Nýja öldin - 01.12.1899, Qupperneq 13

Breytiþróunar-lögmálið.
• 157
Svona hangir hvað af öðru í allri náttúrunni. Svona
hefir hvert dýrið áhrif á annað, dýrin áhrif á jurtirnar
og jurtirnar á dýrin. Það er því engan veginn auðvelt
að skilja til hlítar í þessu sámba.ndi öllu, svo flókið sem
það er. En það.,er auðsætt, að breytingar þær, sem á
þennan hitt verða í náttúrunni án tilverknaðar mann-
anna, hljóta að taka miklu lengri tíma, heldur en þær,
sein af manna völdum vei ða. Og þá má nærri geta,
að óumræðilega langur tími hefir orðið að ganga til allra
þeirra breytinga, sem hljóta að hafa orðið á öliuin lif-
andi veruni á jörðunni, ef þær eru. allar komnar af fárn
einum frumtegundum, mjög svo ófullkomnum, eins og
Darwin kennir.
En þessi óumræðilega langi tími þarf nú engum vand-
kvæðum að valda. Ið gamla tímatal, sem bygt var á
bibliunni og telur heiminn svo sem 6000 ára gamlan,
er nú orðið einn af þeim forngripum, sem mannleg þekk-
ing hefir kastað í rusiakistu menningar-sögunnar. Að það
se vitleysan einber, það vita nú allir og játa, jafnvel
guðfræðingar. Siðan skoðanir Lyell’s ruddu sér alrnent
til rúms, kemur nú öllum, bæði stjarnfræðingum, jarð-
fræðinguin og öðrum, saman um, að jarðhnöttur vor
sé svo ómæiilega gamali, að vart verði tölum talið,
og að það séu milíónir ára síðan fyrst urðu til lifandi
verur á jörðunni.
Á þessum milíónum ára hafa sífelt komið fram og
þróast nýjar breytingar, og hefir því valdið baráttan fyrir
tilverunni. Af inum fáu frumlegu tegundum lifandi vera
hafa fyrst myndast afbrigði; með löngum tíma hafa þau
orðið að nýjum tegundum; svo hafa inyndast ný kyn,
nýjar ættir, nýir flokkar.
stráð er í holur músanna. Músatýfus-baktei'íur eru uú orðnar
verzluuarvara og hafa oft geiist vel til að eyða vallmúsum..