Helgarpósturinn - 18.07.1980, Síða 22

22
Föstudagur 18. júlí 1980
ROLLING STONES
— gamlir en góðir
Fyrstu fréttir um útgáfu þess-
arar nýtilkomnu Stones plötu
bárust sföastliöiö haust og
hermdu þær aö Emotional
Rescue væri væntanleg þá fyrir
jól. Siöan þaö brást hefur
plötunni hvaö eftir annaö veriö
seinkaö og hafa þvi óþreyjufull-
ir Stones-aödáendur oröiö aö
sætta sig viö stööugt lengri biö.
Rolling Stones hafa áöur látiö
biöa eftir sér, en nú sem ávallt
hefur þessi biö aö engu oröiö,
þegar platan er komin á fóninn.
Aö baki þessari seinkun nú
liggja vafalaust fjölmargar
ástæöur og er ein þeirra sú
ákvöröun aö ganga þannig frá
albúmi plötunnar aö útlokaö
væri fyrir hina stööugt umsvifa-
meiri hljómplötufalsara aö gera
af henni nákvæma eftirlikingu.
Talsmenn Rolling Stones sögöu
aö á albúmi plötunnar yröi
merking af einhverju tagi sem
ógerlegt væri fyrir þann er ekki
þekkti til aö greina. Hvaö sem
hæft er I þeirri staöhæfingu þá
ætti hiö viöamikla og óvenju-
lega plakat, sem umvefur plöt-
una aö vera öllum venjulegum
fölsurum ofviöa. Breskir gagn-
rýnendur gera litiö úr þessari
ástæöu en hamra þess i staö á
aö segja aö gagnrýni þeirra
allra sé ýkja málefnaleg og
fjallifyrst og fremst um plötuna
sem slika. Þaö sem Rolling
Stones er helzt fundiö til foráttu
er sú staöreynd aö þeir nálgast
óöum fertugsaldurinn eöa hafa
þegarnáöþeim aldri. Af þessari
staöreynd einni saman viröast
þessir annars ágætu blaöamenn
draga þá ályktun aö framlag
Rolling Stones I dag til framþró-
unar rokksins sé litilvægt og
raunar einskis viröi. Hafi
Rolling Stones m.ö.o. ekkert
nýtt aö segja og sé þvl farsælast
bæöi fyrir hljómsveitina og aöra
aö þeir leggi upp laupana og
hætti. Aö dæma hljómsveit
óalandifyrir nánast þá einu sök
aö tfminn bíti á hana, er vitan-
lega ósæmandi hverjum þeim
manni sem vill þvl nafni
nefnast. Vissulega hafa Rolling
Stones mikiö breytzt á þeim tæp-
um tuttugu árum sem liöin eru
frá stofnun hljómsveitarinnar.
Þetta eru ekki lengur rudda-
fengnir og uppreisnagjarnir
unglingar, heldur felst styrkur
þeirra I dag I meiri yfirvegun og
ró sem þó hefur ekki svipt Roll-
ing Stones þeim krafti og hug-
myndum sem hljómsveitina
»JI
tjgjvgj Popp
eftir Goðna Rúnar Agnarsson og Asmund Jónsson

þvl aö milli Richards og
Jaggers hafi rlkt mikil sundur-
þykkja meöan á vinnslu
plötunnar stóö. Fullyröir gagn-
rýnandi New Musical Express
aö ,,Glimmer”-tvIburarnir hafi
veriö ósáttir um lagaval, út-
setningar og endanlega útkomu
laganna. Hafi þeir hvor I slnu
lagi gert hljóöblöndun og telur
hann aö auöveldlega megi
greina I sérhverju lagi plötunn-
ar hvort hljóöblöndunin er unnin
af Jagger eöa Richard. Varla er
þó hægt aö taka orö þessa gagn-
rýnanda of bókstaflega, þvi af
öllum oröum hans er ljóst aö
hann hlýtur aö skipa eitt af
heiöurssætunum i þeirri fylk-
ingu blaöamanna viöhin brezku
tónlistarblöö sem álita Rolling
Stones helzta tákniö fyrir
tónlistarlegt afturhald innan
rdtksins. Hefur þvl Emotional
Rescus yfirleitt hlotiö frekar
neikvæö umskrif hjá brezkum
blaöamönnum.
