Helgarpósturinn - 20.08.1987, Blaðsíða 36

HNEYKSLUNARhELU
cða: hvað gæti þjóðin
talað um cf hún ætti
ckki þcnnan mann?
Sumir eiga vart til nógu sterk lýs-
ingarord til ad tjá andúö sína á
Hrafni Gunnlaugssyni. Svo eru til
adrir sem finna varla nógu kröftug
orö til ad lýsa hrifningu sinni á
manninum. Bádum hópunum hefur
þó yfirleitt tekist aö finna einhver
orð sem hœfa þessum umdeilda
listamanni, fastagesti á fréttasíðum
og í kvartdálkum dagblaða. Um
Hrafn hefur það verið sagt að
smekkleysið geri hann að trölli,
hann hafi sérstakt dálœti á því að fá
fólk upp á móti sér. En það hefur
líka verið sagt um Hrafn að hann sé
margbrotinn persónuleiki með ótrá-
lega fjörugt ímyndunarafl. Pað er
að minnsta kosti engin lognmolla
þar sem Hrafn Gunnlaugsson fer.
Hvert sinn sem hann bcerir á sér er
jafnvíst að hávaðasamar umrœður
fara afstað, hvort sem hann fœst við
kvikmyndagerð, stjórnun Listahá-
tíðar, ritstörf ellegar dagskrárstjórn
í sjónvarpi. Líklega hafa fáir aðrir
núlifandi /slendingar fengið á sig
annan eins mýgrút af lesenda-
bréfum.
Reyndar hefur því verið haldið
fram að moldrokið í kringum Hrafn
Gunnlaugsson sé oftar en ekki liður
í umfangsmikilli áróðurs- og auglýs-
ingaherferð. Þannig séu yfirvofandi
málaferli út af hestaati og kannski
náttúruspjöllum ekkert annað en
auglýsing. Við ætlum samt að þetta
sé ofsagt; kannski hefur Hrafn gam-
an af því að vera hneykslunarhella
og milli tannanna á fólki, og þótt
hann sé fljótfær er hann líka lista-
maður sem tekur starf sitt alvarlega
og kannski okkar fremsti kvik-
myndagerðarmaður.
Skandalarnir eru orðnir æði
margir, ekki síst þegar kvikmynda-
gerð Hrafns á í hlut. Enda fékk
Hrafn í fyrra sérstakt viðurkenning-
arskjal frá fyrirtækinu „Smekkleysu
sm./sf.“, sem hefur það að mark-
miði að heiðra „einstaklinga eða fé-
lagasamtök sem skara fram úr í
smekkleysu og bruðli".
Nýjasta afurð Hrafns Gunnlaugs-
sonar, I skugga hrafnsins, verður
varla frumsýnd fyrr en seint á þessu
ári, en hefur samt vakið meiri úlfúð
en flest verk hans önnur. Nægir þar
að nefna hestaatið fræga, meint
seladráp, náttúruspjöll við Gullfoss
pg hrafna sem ekki kunnu að synda.
í tilefni af þessu fer Helgarpósturinn
á hundavaði yfir helstu hneykslin og
smáhneykslin sem hafa markað
listabraut Hrafns Gunnlaugssonar.
Við viljum þó slá þann varnagla að
einatt virðast viðbrögð við verkum
Hrafns segja jafnmikiö um viðtak-
endurna, landa listamannsins, og
kvikmyndaleikstjórann umdeilda.
Jú, það verður kannski að segjast
eins og er að fáir íslenskir listamenn
hafa þurft að kenna jafn illilega á
skammdegismóral', þröngsýni, skin-
helgi og tepruskap og Hrafn Gunn-
laugsson. En hann hefur heldur
ekki alltaf verið alveg flekklaus
sjálfur.
AF SKINNSOKKUM
Nýkominn heim frá námi í Sví-
þjóð gerir Hrafn Gunnlaugsson
sjónvarpsmyndina Sögu afsjónum.
