Nýja öldin - 01.12.1899, Qupperneq 20

164
Nýja Öldin.
að gereyða því og reyna á ný, svo að skár takist, og að
þetta gangi svona aftur og aftur niti ómælilegar aldir,—
helduren hitt, að hugsa sér skaparann svo hagan, að
hann hafi skapað fáar frumagnir, sem beri í sér kjarna
alls lífs og geti sífelt tekið þroska og breytingum og
þróast til sífelt meiri fullkomnunar.
Agazzis kannast líka við það sem fósturfræðin (em-
bryology) sýnir oss, að mannsfóstrið tekur breytiþróun í
móðurlífi. Á allra-fyrsta tímabili meðgöngutímans er t. d.
mannsfóstrið í móðurlífi vart eða alls ekki þekkjanlegt
frá fóstri óæðri dýra, síðar líkist það fóstrum hinna og
þessara dýra. 4- 6 vikna gamalt manns-fóstur er t. d.
nauðalíkt hundsfóstri. Um eit.t skeið manns-fóstursins í
móðurlífi er kroppurinn alloðinn; en svo fafia hárin af.
Um eitt skeið hefir mannsfóstrið langan hala, eins langan
í hlutfalii við kroppinn eins og lengsta apa-hala; svo
fellur þessi skrautlimur af, nema. hvað eftir verða 4 rófu-
liðirnir efstu, sem hyljast þó undir hiíðinni. Snemma á
ævi manns-fóstursins hefir það tálknaboga; síðar fær það
lungu, en tálknin breytast í kjálka. Afiar þessar breyt-
ingar taldi Agazzis að eins vott um sköpunarfyiirætlun
drottins! Darwin taldi hitt sannlegia, að úr myridbreyt-
ingum fóstursins mætti lesa uppruna og æfisögu tegund-
arinnar. Má vera ég fái tóm til þess að víkja að þessu
efni aftur, annaðhvort síðar í ritgerð þessari eða þá í
sérstakri grein.
Það má nærri geta, að allir óvinir Darwin’s kenn-
ingar fögnuðu mjög þessari bók‘Agazzis. Bókin var
geypi-dýr, en flaug þó út og fékk í svip ámóta útbreiðslu
eins og bók Darwin’s „um uppruna tegundanna. “ Hér
var fram komin alvarleg tiiraun til að rökstyðja á vís-
indalegan hátt þróunarfræði og sköpunarfræði, er stæði í
fuilu samræmi við gömlu gyðinga-þjóðsöguna um sköpun
á 6 „dögum“; en við „daga“ skildu menn þá óákveðin