Freyja - 01.08.1908, Blaðsíða 7

XI. I,
t-REYJA
4
Siréf, sem sannfærðl hana um að hann gæti ekki fifað ún hennar
íleng-ur. Kristrún lagði þvi af stað til Anieríku um mánaðamótin
maí ogjúní, réttu ári eftir að Ilallur fór. Hún veiktist af sjósót.t
á Islandshafi, en náði sér i Glascow, því þar varð hún að bíða í
■nokkkra daga.
Halftir liafði lofað að taka á móti henni á járnbrautarstöðinni í
‘Winnipeg. Hún hafði því engu að kvíða. En hvað hann hlaut
að vera góður, og hvað hún skyldi elska hann og vera honum
þanklát fyrir allt sem hann hafði gjört fyrir hanaog myndi gjöra?
//enni fannst það meira en svo að það yrði endurgoJdið,
Um þetta var hún að hugsa á leiðinni og allt af óx löngunin
að sjá Hali eftir því sem nær dró Winnipeg. Þegar hún kom til
Canada, hélt hún einungis lítinn spöl eftir tii Winnipeg. En það
reyndist á annan veg. Fyrsti dagurinn sem hún ferðaðist með
járnbrautarlestinni leið án þess hún sæi \\ innipeg, annar og þriðji.
Henni fannst vegurinn langur og tíminn seinn að iíða. Ilenni fór
að detta í hug, hvort þetta myndi ekki allt vera draumur Eða
ef þaðværi ekki, mvndi liann mæta henni á vagnstöðvunum? eða
gæti hann ekki verið búinn að gleyma henm þarna í allri dýrðinni
í Canada? Myndi hún eiga hjarta hans ein og óskift? Myndu
ekki allir sæludraumar hennar enda með skelfingu? Myndi engi
skuggi skyggja á gleöisól hennarí engi skrugga sundra hamingju
hennar Z/enni fannst hún sjá IIa.ll vera að leita sín í margmenni
íniklu, og hún var að brjótast gegnum mannþröngina til hans en
koinst ekkert áfram. Þá sá hún koma stúlku sem bar á milli
þeirra Hallsog skyggði áhann.
Hún reyndi að koinast til Halls, en missti þá bæði af honuin
og stúlkunni sem skyggði á bann, og loksins var allt fólkið lioríið
benni og liún var stödd á einhverri óttalegri auðn fjarri ölluin
niannabyggðum. Sólin var hulin regnþrnngnum ský-bólstrum,
hitinn var óþolandi og þruinur voru sýnilega í nánd.
Kristrún varð gagntekin af ót.ta, og hversu sem hún reyndi
að færa sig úr stað tókst það ekki. Ut við sjóndeildarhringiim
laust niður eldingu, Kristrúnu fannst hún hníga niður og um leið-
hrökk hún upp, því hana hafði verið að dreyma og nú varð hún
fegin að losnavið svo vondan draum.
Nú biés gufuketillinn hátt og lengi og augnabliki síðar rann
lestin inn á vagnstöðvarnar í Winnipeg.
Að þetta var Winnipeg, réði liún bæði af stærð borgarinnar og
því, að hér þvrptust allir af lestinni og inn í afar (Fram, á Wls. 17)