Ekki er þó hægt
hefur áfallt einkennt. Þá má
hiklaust fullyröa, ef svo fer
fram sem horfir, aö meöan
Rolling Stones eru til sem hljóm-
sveit munu þeir llkt og undan-
farna tvo áratugi teljast ein
fremsta rokkhljómsveit hvers
tima. Þrátt fyrir hrakspár og
fordóma hafa Rolling Stones
jafnan þegar mikil umbrot hafa
átt sér staö innan rokktónlist-
arinnar látiö strauma tiöar-
andans renna saman viö tónlist
sina án þess nokkru sinni aö
svlkja né hvika frá fyrri tónlist.
Sveigjanleiki tónlistar Rolling
Stones hefur ávallt veriö meö
ólikindum enda liggja rætur
tónlistar þeirra og erill
einstakra meölima I ótrúlega
fjölbreyttri tónlist áranna I
kringum 1960. Þó er Rolling
Stones og veröur fyrst og fremst
rokkhljómsveit og er Emotional
Rescue skýr vitnisburöur um
þaö.
1 sjálfu sér er fátt sem kemur
á óvart á Emotional Rescue,
enda varla von á ööru eftir þær
27 plötur (þar meö taldar
samansafns- og hljómleikaplöt-
ur) sem hljómsveitin hefur sent
frá sér. öll sú tónlist og sá ferill
sem aö baki liggur gerir
óhjákvæmilega þaö aö verkum
aö eölilega er fyrirfram búist
viö ákveönum hlutum frá
hljómsveitinni sem hún hlýtur
aö standa viö. Þetta er þó ekki
þaö sama og aö segja aö tónlist
Rolling Stones I framtlöinni sé
nú þegar ráöin, heldur felst I
þessu þaö eitt aö kjarni
tónlistarinnar er einatt sá hinn
sami.
Emotional Rescue hefst á lag-
inu Dance, sem llkt og nafniö
gefur til kynna, er seiöandi
danslag meö taktföstu hljóm-
falli. Lagiö er ekki ósvipaö
upphafslögunum á tveim
siöustu hljómplötum Stones,
Some Girls og Black And Blue.
Er Dance ásamt Miss You og
Hot Stuff tvlmælalaust eitt af
þvl fáa góöa og áheyrilega sem
öld diskóteka hefur leitt af sér
þótt því fari víös fjarri aö milli
diskómenningarinnar og þess-
ara þriggja ágætu „diskóser-
uöu” Stones-laga liggi einhver
bein og ótvlræö ættartengsl.
Dance er eina lag plötunnar
sem ekki er eingöngu eftir
Jagger og Richard en auk
þeirra semur þaö Ron Wood. Er
þaö hverjum deginum ljósara
aö Ron Wood finnur sig vel I
Rolling Stones og á heima þar
mun betur en Mick Taylor
geröi, enda Wood maöur af
kynslóö Rolling Stones. Kemur
þaö bæöi fram I oft heilsteyptari
hljóöfæraleik og þá ekki slöur I
þeirri staöreynd aö sem „týpa”
fellur Wood fullkomlega aö
heild hljómsveitarinnar.
