.01.1952, Síða 113

Fróðskaparrit - 01.01.1952, Síða 113
Hugskot um hvítravnin 119 um jarðabrúk, útróður og fuglaveiðu, og, ikki svitaðist, tá tosið var um fugl, at ravnur var frammi havdur, og ofta endaði tosið á hvítravninum. Fyri tann, ið mintist hvítravnin, tóktist myndin av hesum merkiliga og longu tá sjáldsama fugli at ákalla kenslur uttan fyri tað vanliga, ja, sum var nakað frá farnu forfedrum okkara vitjað aftur í heimin. Erpnir vóru teir gomlu, tá teir kundu siga frá, at teir hovdu veitt hvítravn, og snotisliga logdu teir orðini, tá teir sógdu frá einari slíkari tilgongu, ið gav manninum ein ans, ið ikki var hvorjum manni fyri. Her í Nólsoy vistu menn at siga um tveir hvítravnar, sum átt hóvdu her nærhendis, annar í Flognum millum Borðá og Kirkjubónes og annar á Farsælagjógv yvir Svóðini yvir sunnara parti á Nólsoyar urð. Hesin hvítravnurin var mak- aður við einum svórtum, sum var eyðkendur við navninum »Ravnurin við tí stóra nevinum.« Nðkur ár fingu teir ungar, tó eingin visti at siga frá óðrum, enn at teir bert fingu svart- ar ungar. At hetta ravnaparið í mong ár fekk náðir at bú- leikast yvir teimum bestu fleygasessum á Urðini, komst av, at hvítravnurin longu tá var vorðin sjáldsamur, og Nóls- oyingar tí aftraðu seg við at oyða hann. Eina nátt í fleyga- tíð hevði tó ein serliga hugaður byrsumaður verið á Urðini, har hann hevði laðað sær eitt stilli, og skotið háðar teir gomlu ravnarnar. Hvítravnin fekk hann fatur á, og var sagt, at sýslumaður Múller í Havn gav honum tveir dálar fyri hann, meðan makin, ravnurin við tí stóra nevinum, fór undir Urðina og ikki spurdist aftur. Stillið, har hin síðsti hvítravnurin varð skotin, stendur óbroytt til henda dag og verður rópt antin Ravnastillið heiman fyri Klett, ella Jóusar- hol. Hvítravnurin í Flognum hevur búleikast har um mund- ið 1860. At byrja við segðist hesin ravnurin at vera paraður við einum, ið einki vel hevði. Hin velaleysi varð ofta um- talaður í Nólsoy, av tí at hann nógv ferðaðist har fram við, og var hann nærum við at hefta pátrúgv at sær sum skot- fríur, og soleiðis kundi hann unna sær at halda byrsumenn-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122

x

Fróðskaparrit

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fróðskaparrit
https://timarit.is/publication/15

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.