Fróðskaparrit - 01.01.1955, Qupperneq 49

Føroyski leypurin
55
Hoyleypur. Leypur at bera í hoyggj inn fyri kúnna.
Kannubæri. m. (a; ar). 1 kannubæri = V48 tunna. Leypa*
nøvn í samanseting við kannubæra:
Átj ankannubæraHeypur (Hó., Da., Gj., Ho., Sd.,
Mv., Sa.).
Sekskannubæra»leypur (T„ Mv.).
Sekstankannubæra«leypur (Gj.).
Tj úgu kan n u bæraHeyp u r (Mv.).
Tólvkannubæraíleypur (T.).
Tveyogtjúgukannubæraíleypur. (Mv.).
Karðingarleypur. Navn á einum leypi í Húsavík.
Húsavíkingur var trúlovaður við gentu har í bygdini.
Hann gjørdi sær lítlan, tættan leyp at hava við sær at
karða uppí, tá ið hann gekk til gentuna at fríggja. Leyp*
urin varð kallaður kar ði nga rley p u ri n og er til enn,
avgamal.
Kilpaleypur. Leypur við høddu at bera hann við í hond»
ini (samanber kilpabytta); var ongantíð borin í fetli, tók
6 kannubærar (Ku.).
Krókur. m. (s; ar) = grótleypur.
Landleypur. Leypur at bera land í.
Leypur. m. (s; ar). (L. F.). — Rimaður kassi, gjørdur á
serstakan hátt og nýttur til at bera í á bakinum.
Leysaleypur. (L. F.)?
Línukassi. m. (a; ar) = línuleypur.
Línuleypur. Serligur leypur athavafiskilínunaí.(Síbls.48.
Línutrog n. (s; trog) = línuleypur.
Lokaleypur. Leypur við loki, sum gekk á hongslum og
oftast hevði lás. Ætlaður til ymist, har av tey ymsu nøvn*
ini á lokaleypi, t. d. doktara*, ferðar* og handilsleypur o. s. fr.
— Ljósmamman hevði eisini ofta lokaleyp; men hann
hevði ikki navn eftir tí.
Miðlingarleypur. Var á stødd mitt ímillum byrðarleyp
og tøðleyp (Kl.).
Millumleypur. « . . . á stødd mitt ímillum byrðarleyp
og tøðleyp» (Ki.).