Nýja öldin - 01.12.1899, Qupperneq 99

Bókmentir vorar.
243
Fornsögu-
þœttir I—II.
A kostnað ísafoldar-prentsmiðju haía
þeir Pálmi Pálsson og Þórhallur Bjarn-
arson geflð út, tvö hefti af Fornsöguþátt-
um. 1. h. eru goða-sögur og forneskju-
sögur; 2. h. eru þættir úr íslendinga-sögura. Þessi hefti
eru ekki ætluð tii að útrýma sögunum, sem þau gefa
sýnishorn af, heldur til að vekja lystina á ' þeiin. Þau
eru ætluð ungmeiinum eða enda börnum.. Sögukaflar-
nir úr Njálu og öðrum Sunnlendinga-sögum i 2 h. erú vel
valdir, og sjálfsagt réttast fyrir þá séin nota kverin, að
byrja á 2. heftinu. 1. hefrið má helzt geyma þangað
til 2-- 3 1éttaii hefti eru lesin á undan, og virðist það
misráðið, að hafa goðasög'urnar í 1. hefti. Skýringar eru
af alt of skornum skamti, og ég þori að fullyrða, að
ek'ki allfáir barrtafiæðarar standa uppi eins og þvörur og
geta ekki skýrt sum fornyrðin börnunum. Er það und-
arlegt, hvað sparir' útgefendurnir hafa verið á að skýra
óvenjdlegar málmyndir' ög fátíð og torskilin orð. f’að
er t. d. ekki börnum einum, sefn verður torskilið „atalt"
(á 8. bls.). fað eru án efa fæstir barnakennár, ’sem
þekkja, hver merking er hér í ,»atalt“ (þó að þeim kynni
að hugkvæmast, að þetta só sama orð sem „ötull"), því
að orðið heflr aðra1 nlerking nú. Útgefendúrnir hafa
fornlega stafsétning, og er það að sjálfsögðu rótt. En
hitt er síður skiljánlegt, hví þeir hafa þá ekki fornu
stafsetninguna nokkuru réttari, en þeír gera.’ Hví rita
þeir álmr, hálfr. itlfr o. s. frv. ? Rétta fornmyndin er
almr, halfr, ulf'r. Það er jafnsjálfságt að rita þánnig,
eins og að rita gangr, lengi, ungr, en ekki gángr, Ibingi,
úngr. Ef unglingunum væri frá öndverðu keiit, að það
er eigi að eiris á tmdan ny og nk í sömu saihstöfu að
raddstafnr er stuttur, heldur einnig á undan If, Ig, Ik,