Freyja - 01.08.1908, Blaðsíða 19

XI. Í. FREYJA • T9
Aldi'ei trúði KTistrún því Hallur ireinti ;ið svíkj;t sig’ eiidtt
þí itlit benti til þess, þnr setn hann bæði ItnnMaði henui ;ið skrifíi
•séf'og hvorki sá h;ui;i né hjálpaði hetini þegar lienni iá ínest á,
Saint g;tt hún ekki trúað því að ást lianshefði hreytít í svo ínikið
kœraleysi að lumn hefði gjðrsaink tra fcevíiit- sér, húr. vonaf i
ínö.ti voq aðluum vseri að viiuui sér fvrir jxMiing-nni og- kæmi svo
•einhveni jyóðan veðnrdag4il að endnriiýja ástarlieir sín og full-
■nægja þeim.
Þrjú ár vorniiðin frá því Kristrún kom að h-einnm og enn
var Hallur ókominn og éngar fréttir hafði hún af iionani fengið
um langan tíiua. Sjálf vann hún oftast, en i-oðinn, féttlyndið og
vonirnar sem hún flutti með sér að heiinan, var a)lf saman faiið.
Veí vissi Hallur um hagi Kristrúnar og fúr óvægiieguin .orð
um um það sem hann k&llaðf; „liegðan sumra stúlkna,1 og kvað
þœr meiraen ineðal heirnskar að Ivalda að nokkrir almenniiegir
ínenn vildu sjá þær «ftir að svo er koinið. Sérstakléga hafði HalÞ
(ir orð á þessu við þá af kunningjum sínuni, sem hann hélt að vit-
;ið liefðu um samdrátt þeirra Kri.-t'únar
Gerður hét stúlka, sem komið hafði heiiuan af íslandi um
saina leyti og Hallur. Var það mál manna að lieuni hefði litist
vel á Hall og að það lieiði ekki verið fjarri hoiium að faitna sér
liana sumarið eftir, hcfði Kristrún þú ekki komið.
Gerður var meðal kvennmaður á liaið, beinvaxin og flatvax-
in, rauðliærð og fremur ófríð ineð kairuleysis.óiuiidarsvip. Enda
þótti húsbændum hennar hún fróinur geðleið.
Pregninuin Kristrúnu barst til lí.. og hafði Gerður margt
og misjafnt um liana að segja, og kvað ósvinnu hina mest .i af
henni að kenna Halii barn sitt, hann v;eri mikits til of skikkan-
legur piltur og vandur að virðingu sinni til að skifta sér af ððr-
um eins stúlkum og Kristrúnu.
Timarnir liðu og Haíjurfór aldreitil wínnipng en vann nú í
H....og.grendinni. Hann var hættur að heyra nokkuð frá forn
unuustu sinni enda gjörði liann sér ekkert far um að vita Iivernig
henni liði. Aftur var nú farið að orða þau Hall og Herði saman
og byggðist sá orðrómur á því, að hanut ik iiana nokkrum sinn
um með sér á samkomur
Það var einhverju sinni er Kristrún heimsókti þau fornvini
sína Jón og Önnu, að*þar var koininn kvennmaður frá J!.........
Hún var frjálsleg og glaðleg og barst allmikið á.
(Niðurlag næst.)