Nýja öldin - 01.12.1899, Blaðsíða 30

174
Nýja Öldin.
öllu verulegu er skapaður sem mannsheilinn, þá sér hvert
mannsbarn á svipstundu, að mismunurinn milli manns-
heilans og apaheilans er svo örlítill, að varla er teljandi,
í samanburði við mismuninn á heila apans og heilaleysi
kesjungsins. Og þar sem nú allir náttúrufræðingar játa,
að apinn og allir hans forfeður hafi breytiþróast úr kesj-
ungi, eða öðru þvíliku dýri, svo að öll bryggdýr sé af
þeirri sömu æt.t sprottin, þá getur tæpiega nokkui' maður
neitað því af náttvrufrœðilegum rökum, að apar og menn
geti átt ætt að rekja til sameiginlegra fojfeðra.
Skynsemin ætti það þá ein að vera, og annað ekki,
sem greindi svo gej'samlega mennina fiá öðrum dýrum,
að vér yrðum að álita þá alls annars eðlis. fJó getur
enginn því neitað, að dýrin hafa líka skynsemi og skiln-
ing, eða vitsmuni og greind; mörg dýr hafa enda tals-
vert mikið af viti, t. a. m. apar, hundar, hestai', að
ógleymdum maurunum, og eru þeir þó dýr, sem hafa
breytiþróast í mjög ólíka átt mönnum og öpum.
f*að er öllurn kunnugt, að dýrin hafa sömu tiifinn-
ingar sem vér menaiinir; hundar, apar og fílar geta
verið glaðir og sorgbitnir, hefnt sín og þvíuml.; þessu
neitar enginn. Svo hafa dýrin Jíka misjafnt lundarlag,
rétt eins og vér mennirrtir; allir þekkja geðgóða hunda
og geðvonda hunda, hesta, ketti o. fl. skepnur; giimmar
skepnur og meinlausar, hrekklausar og slungnar, greindar
og- heimskar eru altíðar meðal sömu dýrategundar, og
oft breytist lund sömu skepnu með aldri. Þá þekkja og
allir það, að skepnurnar geta elskað. Hafa ekki allir
Jesið sögur um móðurást dýra, eða trygð þeirra og ást
við húsbændur eða velgerðamenn sína eða við önnur
dýr ?
Minni hafa dýrin, og flest þeirra mjög gott minni.
Bréfdúfurnar sýna bezt, hvert minni fuglar hafa; hestar