Helgarpósturinn - 06.11.1981, Blaðsíða 10

10
Tískusýningarstörf og Ijós-
myndafyrirsætustörf er hvort-
tveggja ungt fyrirtæki hér á landi.
Það er ekki meira en hálfur annar
áratugur síðan flestir litu slík
störf hornauga/ töldu það ekki einu
sinni störf/ og töluðu um //gljá-
píkur" og „tískusýningadrósir."
Þaðvarheldur ekki mikið um
það/ að íslenskar stúlkur stunduðu
slik störf þar til fyrir fáeinum
árum. Það var helst, að sigur-
vegarar í fegurðarsamkeppni
islands héldu til útlanda til að
reyna sig við tískusýninga og
fyrirsætustörf og gekk misvel —
sumar náðu þó góðum árangri,
áunnu sér jafnvel fé og frama.
En á heimavelli voru þær síður
en svo viðurkenndar, tilstand sem
þetta þótti hið ómerkilegasta, var
fyrst og fremst talið bera vott um
fíkn stúlknanna eftir ævintýralegu
„glamorlífi". Og þá tók steininn
fyrst úr þegar einn og einn karl-
maður tók að stunda tísku-
sýningarstörf. Þeir voru umsvifa-
laust dæmdir kynvillingar, að
minnstakosti meira eða minna
„hinsegin".
Nú er öldin önnur. Fjöldi
sýningasamtaka hefur skotið upp
kollinum á undanförnum árum, og
fróðir menn telja, að við tísku-
sýningar og Ijósmyndafyrirsætu-
störf starfi nær 100 manns, karlar
og konur. Og þaðer líklega kominn
timi til að finna nýtt orð fyrir
„Ijósmyndafyrirsæta" — það er
varla hæft orð yfir karlmenn, sem
fer stöðugt fjölgandi í þessum
störfum.
— baö var ákaflega erfitt aö fá fólk til að
lita á þetta sem starf — og fá borgað fyrir,
segir einn af brautryöjendunum i tisku-
sýningum á íslandi viö Helgarpóstinn. Hún
hefur nú dregiö sig út úr „bransanum” og
vill þess vegna ekki láta nafns sins getið.
Þessi kona segir, aö á þeim tima, sem
hún var mest i sýningarstörfunum, fyrir
13—14 árum, hafi mörgum þótt þetta mesta
„húmbúkk”, þótt nú orðið viðurkenni
flestir, að tiskusýningarstörf séu ekkert
húllumhæ, heldur atvinna eins og hvað
myndir: Jim Smart
Föstudagur 6. nóvember 1981
helgarpósturinru
Tiskusýningar- og fyrírsætustörf:
Glamor og gl jápíkur
eða alvöru atvinna?
annað
Var erfitt að ná í stelpur
— A þessum árum var þetta mest fólk á
eigin vegum, og oft erfitt að ná i stelpur til
að sýna. Og þegar þær giftust var erfitt að
hafa upp á þeim, þær hreinlega týndust, ef
maður vissi ekki hverjum þær voru giftar,
eöa hverjir voru foreldrar þeirra.
Þetta hefur breyst mikið á seinni árum,
og áhugi á þvf að komast i tiskusýningar-
störf er mikill, svo mikill, að færri komast
aö en vilja, að sögn Matthildar Guðmunds-
dóttur, Lóló, sem starfar i hópnum Módel
’79. 1 þeim hópi má lika vel sjá aukinn
áhuga karlmanna á þessum störfum, þvi af
þeim 32 sem i hópnum starfa eru tiu karl-
menn, þeim fer fjölgandi i „bransanum”.
Einn þeirra karlmanna sem hafa verið
hvað lengst við tiskusýningarstörf, ef ekki
allra lengst, er örn Guömundsson, sem nú
starfar með íslenska dansflokknum og er
reyndar framkvæmdastjóri hans.
„Sonyy? — fyrirsætan
Snæbjörg Magnúsdóttir:

að
reyna eitthvað
nýtt"
— Það sem aðallega fékk
mig til að taka þátt i þess-
ari keppni var, að mig
hefur alltaf langað til að
kynnast fyrirsætustörfum.
Það sem maður sér um
þessi störf í blöðum og
sjónvarpi vekur forvitni
manns—heillar mann
liklega innst inni, segir
Snæbjörg Magnúsdöttir,
sem sigraði i fyrirsætu-
keppn'i Sony umboðsins og
óðals á sunnudagskvöldið.
— Er það þá lif þessara
fyrirsæta, lifnaðarmáti
þeirra, sem heillar?
— Ekki beint. Það er
sagt, að þetta sé erfitt. En
það er alltaf gaman að
reyna eitthvað nýtt. hið
óþekkta og maður lærir af
reynslunni. Maður fær
aukið sjálfstraust viö aö
taka þátt i svona og lærir
að koma fram meðal fólks
segir Snæbjörg.
