Helgarpósturinn - 10.07.1981, Blaðsíða 15
15
Föstudagur io. júií i98i htalrjarpncrh irinrt halrjarpnerh irinri Föstudagur io. júií i98i
Það var ekki heiglum hent að
finna hiisið hans Hafliða garð-
yrkjustjóra. Hann býr i nokkurs
konar feiuhúsi. Hafliöi Jónsson
garöyrkjustóri Reykjavíkurborg-
ar hefur nefnilega biisetu. sem
hæfir starfsheitinu. Býr í miðjum
Laugardalsgaröinum, i húsi um-
kringdu háum trjám og gróðri af
ýmsu tagi.
Eftir aö hafa gen^iö um garð-
inn i Laugardainum og leitað að
hdsinu milli trjánna um nokkurt
skeið, sást loksins grillaiþað,
Húsið hans Hafliöa.
Og ekki var minni gróðurinn
inni á heimili Hafliða, en fyrir ut-
an það. Blóm i' hverju horni.
Fyrsta spurningin lá: auövitaö
beint við. Var það hérna, sem
„græna byltingin” hjá borginni
hófst og var planlögö? Hafliði
garðyrkjustjóri brosti og hló
dálitið með sjálfum sér. „Nei,
nei,” sagði hann, eftir nokkra
þögn og þegar hann haföi komiö
glóð i pipuna. „Þessi garður
hérna var orðinn að veruleika,
áður en „græna byltingin” kom
tilsögunnar. Þessi garður i Laug-
ardalnum er langtum eldri en
upphaf „grænu byltingarinnar”.
Hafliði sagðist hafa verið bú-
settur þarna i hjarta garðsins alla
sina embættistið. „Þetta hús var
laust til ábúðar þegar ég hóf min
störf-,sem garöyrkjust jóri 1955 og
mér boðið að flytjast hingað, sem
ég og gerði. Tel mikilvægt að ein-
hver hafi hér búsetu, sem geti
haft eftirlit meö þessum unaðs-
reit og held að garöurinn væri
ekki það sem hann er i dag ef ég
hefði ekki bUið hér”.
Hafliði er langt frá þvi að vera
neinn nýgræðingur hjá borginni.
Hann hefurstarfað þar frá 1943 og
bættisverk sem borgarstjóri, væri
að skrifa mér bréf.
Og bréfið kom, strax og hann
hafði tekið við starfinu, 1.
desember 1973 og i þvi bréfi, bað
hann mig aö gera Uttekt á stöðu
ræktunarmála i borginni. Ég
gerði þaö nákvæmlega og siðan
tók hann þessi mál upp á sina
arma og gerði að baráttumáli. Ég
veit að Birgir tsleifur lagði Ut i
þessa baráttu af heilum hug og
það var hans metnaðarmál að
græða upp borgina og gera þessi
grænu svæði að veruleika. Einnig
er ég að sjálfsögðu ánægður með
að hann tók mikið tillit til minna
tillagna i þessu ári.
Skýrsla i
átta eintökum
Ég man eftir þvi að hafa farið
nákvæmlega um borgina þegar
ég gerði mina Uttekt og lýsti
ástandi á berorðan hátt og einnig
þvi sem betur mætti fara. Ég
hugsa að þessi skyrsla min hafi
verið dálitið viðkvæmt plagg á
þeim tima, þvi ég var ekkert að
skera utan af þvi, sem illa hafði
verið staðiö að. En þessi skýrsla
eða Uttekt, var aðeins fjölfölduð i
átta eintökum og hefði á þeim
tima verið stórpólitiskt plagg”.
— Áttu við að vinstri f lokkarnir
hafi þá getað náð höggstað á
meirihluta Sjálfstæðismanna og i
framhaldi, áttu þetta viðkvæma
plagg í dag?
„Ýmislegt það sem ég sagði i
þessari skýrslu hefði getað komið
sjálfstæöismönnum illa, þar sem
þeir höfðu haft stjórnina með
höndum. En þetta plagg á ég ekki
i dag og ætli það sé nokkurs stað-
ar til, enda orðið úrelt að mörgu
„Er kannski Ikcgtara Dyllingarmaður"
„Má að vissu leyti kalla mig höfund „grænu byltingarinnar”.”
HailiOi Jónsson garðyrkfusijóri í neigarpósisviðiaii
verið garðyrkjustjóri, eins og áð-
ur sagöi, frá 1955. Og ræktun og
garöyrkja hefur veriö hans ær og
kýr frá fyrstu hendi.