Þrátt fyrir augljós ágæti
Dance; einfalda og auögripna
lagllnu og umræddan dansanda
lagsins, varö þaö þó ekki fyrir
valinu sem a-hliö fyrstu litlu
plötunnar af Emotinoal
Rescue. Þaö var hins vegar
titillag plötunnar sem
kann aö þykja nokkuö und-
arlega valiö þvi sjálfsagt er
þaö eina lag plötunnar sem
gamlir Stones aödáendur eiga
erfitt meö aö kyngja. Llkt og
Dance er þaö taktfast danslag
en ólikt þvl lætur þaö nánast þar
viö sitja. Þaö er fyrst og fremst
söngur Jaggers I þessu lagi sem
reynist erfitt aö sætta sig viö —
nokkuö sem hefur ekki áöur
gerst. Megniö af laginu syngur
Jagger I falsettu og er tæplega
hægt aö segja aö honum fari þaö
vel. Gagnrýnandi NME álltur
aö Jagger sé hér aö reyna aö
beita röddinni á svipaöan hátt
og Curtis Mayfield gerir, en út-
he/garpóstun'nn.
Keith Richards
koman sé þvl miöur óneitanlega
lik Barry Gibb og er þaö vissu-
lega leiöum aö likjast.
Tvlmælalaust lakasta lag plöt-
unnar og fer nokkuö illa innan
um annars frábær lög. En
Emotional Rescue er ekki ein-
ungis dansplata. Hin rólega,
„melodiska” og angurbliöa hllö
Rolling Stones skipar einnig
veglegan sess á plötunni. Down
In The Hole er aö byggingu
klassiskt blueslag en samt engu
llkt.Hér er Jagger eins og hann á
aö sér, kraftmikill, túlkandi og
þrunginn hita og tilfinningu.
Indian Girl fjallar um nöturleg
örlög ungrar indiánastúlku sem
misst hefur fótanna I rótleysi og
hörmungum stríösátaka þar
sem báöir foreldrarnir eru viös-
fjarri I bardögum fyrir félaga
Gastro. Textinn jaörar óneitan-
lega á köflum viö væmni en
einstök notkun blásturshljóö-
færa, útsett af Jack Nitzche,
upphefur allt sem annars gæti
fariö miöur I laginu. Hér skapar
blásturinn mjög Suöur-
Amerlska stemmningu meö
tilheyrandi hitamollu, ryki og
sólbökuöu lifi. Lokalag
Emotional Rescue er All About
You, fallegt og angurvært,sem
Keith Richard syngur af stakri
innlifun og hæfir rödd hans
laginu einkar vel. Þaö er sann-
arlega óvænt ánægja aö heyra
Richard syngja hér aöalröddina
þvlþaöheyrireinungis algjörum
undantekningum til og hefur
aöeins gerst örsjaldan áöur,
(þrisvar???) á plötu meö
Rolling Stones. Raunverulegir
hápunktar á Emotional Rescue
eru þó tvlmælalaust, ásamt
Down In The Hole, hinir
kröftugu rokkarar Let Me Go og
Shé’s So Cold. Hér eru Rolling
Stones ákveönir og grófir og hin
„sjarmerandi” frumstæöni sem
löngum hefur einkennt hljóm-
sveitina nýtur sln til fulls. I
þessum lögum, óllkt þvl sem
vlöa gerist annars staöar á plöt-
unni, er söngurinn mjög
framarlega sem auöveldar
strax allan samanburö viö fyrri
rokklög Stones — samanburö
sem þessi lög standast fyllilega.
Söngur Jaggers og allar radd-
irnar á plötunni viröast hljóörit-
aöar meö sömu frumstæöu
tækninni og beitt hefur veriö svo
árum skiptir og undirstrikar
þaö hiö hráa, óheflaöa og
frumstæöa aöalsmerki sem
prýöir Rolling Stones. óþarft er
aö geta sérstaklega annarra
meölima hljómsveitarinnar,
hver á slna vlsu stendur sig
óaöfinnanlega. Meira aö segja
Charlie Watts sem aö eigin sögn
er einhver lakasti rokktrommu-
leikari heims, er aö venju
ómissandi. Takmörkuö tækni
hans, stifni og nánast klaufa-
skapur, allt leikur sinn þátt
ásamt t.d. fjölhæfni og drifanda
Jaggers og ávallt heillandi
gltarleik Richards, I aö skapa
þessa einu sönnu Rolling Stones
sem unnendur rokktónlistar
hafa notiö I tæplega tuttugu ár.
