Nýja öldin - 01.12.1899, Qupperneq 91

Bókmcnlir vorar.
235
Og það bera öll ástakvæðin raeð sér, að þegar skáld-
ið kveður um ástafar, þá er hann ekki að yrkja upp
aftur það sem hann hefir lesið í bókum, heldur það sem
hann heflr lært af lífinu — ekki draumlifi ímyndunar-
aflsins uppi i skýjunum, heldur iífinu í mannheimum.
Auk þeirra tveggja löngu kvæða, er ég hefi nefnt,
er bókinni skift, í 3 kafla: „Landið mitt ijósa“, ijóð-
mæli um ísland og íslenzka náttúru; „Daggperlnr", ásta-
kvæði, og „Mislit blöð“, ýmisleg kvæði.
Það má segja, að yrkisefni skáidsins sé ekki mjög
mörg eða margvísleg, en þá má og svara, að maðurinn
er kornungur. Og það má teija honum það til gildis,
að hann heflr tekið sór þau ein yrkisefni, sem hann
þekkir og ræður við.
Guðmundur Guðmundsson er allur skáid frá hvirfli
til ilja, og þegar maður minnist, æsku hans, þá vonar
maður, ef honum 'endist heiisa og líf, að hann verði eitt
af góðskáldum fyrsta fjórðungs 20. aldarinnar.
Indr. Einarsson:
„Sverð og
bagall“.
Indriði Einarsson hefir gert alvarlega til-
raun til að gera bragarbót eftir Hellis-
manna-bullið með nýju leikriti: „Sverð
og bagall". Efnið er tekið frá Sturl-
unga öidinni. Um meðferð efnisins er það að segja, að
höf. heflr ekki tekist, að gefa leiknum eitt aðalefni, svo
að engin ein af persónum leiksins verður aðalpersóna.
Þetta kemur til af því, að höf. hefir bundið sig of mjög
við söguna. Þett.a er veikieiki á samsetning ieiksins.
Málið á þessum leik er a.ll-viðunanlegt; en að rita nátt,-
úrlegar viðræður heflr liöf. eigi enn tekizt, enda er það
hon'bm lakast lagið af því er tii leiksamningar heyrir. í
leik, sem bygður er svo mjög sem þessi á sannsöguleg-
um viðburðum, eru hjátrúar-ofsjónirnar í hellinum svo
psamkynja öilu Oðru í leiknum, að þetta stendur eins