„Höfundur
grænu byltingarinnar”
En skyldi Hafliöi hafa verið
upphafsmaöur og foringi i
„grænu byltingunni” svokölluöu,
eða var hUn aðeins kosninga-
bomba Sjálfstæðisflokksins i
borgarstjómarkosningunum
1974. „JU, þaö má að vissu leyti
kalla mig ikifund „grænu bylting-
arinnar”, sagöi Hafliði. „Annars
er dálitilsaga i kringum þetta allt
saman. Þannig var að Birgir ts-
leifur Gunnarsson, vann öll sin
unglingsár hjá mér i garðyrkj-
unni, eins og raunar margir góðir
borgarar aðrir. Þaðhafa ótnilega
margir komiö viö sögu i garð-
yrkjunni hjá borginni. Þegar það
var uppvi'st, að Birgir tæki við
borgarstjórastarfinu Ur hendi
Geirs Hallgri'mssonar, þá geröist
það einn daginn, að ég hitti hann á
förnum vegi. Ég fagnaði þessum
tiöindum og óskaöi honum alls
velfarnaðari þvi starfi, sem hann
væri að taka að sér.Ég vil þó taka
skýrt fram.aö mjög vel fór á með
okkur Geir, meöan hann sat á
stóli borgarstjóra. En I þessu
samtali okkar Birgis kom það
fram hjá honum, aö hann hefði
þegar ákveöiö að hans fyrsta em-
leyti. Ég kallaði sjálfur plaggið
stundum i gamni smásjána mina.
NU siðan gerði Sjálfstæðisflokk-
urinn sitt kosningaplan upp Ur
þessum tillögum og ég man hve
margir ób'klegustu menn höföu
skyndilega þennan brennandi
áhuga á garðyrkju á meðan kosn-
ingabaráttan stóð yfir, og þóttust
sumir hverjir vita allt um garð-
yrkju.”
— En var „græna byltingin”
nokkuð annað en orðin tóm, þegar
fram liöu stundir?
„Birgir ísleifur setti i gang
stórt prógram árið 1974 og ég tel
að staðið hafi verið við flest þau
áform,sem hann hafði á oddinum
Það vara.m.k. staðið við öll stóru
loforðin hvað ræktun varöar, svo
það verður ekki sagt að „græna
bylöngin” hafi einungis verið
blekking af hálfu ihaldsins. En
þótt ræktunaráformin hafi séð
dagsins ljós, þá verður aö játast
aö sitthvaö annaö sem fólst i
„grænu byltingunni” eins og
göngustigar, hjólreiðastigar,
hestavegir gleymdust að tals-
verðu leyti. Þar var slegiö síöku
við. Ég átti hins vegar aldrei að
sjá um þann þátt mála og fylgdi
þessu ekki eftir.
Almennt talað held ég að
„græna byltingin” hafi tekist aö
99.5% hvað ræktun snertir.”
— En nU man ég ekki betur en
byggt hafi verið á nokkrum svæö-
um, sem voru máluö græn á korti
borgarinnar á slnum tima?
„Ja, það er búið að byggja á
tveimur græium blettum. En það
voru litlar totur og önnur svæði
voru tekin i stað þeirra.
Hitter svo annað mál að mörg
þessara grænu svæða, hafa enn
ekki verið fullunnin, enda er það
spurning hvort gróðurreitir, séu
nokkurn tima fullunnir. Ann
ars er það mitt mat, aö það hafi
kannski verið ofsagt aö tala um
byltingu áriö 1974, þótt skurk-
ur hafi verið gerður I þessum
ræktunarmálum, þá. Ég held að
bylöngin hafi veriö gerð miklu
fyrr.eöa árið 1962og það hafi ver-
iö Geir Hallgrimsson, sem var
byltingarforinginn. En það var
ekki græn bylting. Það var stund-
um nefnd svört bylöng, þegar
Geir malbikaði allar götur borg-
arinnar á örfáum árum.
Ég vil þó á engan hátt gera litið
úr þeim miklu breytingum sem
hafa orðið hvað varðar ræktun á
borgarlandinu. Arið 1955, þegar
ég hóf mitt starf, þá voru 15 hekt-
arar i' borginni ræktaðir, en nú
eru þeir i kringum 200 Þar hefur
stórbreyting oröiö á.”
