Nýja öldin - 01.12.1899, Side 56

200
Nýjn Óldin.
rétti, sem ástin til lands og þjóðar gefur mór. Og krafa
mín er þessi: IJið megið eliki saurga Jeiði Jónasar Hall-
grímssonar með því að mishjóða því, sem lionurn var kcer-
ast alls, en það er móðurmálift okkar — ,ástkæra, yl-
hýra málið, og allri rödd fegra.“
Engan minnisvarða mundi honum þykja eins mikið
i varið og þann, að áhrif hans leiði yður til að elska
móðurmálið og leggja rækt við það.
Jón ólafsson.
Skarða-Gísli.
—jrírítm
Það hafa verið gefin út kvæðasöfn eftir ýmsa ís-
lenzka menn, sem ekki hafa verið skáld; en í annan stað
höfum vér átt ýmis góð skáld, sem engin spor hafa sést
eftir í bókmentum vorum, þeim sem enn eru skrifaðar.
Einn þeirra manna er Gisli Gíslason, eða Skarða-Gísli,
sem alment er kallaður.
Skarða Gísli mun vera kunnur viða um land, og
kunna ýmsir menn eftir hann margt af vísum þeim, sem
hann hefir kveðið. Hann hefir orkt fjölda af tækifæris-
vísum og mun nú mikill hiuti þeirra vera glataður. Ég
hefi nú um nokkur ár grafist oftir vísum hans, þar sem
ég hefi ætiað, að þeirra væii helzt að ieita. Og þótt ég
viti, að margar smellnar vísur muni iifa eftir hann á víð
og dreif, sem ég hefi eigi náð í, vil ég eigi iengur draga,
að koma litiu úrvali kviðiinga hans á prent. Það er
synd, að minning slíkra snillinga deyi.
Það er um Gisla eins og önnur skáld, sem liðin eru
undir lok, að honum eru eignaðar ýmsar vísur, sem hann
á ekki. Ég læt hór að eins þær vísur. sem ég þykist