Nýja öldin - 01.12.1899, Blaðsíða 101

Bókmentir vorar.
245
er ég ekki samþykkur henni í öllum atriðum (t. d. hvar
rita skuli einfaldau samhljóðanda og hvar tvöfaldan sam-
hljóðanda á undan öðrum samhljóðanda; — ég álít þá
reglu, sem fram er sett í bókinni á VIL; bls., 7.; föiul.,
ranga, og hefi aldrei undir haua skrifað, en,.fylgi henni
þó af tillátssemi við . félagsbræður mína). Hér er að
eins á það að líta, hvernig bókin er sarn.in samkvœmt
þeim reglum, sem hún hefir sett sér að fylgja, .
Þess ber þá fyrst að gæta, að bókin er, eins og
stærð hennar sýnir (einar 64 bls.), eklci ætluð til að
vera íslenzk oi ðabók yfir málið alt, heldur að eins staf-
sefnÍHýar-orðbók. Það er því ekki við að búast að finna
í henni þau orð, sem enginn vaíi getur á leikið, hvernig
rita skuli — eða hcygja (því að hún reynir að vara við
algengum beygingavillum); Það er því enginn galli á
henni, þótt ekki finnist í henni algeng orð eins og að,
sem, er, við o, s. frv. Auðvitað eru tekin upp nokkur
Qrð, sem hefðu mátt missa sig (t. d. maki, snöp o. fl.),
en það er að minsta kosti skaðlaust. Var hefi ég og
orðið við stöku orð, sem ástæða liefði verið til að taka,
on nú vantar, en ekki eru þau tiltakanlega mörg. T. d.
liefði verið ástæða t.il að nefna flt. af hár (fiskur), hávar
(en ekki liáir, eins og ég hefi nýlega séð i bók); réttara
að taka með: hennt [harmur]; mér verður hermt við
(ekki: hrerft við), Ivðalegur (<-kki: lúalegur, i þeirri merk-
ing) o. 11. þessli. Nokkura ósainkvæmni má finna hér
og þar á stöku stað: t. d. bókin liefir einvirðulega (sem
er upphafl. myndiri), en ekki innvirðulega, sem er yngri
mynd, en ein tíðkanleg nú, og alitíð í fornu máli. Hins-
vegar hefir hún: indœll (en ekki cindœll, sem ei' þó upp-
hafl. myndin), en telur inndœll ranga. mynd. En indœll
kemur varla fyrir hvorki í fornu máli né nýju, en inn-
dœll er altíða myndin að forriu og nýju. Bókin hefir
tykt (= þefur), en samkv. 4. reglu á VII. bis. ætti orð