„Malbikog tún
fara saman”
— ÞU nefndir svörtu bylöng-
una, Geir og malbikiö. En er ekki
langur vegur á milli malbiks og
ræktunar og ertu ekki i sífelldri
baráttu við malbikunarglaða
valdhafa, sem vilja helst setja
malbikuð bilastæði, hvar sem
auöur flötur finnst i borginni?
„Malbik og tún fara saman.
Það er ekki hægt aö rækta upp,
þar sem ekki er malbikað I kring.
Við sjáum hvað lítill gróður þrifst
i kringum þjóðvegina okkar sem
langflestir eru malarvegir. Gróð-
ur þrifst ekki i ryki og steinkasti.
Ég hef aldrei amast við malbiki i
borg, þótt auðvitað eigi ekki að
malbikaá kostnað grænna svæða.
Það kemur ekki til mála.”
— ÞU hefur verið undir fimm
borgarstjórum i starfi þinu sem
garðyrkjustjóri. Gerir þú upp á
milli þeirra, Gunnars Thorodd-
sens, Auðar Auðuns, Geirs Hall-
grimssonar, Birgis Isleifs Gunn-
arssonar, og Egils Skúla Ingi-
bergissonar?
. „Ég vilnú ógjarnan gera upp á
milli þessara aöila. Hef átt ágætis
samband við þá alla.”
— Flest þin ár hefur þú verið
undir meirihluta sjálfstæðis-
manna? Ertusjálfur þar i flokki?
„Hef aldrei verið flokksbundinn
og var raunar ákaflega verka-
lýössinnaður hér áöur fyrr, enda
alinn upp i verkalýðsf jölskyldu og
faðir minn tók virkan þátt i
baráttu fyrir bættum kjörum
verkafólks. Ég var t.d. upphafs-
maður þess, að garðyrkjumenn
stofnuðu sitt eigið stéttarfelag og
get hreykt mér af þvi, að i stétt
garðyrkjumanna er t.a.m. enginn
launamunurá milli karlmanna og
kvenmanna. Þar rikir jafnrétti
kynjanna og gerði strax i upphafi
árið 1945.
„Nefndarfargan
tröllriður...
Ég verðþó aö viðurkenna, að ég
var hrifnari af fyrrverandi meiri-
hluta I borgarstjórninni ai þeim
sem nú fer með völd, þótt þessi
meirihluti sé út af fyrir sig
jákvæöur hvað varðar þau störf,
sem ég inni af hendi. Það sem
mér finnst hafa færst til verri
vegar meö vinstri meirihlutan-
um, er þetta ógnvekjandi nefnda-
fargan, sem nú tröllriður öllu
borgarkerfinu. NU þurfa
pólitikusarnir aö hafa fingurna i
öllum verkum embættismann-
anna og embættismenn eins og ég
mega helst engu hreyfa fyrr en
grænt ljós, er komið frá stjórn-
málamönnunum,”
— Ertu ekki að kvarta, vegna
þess að þú og fleiri reyndir em-
bættismenn hjá borginni eruð
orönir eins og heimarikir hundar,
sem viljið fá aö ráöa öllu, án af-
skipta annarra?
„Það getur vel verið — og þó,
nei. Þetta er vitleysa. Ég hef t.d.
alltaf látiö að stjórn, en mér
finnst þó að embættismennirnir
veröi að fá ákveöiö frjálsræði til
að st jórna sínum málum. Ástand-
ið er stundum þannig, að em-
bættismennirnir vita ekki alltaf
gjörla hvað þeir mega og mega
ekki, án þess að fá leyfi hjá
pólitikusunum. Og þetta er dálitiö
erfitt þvf þær eru margar ákvarð-
anirnar, sem embættismaöur
eins ogég verð aö taka daglega.”
— Færðu sem sé engan frið fyr-
ir fingrum stjórnmálamann-
anna?
„Ekki vil ég kveða svo fast að,
en oft eru þeir ansi afskiptasamir
og stundum um mál, sem þeir
hafa ekki neitt vit á. Ég efast t.d.
um, að margir borgarstjórnar-
menn þekki muninn á morgunfrU
og stjUpmóöur”.
I En færöu aldrei leið á þessari
! eilifu baráttu viö blóm, runna og
' tún — gróöurinn?
„Nei, það fæ ég aldrei, þótt auð-
vitað hafiég áhuga á mörgu öðru,
en ræktunarmálum. Ég geri það
stundum , þegar ég er þreyttur að
fara niðurifjöru og sækja þangaö
styrk. Ég verö eiginlega aö kom-
1 ast if jöru um hverja helgi. Það er
, ef til vill vegna þess að ég fæddist
i fjörukambi.”
