Nýja öldin - 01.12.1899, Qupperneq 25

Breytiþróunar-lögmálið.
169
mikils vert, er enn ein ný sönnun þess, að það er aidrei
vinnandi verk að „endurbæta“ sannleikann.
Önnur bók Darwins var nú útkomin: Animals and
Plants nnder Domestication („Dýr og jurir í mannarækt").
í henni vóru margir þýðingarmiklir viðaukar til fyllingar
og styrkingar bókinni „Um uppruna tegundanna“. En
svo kom enn ein bókin 1872, en hún var annað höfuð-
rit hans. Hún hét:
i, Um ætt og uppruna mannsins“.
(On the Descent of Man), og hafði hún legið i mörg ár í
handriti hjá höfundinum áður en hann gaf hana út, alveg
eins og bókin um uppruna tegundanna. í þessari bók
rekur hann lengra skoðanir þær, sem fram vóru sett.ar
í fyrstu bókinni, um uppruna tegundanna, því að nú
tekur hann manninn fyrir og sýnir fram á, að enginn
náttúrufræðingur geti litið á manninn svo sem standandi
utan við dýra-ríkið, því að maðurinn só dýr af fylking
hi-yggdýra, flokki spendýra.
Þá sýnir hann fram á, að maðurinn sé háður sama
lögmáli sem önnur dýr (og jurtir), breytiþróunar-lögmál-
inu, og hljóti að hafa breytiþróast úr ófullkomnari mynd-
um þar til er hann heflr náð því stigi, sem nú er hann
á, eða öllu heldur þeim stigum, því að mannþjóðirnar
eru allmislangt ástígs komnar bæði að sálar og likams
þroska.
Til þessa benda ijóslega meðal annars líff'æra-vísar
þeir eða líffæraleifar, sem áður hefir verið á vikið og þró-
unarmyndir fóstursins í móður-lífl. — Maðurinn er og
ákaflega iíkur inum öðrum æðri dýrum í öllu líkams-
sköpulagi; hann heflr ekki nokkurt eitt líffæii, sem þau
hafa ekki Hka.
Yér höfum öil in sömu lífsskilyrði sem in önnur
æðri dýr, æl^slurq kyn vort á sama hátt, erum sömu