Freyja - 01.09.1901, Side 28

1G8
FllKYJA
handlegginn og dregið frá loku sem var að innan og hélt hurðinni aftur.
Gengu þeir svo inn í fordyr og þaðan inn í hesthúsið og sáu þar fjölda
af hestum og nokkar kýr. Þcir þóttust nfi vissir um að svo margir hest-
ar væru ekki látnir mannlausir nætur langt, og héldu því inn í hlöðuna
og sáu þar mann sitjandi á trébút, hallaði hann sör upp að heystálinu
og hraut.
Augablik stöðu þeir félagar og hugsuðu sig um, það var svo sem
auðvitað að þeir yrðu að koma honum frá áður en þeir reyndu að taka
hestana.
„Varið þið ykkur," sagði Mark og keyrði járnið í höfuð mannsins
svo hann valt eins og gorkúla ofan af kubbnum, en lióbert og Harry
stukku til og bundu fyrir munninn á honum, var það ekki fyr búiö en
hann opnaði augun en hafði þó enn ekki fulla rænu, svo til frekarí
tryggingar bundu þeir hann á höndum og fótum og létu hann svo eiga
sig.
,,Ef við'ætluin höðan ríðandi verðum við að hraða okkur," sagði
Karmel og fór nú út til hestanna.
„Já, veldu mér góðann hest en ég skal velja þér góðann hnakk,"
svaraði Kóbert.
„Það skal ég gjöra," sagði njósnarinn.
En þctta var enginn hægðarleikur því Ijósið var ekki nema eitt en
hvorki var hægt að velja góðann hest nö góð reiðtýgi Ijóslaust. Þeir tóku
þá það ráð að velja sér hestana fyrst og leiða þá út, svo fóru þeir inn til
að velja sér reiðtýgin. Róbert sá skrautleg reiðtýgi hanga afsíðis ogætl-
aði að taka þau, en hrökk við er hann við nánari aðgæzlu þekkti liern-
aðar einkenni col. Lyndarms á þeim.
„Karmel! col. Lyndarm er staddur hérna," sagði hann.
„Hver er hér?‘‘ spurði njósnarinn.
„Colonel Lyndarm, þetta er ættarmark lians.“
„Svo er það," sagði gamli maðurinn sem strax þekkti merkið. „En
lierra minn trúr! hvað höfuin við hér! Hver á hestinn þann arna?“bætti
hann við og benti lióbert á hestinn sem hann ætlaði sjálfum sér.
Það fór hrollur um Róbert er hann sá hestinn því hann þekktí
hann helzt til vel. *
„Svo sannarlega sem ég lifi, þá er þetta hestur Eugens,“sagði hann.
„Hvaða Eugens?" spurði Mark.
„Eugene Deblois,“ svaraði Róbert.
„0, ég þekki hann vel, hann er frá Amboy oggóður kunningi minn
í tilbót. Heldurðu að hann sé hér í varðhaldi?" spurði Mark, sem nú var
kominn í ákafa geðshræringu.
„Eg er hræddur ura það, og þetta er áreiðanlega —“
„Nei, sjsiið þið drengir, liérna er þá kvennsöðull, skyldu þeir her-