,„Hef stúderað
kvenpersónur”
— Ahuga á mörgu öðru sagðir þU.
’ Hverju t._d.?
I „Ja, þjóðfræðum t.a.m. Þá hef
; ég skrifaömikið, þótt fátt eitt hafi
verið gefið Ut af þvi. Ég á ýmis-
legt, sem ég hef skrifað, sem ég
hef aldrei hampaö. Ég hef haft
það að reglu að setjast viö skriftir
á öðrum degi jóla og skrifa fram i
íebrúar — og þá er ég ekki að
skrifa um gróður, þótt auðvitað
hafi ég i gegnum tiðina ritaö
margar greinar um gróður og
garðyrkju.
Það hafa tvær bækur komið Ut
eftir mig. önnur var ævisaga
gamallar og merkilegrar konu og
þótt ég segi sjálfur frá, þá var það
býsna skemmtileg ævisaga og ég
fékk ágætis viöbrögð á hana. Hin
bókin var ljóöabók, sem ég fékk
útgefna, svona fyrst og fremst til
gamans.
Já,ég skrifa mikið og á margar
sögur eftir mig, i minum fórum.
Sumar ekki fullunnar, enda allt
annað en auðvelt verk að full-
vinna ritverk. Hleyp þvi dálitið Ur
einu I annað i skrifum minum.
NUna, er ég að skrifa um sér-
stæöa og eftirminni i lega sveit-
unga mina, frá æskudögum
minum vestur á Patreksfirði. Þar
voru margir sérstakir kvistir,
eöa þættu þaðminnsta kosti i dag.
NU um áratuga skeið hef ég og
stúderað kvenpersónur i
Islendingasögunum og skrifað
nokkuð um þær rannsóknir. Ég
hef hins vegar ekki lokið þeim
athugunum né skráð þær skil-
merkilega niöur. Læt það biða
betri tima. Hef nægan tima, þar
sem ég byrjaöi svo snemma i lifi
minu hjá borginni, þá á ég ekki
allt of mörg ár eftir, þar til ég get
hætt. Hætti þvf störfum á skap-
legum aldri og get þvi fengist við
ýmis áhugamál min i friði og
spekt. En viövikjandi konunum i
Islendingasögunum, þá hef ég
komist að þvi, að kvenréttindi
hafa ávallt verið i hávegum höfð
hér á landi. Það gerðist enginn
svo stóratburður, nema konan
hafi verið kveikjan eöa hvati þar
að.
„Fleiri athyglis-
verðar konur”
Ég er hrifinn af konum og held
að ég hafi kynnst langtum fleiri
merkilegum konum á lifsleiðinni
en körlum. Það eru langtum fleiri
athyglisverðar konur i þjóðlifinu
en karlmenn. Það er auövitað af
hreinni skynsemi, sem konur láta
ekki glepjast til þess að taka að
sér ýmis störf I stjórnkerfinu og i
stjórnmálum. Finnst taktiskara
að ata karlpeningnum á foraöið.
Við sjáum það kannski best á
hestaatinu á Alþingi, sem nefnt
hefur veriö eldhUsdagsumræöur.
Það er alveg ljóst á þeirri nafn-
gift, hvaðan þingmennirnir hafa
linuna — eldhúslinuna auðvitað.”
— En getur þU ekki ráðið þvi
sem þU vilt ráða i krafti sérhæfni
þinnar þar sem váldhafar hjá
borginni hafa litt eða ekki vit á
ræktunarmálum ?
„Það erofsagt,en hins vegar er
það rétt að vissu leyti, að þekking
allra á garðrækt er ekki jafn-
mikil, þdtt ýmsir telji sig hafa vit
á þessum málum, en hafa i
’rauninni ekki. Ég tek skipunum,
en læt ekki kúga mig. Hef aldrei
látiö kúska mig. Það væri von-
laust að reyna það.
Ég hef almennt átt góðar
stundir f minu starfi. Hef verið
fljótur að afgreiöa mál og þekki
náttúrlega hið margþætta starf-
svið mitt Ut i æsar eftir öll þessi
ár. Ég er ekki eins viss um, aö
starfið yrði létt i höndum á
manni, sem dytti inn i starf garð-
yrkjustjóra fyrirvaralitið, enda
þótthann þekkti vel til ræktunar-
mála Ut af fyrir sig.”
Hafliði þagnaði. Dró upp
pipuna og sagöi siðan skyndilega.
