Nýja öldin - 01.12.1899, Qupperneq 100

244
Nýja Ölditi.
Im hi, Ip1), þá. slyppi menn við að sjá önnur eins
nýgervings orðskrímsl eins og „einmælmi" og „tví-
mælmi" (í Dönsku oiðab. nýju, viðauk.) í stað „ein-
melmi“, „tvímelmi" (af malmr, sem langiitað er málmur
samkv. framburði). Peir sem fást við að segja unglingum til
í íslenzkii hljóðfræði, reka sig daglega ;'ö hvert mein þessi
ranga stafsetning gerir. Vitaskuld íná segja nemanda
þetta; en það er.ekki nóg að maður viti þetta, ef vit-
neskjan um það grofst niður eirihverstaðar niðri í skjóðu-
horni vitundarinnar og fyrnist þar. Augað þarf að ven-
jast réttu myndinni (alveg eins og með -ng), svo að
vitnoskjan urn hana sé jafnari á hraðbergi og manni
verði jafntamt að rita (og hugsa) mahnr eins og gangr.
Pað þarf meðal-hugrekki til að minnast
Bjom Jónsson: ^ pessa bók, sem hofir haft jafn-æsandi
Ný stafsetnincr- . . v
v„ ., áhrif a emn merkrsmann eins og rauð
ar-orobok.
duia á blótneyti. Af þvi að nafn mitt
er nefnt í formála kversins, vil ég taka það frarn, að
ég á engau þátt í kverinu annan en þann, að hafa gefið
höf. beudingar uin nokkur orð, — bendingar, sem auð-
vitað vóru ekki ávalt teknar til greina, eins og eðlilegt.
var, þar sem fróðari menn fjölluðu um. Ég get þessa
bæði til þess að sýna, að ég ber enga ábyrgð á neinu
öðru í bókinni en þeim örfáu bendingum, sem ég hefl
geflð, og hins vegar til að sýna, að ég get, fyrir þá sök
alveg öhiutdrægt um bókina talað. Og því leyfl ég mér
að minnast fám orðum á hana. — Ég skal fyrst taka
það fram, að það er ekki tilgangur minn að mæla hér
með né móti stafsetning þeirri, sem á bókinni er og
kend er við blaðamannafélagið. Pó að ég fylgi henni,
1) Sömul. í orðiou hals (svíri; en: háls ef. af háll); og
í orðinu s k a 1 d (— skáld).