En hún á ekki i vændum
ferð út i hinn störa heim að
launum fyrir sigurinn
hennar verðlaun eru
„bara” hljómflutningstæki
frá Sony.
— Eins og það sé ekki
nóg? segir Snæbjörg en
bætir þvi viö, að auðvitað
opni þettaýmsa möguleika
Margar myndir voru
teknar af þátttakendunum
og hluti af þvi að sigra i
keppninnier að sitja fyrir á
auglýsingamyndum fyrir
Sony.
— Við þrjár sem kom-
umst i úrslitin þurfum að
auglýsa fyrir Sony, en eftir
það veit ég ekki hvað
verður. Maður prufar þetta
allavega og sér svo hvað
veröur, segir sigurvegarinn
,,Fékk það aldrei framaní mig"
— Ég veit ekki hvort ég er sá allra fyrsti.
En ég byrjaði 1963 eða ’64, og ég hugsaði
ekki mikið um það þá hvað var talaö um
okkur segir örn, þegar við spyrjum hann
hvort hann hafi ekki orðið var við fordóma i
sinn garö þegar hann var að byrja i
sýningarstörfunum, jafnvel fengið að
heyra, að hann væri „hinsegin”.
— Ég fékk þetta að minnstakosti aldrei
framani mig en mann grunaði náttúrlega
ýmislegt. En það þýðir ekkert að láta slika
hluti á sig fá, allir sem eru mikið fyrir
augum almennings eru milli tannanna á
fólki.
Þau Matthildur og örn eru sammála um,
að viðhorf fólks til þeirra sem starfa við
sýninga- og fyrirsætustörf hafi breyst tals-
vert á siðustu árum.
— Það er orðið miklu meira að gera en
áöur þegar voru aðeins nokkrar tisku-
Snæbjörg Magnúsdóttir,
sigurvegari i ljósmynda-
fyrirsætukeppni Sony um-
boðsins.
iSony keppninni.Snæbjörg
er að klára annað ár i fjöl-
braut i Flensborg i Hafnar-
firði, en hún er orðin átján
ára, hvildi sig á náminu i
hálft annað ár.
— Skólagangan gengur
fyrir, þóttég stefni á þetta
svona i og með. En maður
getur ekki veriö alla ævi
fyrirsæta, maður verður aö
hafa einhvem bakgrunn,
segir Snæbjörg Magnús-
dóttir.
Sigríður Stanleysdóttir var i
New York á vegum Vikunnar:
„...v. fannst þettaM
æðislega gaman”
— Það var fyrst og
fremst forvitni sem rak
mig til að taka þátt i þess-
ari keppni, segir Sigriður
Stanleysdóttir, sigurvegari
i f yrirsætukeppni Vikunnar
við Helgarpóstinn, en hún
er nýkomin úr verðlauna-
ferð til New York.
— Það sem heillar mig
aðallega er starf fyrirsæt-
unnar, ég hef engan áhuga
á tiskusýningarstörfum.
En það er erfitt að svara
þvi, nákvæmlega hvað það
er við þetta starf sem
heiilar. Mér finnst gaman
að sitja fyrir á myndum og
sjá hver árangurinn verður
og liður vel fyrir framan
myndavéiina, ég slappa
alveg af, segir Sigríður.
— Hvaða hugmyndir
gerðir þú þér um þennan
heim fyrirsætanna áður en
þú fórst til New York og
sást hann með eigin aug-
um?
— Ég átti ekki von á þvi,
að þetta væri svona stórt,
og mikið i kringum þetta.
Það kom mér lika á óvart
hvað er hægt að laga
myndimar þama inn i
stúdióinu.
— NUþegar þúertkomin
heim aftur, hvaða áhrif
sitja eftir- er áhuginn á
starfinu sá sami og áður?
— Já, mér finnst þetta
allt æðislega gaman og
ráðlegg öðrum að prófa.
Við fengum aöeins að kikja
á diskotekið Xemninon og
Stúdió54,sem bæði eru m jög
fræg. Það komu lika menn
frá Cosmopolitan og tdku
myndir af okkur.
— Býstu viö aö starfa viö
fyrirsætustörf hér á landi?
— Ég hef ekki mikinn á-
Sigrföur Stanieysdóttir,
sem sigraði I Ijósmynda-
fyrirsætukeppni Vikunnar.
huga á þvi, þetta er svo illa
borgað hérna, þótt það sé
betur borgað en tisku-
sýningarstörfin, segir Sig-
riður Stanleysdóttir. En
þess er ekki að vænta, að
hún haldi út i fyrirsætu-
bransann alveg á næstunni.
Hún er ekki nema 16 ára
gömul og er við nám á
fyrstu önn f fjölbraut í Ar-
múlaskólanum.
— Ég ætla mér alls ekki
út i þetta næstu fjögur árin.
Fyrst ætla ég að ljúka
stúdentsprófi, námið
gengur fyriröllu, segir hún
ákveöin I röddinni.