,,ÞU heldur greinilega að ég se‘
sjálfstæðismaöur. Ég,sem hélt
að ég væri svolitið rauður.”
„Friðunartiska
út i öfgar”
— Það er ekki óeðlilegt að ætla
svo, eftir allt samstarfið viö sjálf-
stæöismennina hjá borginni i
gegnum árin.
„Þaö er kannski rétt, en það
hefur aldrei neinn flokkur getað
eignað sér mig. Ég hallast til
hægri og vinstri eftir mál-
efnunum hverju sinni. Ég er
náttUrlega dálitið ihaldssamur á
náttúruna og fallegar byggingar,
en er þó jafnframt raunsæis-
maður og stundum gengur þessi
friöunartiska Ut i öfgar. Mér
finnst til dæmis að margir þess-
ara umhverfisverndarflokka
erlendis séu komnir yfir strikið á
ákveðnum sviðum.”
— ÞU hefur náttúrlega af
mörgum afrekum aö státa i rækt-
unarmálum borgarinnar?
„Ég vil ekki þakka mér einum
þá umbreytingu, sem óumdeilan-
lega hefur orðið á borginni í þessu
tilliti, en mér þykir vænt um
mikg þau verk, sem ég hef innt af
hendi i' gegnum árin. Ég skipu-
lagði til dæmis Arbæjarhverfið á
sinum tima og þótti það fróölegt
verkefni og skemmtilegt.
Það hefur orðið mikil breyting
á þankagangi fólks varðandi
ræktunarmál. Hér áður fyrr, i
kringum 1940, töldu menn t.a.m.
að Utilokað væri að rækta tré i
Tjarnargarðinum. Ég skrifaði
siðan grein i Garðyrkjuritið, þá
nýkominn frá námi, þar sem ég
hélt þvi fram að vel væri hægt að
rækta upp trjágarð i Tjarnar-
garöinum.Mér dattekki i hug þá,
að það kæmi siðan i minn hlut að
sanna þessar skoðanir minar. En
það tókst, með breyttum
ræktunaraðferðum. Og á seinni
árum hafa augu fólks opnast æ
meir fyrir fegurð gróðurs og ekki
siður notagildi hans.”
— Ertu ekki orðinn möppudýr
hjá borginni með þetta margt
starfsfólk hjá þér? Kemur þú
nokkuð nálægt gróðrinum dag-
langt? Ertu ekki fastur á skrif-
stofunni?
„Nei, nei, ég reyni að vera i
sem mestri snertingu við sjálft
starfið og er reyndar sjálfur
meira og minna i átökum viö
gróður. Um helgar og á kvöldin
fer ég mikið i heimsókn til fólks,
oftast gamals fólks og öryrkja —
og hjálpa þessum aðilum með
garðvinnuna. Það er mjög þakk-
láttstarf, en enga peninga tek ég
fyrir slíka aðstoð.
„Gróður tryggur
félagsskapur”
— En er gróöurinn ekki ósköp
ótryggur félagi?
„Gróðurinn er tryggari en
margur vinskapur annar, skal ég
segja þér, þótt auðvitaö verði að
fara um hann mýkri höndum hér
á landi, en annars staðar vegna
veöurlagsins. En einmitt vegna
þess, hve vandasamt verk þaö er
að halda lífi I gróörinum hér á
landi, þá höfum við komið okkur
upp hæfum garðyrkjumönnum og
staðreyndin er sU að islenskir
garöyrkjumenn eru mjög hátt
skrifaöir viða erlendis. Þeir eru
það alhliða, en ekki sérhæfðir á
þröngu sviði, eins og tiðkast oft
með erlenda starfsbræöur mina.
íslenskir garðyrkjumenn geta
fengiö vinnu hvar sem þeir vilja i
Evrópu.”
— NU tiðkast það aö spyrja
menn sem komnir eru á efri ár,
um æskuna i dag. ÞU hefur margt
ungt fólk i vinnu hjá þér á sumrin
og hefur séð kynslóöirnar vaxa Ur
grasi.
„Já, unga fólkið. Það er ekki
eins vinnugefið og það var. Letin
meiri. Þaö er eins og tilfinn-
inguna fyrir verkefnunum vanti.
Astæðan fyrir þessum
breytingum, gæti auðvitaö verið
sU, að nU er verið að senda á mig
fólk, sem ég hef varla verkefni
fyrir. Þaö er ekki þörf fyrir allan
þann vinnukraft sem ég fæ á
vorin. Það er raunverulega verið
að pina á okkur starfsfólki i nafni
atvinnubóta.
i þessu sambandi er dálitið
skemmtilegt, að fyrir skemmstu
var gerð Uttekt á rekstri garð-
yrkjumála hjá borginni. Niður-
staðan hjá könnúðunum var sU,
að yfirstjórnin væri of fámenn.