Enn einu sinni hafa Roling
Stones sannaö aö án þeirra
veröur dæmiö ekki fullreiknaö.
Þó ýmsir ungir og ákafir gagn-
rýnendur vilji helst koma gömlu
kempunum inn á elliheimili til
þess aö rýmka um ýmsar ungar
og upprennandi stjörnur, þá er
ekki llklegt aö þeim reynist
auövelt aö losa sig og rokkheim-
inn viö þessar gamalreyndu
hetjur.
Rolling Stones munu standa á
stalli slnum um ókominn tlma,
þvl svo lengi sem þeir hafa
eitthvaö aö segja þá réttlæta
þeir tilveru sina — gildir einu
hvaöa ár þeir eru fæddir.
Eins og áöur sagöi þá hafa
þeir félagar jafnan haft lag á
þvf aö finna hvernig landiö
liggur tónlistarlega séö hverju
sinni. Meöan aörir hafa reynt aö
standa stífir fyrir en molnaö
undan straumnum, hafa þeir
alltaf getaö dregiö lærdóm af
þvl helzta sem er aö gerast og
þegar leikurinn stendur sem
hæst, stokkiö útfyrir farveginn
og sent frá sér afgerandi
meistaraverk likt og t.d. Exile
On Main Street á siöasta áratug
og Let It Bleed og Beggars
Banquet á 6. áratugnum.
Þó svo aö Emotional Rescue
veröi ekki sett I flokk meö þess-
um áöumefndu verkum og þar
um leiö talin plata þeirra á
nýbyrjuöum áratug, sýnir hún
svo ekki veröur um villzt aö
Stones eru langt frá þvi aö
leggja árar I bát og aö þaö má
búast viö stórum hlutum frá
þeim I framtiöinni. Þaö er
aldrei aö vita nema þeirra
næsta plata veröi þeirra
meistaraverk sem menn blöa
eftir. Þangaö til aö hún kemur
Ut er bezt aö njóta Emotional
Rescue. HUn sýnir greinilega —
hvaö sem misvitrir gagn-
rýnendur kunna annars aö telja
— aö þaö er langt 1 elliheimiliö
eöa Las Vegas.
Metsöluhöfundurinn Fredric Forsyth:
í
?
f
Vinnur með aðferðum blaðamannsins
Sami gamli söngurinn. Dag
nokkum haföi ég heppnina meö
mér, er ég þrýsti á bjölluhnapp-
inn á hUsinu númer 85, hjá
Reuter. Eg var ráöinn á staönum.
Þetta var áriö 1961.
Eg var I fyrstu sendur til Paris-
ar, meö þaö verkefniaöfylgja De
Gaulle. Ég fékk mikiö álit á þess-
um tveggja stjörnu hershöfö-
ingja, sem hægri menn kölluöu til
aöbjargastööu Frakka I Alslr, og
framkvæmdi vinstri pólitfk. Þaö
varreyntaö drepa hann, en hann
var ekki feigur. Þaö var 1
þessari Frakklandsdvöl minni,
sem ég safnaöi efni I Sjakalann,
sem er saga um misheppnaö
samsæri um aö drepa hershöfö-
ingjann.”
Forsyth býr á glæsilegu óöal-
setri skammt fyrir utan Dublin.
Hann var spuröur aö þvl hvernig
hann eyddi dögum slnum.
„Þegar ég er ekki aö vinna aö
bókum minum, vinn ég á landar-
eigninni, geri viö giröingar,
moka skitinn úr fjósinu eöa
hænsnabúinu. A hverju kvöldi
leik ég billiard viö tengdafööur
minn, og stundum fer ég á sil-
ungsveiöar vestur á land. Þaö
kemur llka fyrir, aö viö Carol
höldum glæsilegar veislur og
bjóöum öllu fyrirfólki I Dublin,
ráöherrum, blaöamönnum. Ég er
góöur vinur sendiherra Bretlands
og Þýska Sambandslýöveldisins á
Irlandi.”
