Freyja - 01.12.1903, Blaðsíða 32

FREYJA
Björnstjerne Björnsso n.
VI. 5:
1 14
SjT>jÖRNr3TjEKXE Björnssox höf.hinn-
0iar alkunnu skáldsögu, ,,Árni“ er
ekki einungis sagna og ljóSskáld,
he'.dur er hann stjórnvitringur og leiö-
togi flokks síns. Hann er alþýöleg-
ur maöur, býr á búgaröi sínum og um-
gengst jafn ljúfmannlega fólk af. öll-
um stéttum. Hann hetir óbilandi
trú á framtíö þjóöar sitinar. Hann er
höföinglegur á velli, allra manna bezt
málifarinn, heitur og alvcrugefinn, og
í alla s aöi vel fallinn fvrir leiötoga.
Björnsson hefir brotiö í bága við forn-
tíðar helgi sinna tíma bæöi í trúar-
brögðum og stjórnináium, án
þess aö gjcra hinar nýrri skoðanir
tortryggilegar meö of miklu bölsýni eöa of nöpru háöi um málefni
þau, sem hann er búinn aðyfirgefa, en þúsundum eru enn þá hjart-
fólgin, og keinur þar ávalt fram mannást hans og hin alltsigrandi
trú hans á hinu góða í heiminum. Skemmtilegastur er hann, aö
minnsta kosti fyrir útlendinginn, þegar hann ritar um bændalífið f
Noregi. Þar tekur hann stna fegurstu skeiöspreíti í skáldskaparlist-
inni. Hann þekkir út í yztu œsar sérkennileik þjóðar sinnar, vík-
ingslund og drenglyndi, sem einkenndi noröurlandaþjóöir svo
sneinma á öldum. Sjötíu ára afmœli hans sýndi bezt hversu mik-
illi ástsœld hann hefir orðiö fyrir, ekki einungis heima á œttjörö
sinni, heldur og af allri samtíö sinni.
ÆfisagaB.B. verðurbetur sögösíðarí Freyju af R. Péturssyni.
Henrik Ibsen.
Eftir RÖQNVALI) PÉTURSSON.
EGAR minnst er á Norðurlönd að fornu, þá eru það tvö nöfn, sem
œtíö koma fram í hvers manns huga, guða nöfnin gömlu ,,Þór“
og „Oðinn. “ Þau tvö nöfn eru Norðurlanda sagan forna ítveim orö-
um, Alpha og Omega, upphaf og endir allrar hinnar fornu hreysti
og hugprýöi er ekki hefir átt sinn líkaallt til þessa dags. Án þeirra
heföi hvorki víkingurinn fœðst eða Norrænu hertogadœmin suöur