Parkinsonlögmálið var greini-
lega i fullu gildi og ekkert var
minnst á ofhleðslu i mannahaldi,
heldur aðeins að fleiri yfirmenn
vantaði. En ég held að það vanti
ekki fleiri yfirmenn. Ég viöur-
kenni, að ég þarf að leggja ansi
hart aö mér um sumarmánuöina,
mæti fyrstur til vinnu og fer
siöastur, en mér tekst að láta
enda ná saman meö þvi að vera
röskur.”
Ingólfur Arnarson
og gróðurinn
— Þaðer stundum gert grin að
fólki sem hefur ekki hundsvit á
garðyrkjij, t. d. sagan um Hafn-
iiröinginn, sem þurfti sifellt að
minna á að snúa grænu hliöinni
upp, þegar hann var að tyrfa
lóöina hjá sér. Verður þú var við
algert þekkingarleysi hjá fólki
um þessi mál?
„Já, auðvitað veit fólk misjafn-
lega mikið um garöyrkju, en
flestirþeirsemhafaviö mig sam-
band og leita eftir upplýsingum
hafa talsverða þekkingu og vilja
auka við hana. Þessa sögu um
Hafnfiröinginn, sem þU nefnir,
hef ég ekki heyrt áður. Ég held
þvert á móti, að fáir viti jafn
mikið um garðrækt eins og ein-
mitt Hafnfirðingar. Þetta máttu
hafa eftir mér, þótt það sé garð-
yrkjustjóri Reykjavikurborgar,
sem þetta segir. Það hafa margir
fallegir hlutir verið gerðir i
þessum málum i Hafnarfirði, þótt
skipulagsyfirvöld þar, hafi þó
gert sinar skyssur.”
— NU segja Islendinga-
sögurnar okkur, að landið hafi
verið klætt gróðri milli fjalls og
fjöru. Stenst sU fullyrðing?
„Já. A ég að segja þér hvernig
Reykjavik leit Ut, þegar Ingölfur
Amarson nam hér land? Mýr-
arnar hér i Laugardalnum og
holtin hér i kring voru vaxin
kjarrskógi. Þá hef ég fundiö trjá-
lurka, 20 cm i þvermál á 2ja
metra dýpi i Fossvoginum og
Amarvoginum, þar sem Skipa-
smiðastöðin Stálvik er staðsett.
Það þarf ekki að fara nema rúma
tvo metra niöur, til þess aö sjá
landfræðUegar leifar landsnáms-
aldarinnar og þær sýna svo ekki
verður um villst, að gróöur var
nánast samfelldur. Það hefur
ekki verið hávaxinn gróöur,
svona lágtkjarr, en gróöur samt.
..Iðinn i minu starfi”
Það er ekki nokkur vandi að
rækta skóga á Islandi. Það þarf
tvo mannsaldra til aö rækta
landið upp og ekki á eins manns
færi. Ef hins vegar væri lagt stór-
aukið fjármagn i skógrækt hér á
landi, þá mætti gjörbreyta Utliti
landsins á skömmum tírna.
Mér hefur fundist, sem bændur
geri sér ekki nægilega grein fyrir
nauðsyn á ræktun skjólbelta. ÞU
færö varla betra skjól, en með
ræktun trjágróöurs. Hér við þetta
hús sem ég bý i, hreyfir aldrei
vind. Ef þaö eru 10 vindstig fyrir
utan garðinn, þá finnur maður
varla fyrir þvi hér upp viö húsið.
Vindinn lægir um 2 vindstig á
hverja 10 metra á trjásvæöi, eins
og hér er fyrir utan.”
— Hvaða eftirmæli fær Hafliöi
Jónsson, þegar hann lætur af
störfum sem garöyrkjustjóri?
„Ég veit það ekki — kannski
hægfara byltingarmaður.”
— Hvaöa eftirmæli kýst þú þér?
„Þessi spurning er enn erfiöari.
Ja, kannski að ég hafi verið iöinn i
minu starfi og reynt að þoka
minum málum áfram. Það er þó
ekkert vistaö menn myndu skrifa
undirsvona lýsingu á mér. En ég
hef þó reynt að vera starfsamur
og iðinn I gegnum tiðina.”