Frederick Forsyth
hefur um langa hrlö
veriö einn vinsælasti
spennusagnahöfundur
i heimi. Bækur hans
hafa löngum veriö I
efstu sætum yfir mest
seldu bækur beggja vegna
Atlantshafsins.og hafa a.m.k.
tvær þeirra veriö
kvikmyndaöar, Sjakalinn,
og Odessa skjölin. Þaö er
sagt, aö hvert orö sem hann
skrifar, færi honum níu
þúsund krónur. Ætti þvf aö
vera auðvelt aö reikna út hve
mikiö hann fær fyrir hverja bók.
Franska vikuritiö
Le Novel Observateur birti
nýlega viötal viö Forsyth I
tilefni af nýjustu bók

(
■ v i

hans, The Devil’s Alternative
(Valkostur djöfulsins), og fara
Urdrættir úr þvi hér á eftir.
Forsyth var spuröur aö þvl
hvaöa aöferöum hann beitti viö
vinnu sina.
„Eg beiti sömu aöferöum og
blaömaöur”, sagöi hann. „Eg
starfa aleinn. Til aö safna efni I
bækur mlnar, feröast ég um
heiminn meö nótnablokk. Eg ræöi
viö starfsmenn leyniþjónustanna,
og legg á minniö staöina, þar sem
bókin kemur til meö aö gerast.”
— Þú viröist hafa tekiö mikiö af
nótum fyrir Valkost djöfulsins,
sem gerist I Washington, Moskvu,
London og fleiri stööum. fórstu
kannski á skrifstofurnar I Kreml
til aö geta talaö um þær af svona
mikilli nákvæmni?
„Auövitaö feröaöist ég um 1
Sovétrlkjunum, en til þess aö
komast aö þvf sem er aö gerast
bak viö Kremlarmúra, veröur aö
fara til Washington. Bandarlkin
eru vel upplýst. Þar geta Kreml-
fræöingamir sagt þér
- hvernig ráöamenn
Sovétrfkjanna
tala saman, hvort
þeir þérast eöa þú-
ast, hvort þeir ausa hvor
annan' skömmum..”
—Hvaö gera þeir?
„Þeir þérast
og eiga auövelt
meö aö móöga hver
annan1.. Ég
vil bæta þvl viö, aö þaö var I
Bandarikjunum sem ég fékk lýs-
inguna á skrifstofu yfirmanns
K.G.B., meö austurlenska tepp-
inu og símunum sjö.”
— Fréttiröu Uka þar af „refsi-
stólnum” I Æösta ráöinu?
„Já,. Boröiö sem forkólfarnir I
Æösta ráöinu vinna viö, er I lag-
inu eins og T. Fyrir endanum er
þaö sem kallaö er refsistóllinn.
Hann er aldrei setinn, nema ein-
staka sinnum af einhverjum I
ónáö, sem veit aö hann mun
aldrei aftur koma inn i þetta her-
bergi. Þegar aö þvl kemur, er
þess vandlega gætt, aö hann komi
of seint. Þegar hann kemur inn,
eru allir stólar setnir, nema
refsistóllinn. Þá veit hann hvaö
er á seyöi. Krútsjof settist I þenn-
an stól, þegar honum var bolaö
frá völdum áriö 1964. Þaö var
háttsettur sovéskur embættis-
maöur, sem strauk yfir, sem
sagöi bandariskum yfirvöldum
frá þessum einkennilega siö.”
— Var þaö æösti metnaöur þinn
aö skrifa „bestsellera”? „Þeg-
ar ég var stráklingur, dreymdi
mig um feröalög, og mig langaöi
til aö veröa fréttaritari á erlendri
grund. Eg hætti námi eftir
menntaskólann, þegar ég var 17
ára. Fyrst I staö, starfaöi ég viö
Héraösdagblaö, en gekk slöan á
milli húsa I Fleet Street. Nafn
mitt var tekiö niöur og menn
sögöust ætla aö hringja I mig.