Pá ríktu auðvitað ekki þeir frjáls-
lyndistímar sem nú eru og mönnum
þótti orðbragðið í myndinni óheflað
og jafnvel klúrt. Til að mynda hafði
ekki áður tíðkast að menn töluðu
um að „skvetta úr skinnsokknum" í
sjónvarpi. Ofbeldisfullur stíll mynd-
arinnar vakti einnig nokkurn kurr.
Samt má búast við því að hneyksl-
unargjörnustu borgarar módel 87
gætu horft á Sögu af sjónum án þess
að bregða lit.
AF BLÓÐRAUÐU
SÓLARLAGI
Við áhorf sjónvarpsmyndarinnar
Blóðrauös sólarlags fölnuðu virðu-
legir góðborgarar vegna yfirgengi-
legs fyllerís sem þar var á tveimur af
ástsælustu leikurum þjóðarinnar.
Þeir blótuðu, seldu upp, skutu af
rifflum út í loftið og létu dólgslega.
Ekki þótti dynjandi rokkmúsík
Gunnars Þórðarsonar heldur draga
úr slagkraftinum.
AF SILFURTÚNGLI —
NÚMER EITT
Hér varð margur fagurkerinn sót-
rauður af reiði og angist yfir því
hvernig Hrafn „poppaði upp“ þetta
eðla leikhúsverk Halldórs Laxness
frá því um 1960. Egill Ólafsson fór
hamförum í hlutverki forstjóra sjón-
varpsstöðvar, Erlingur Gíslason var
óseðjandi nautnaseggur og Diddú
felldi tár.
AF SILFURTÚNGLI —
NÚMER TVÖ
Þarna tók svo steininn úr þegar
Silfurtúnglið var endursýnt — þá
klippt og skorið frá fyrri útgáfu, svo
Silfurtúnglið; poppað upp.
Óðal feðranna; Ijót gelding.
..
1 EFTIR FRIÐRIK l>ÓR GUÐMUNDSSON OG EGIL HELGASON
Nóbelsskáldið stökk upp á nef sér
og kannaðist alls ekki við að verkið
væri sitt. Og það að móðga Nóbels-
skáld er að móðga þjóðina alla ...
AF ÓÐALI FEÐRANNA
Menn voru ekki allir á því máli að
Óðal feöranna, fyrsta bíómynd
Hrafns Gunnlaugssonar, væri lítið
verk og smekklegt. Marga hryllti
við þegar hestur var geltur í blóðug-
um smáatriðum, en aðrir töldu að
atriðið þjónaði góðum tilgangi og
listrænum. Þá fóru velvakendur
þessa lands hamförum þegar ribb-
aldi myndarinnar tók upp á því að
nauðga vangefnu stúlkubarni.
AF SIFJASPELLUM
Vandarhögg var sjónvarpsmynd
eftir Hrafn Gunnlaugsson, frjálslega
byggð á handriti eftir Jökul Jakobs-
son. Þar var mannlífið hvorki blóm-
legt né fagurt, heldur blunduðu
undir kynferðisbrenglun og öfug-
uggaháttur af ýmsum toga. Enda
var myndin ekki við hæfi barna.
Sifjaspell systkinanna í myndinni
þóttu með því alsvartasta sem sést
hafði í sjónvarpi og þegar páfagauk-
ur var drepinn með köldu blóði föln-
uðu fínar frúr. Mörgum þótti áhöld
um hvort verjandi væri að flytja
svonalagað út til frænda vorra í
Skandínavíu.
AF GEYSI I' HAUKADAL
Líklega hefur ekki farið jafnmikil
prentsverta í neina íslenska kvik-
mynd og í Okkar á milli — í hita og
þunga dagsins. Ekki var það bara
vegna nektaratriða eða öfugsnú-
inna fýsna, heldur þótti mörgum
það sýnu verst að Hrafn skyldi, hér-
umbil upp á sitt eindæmi, taka upp
á því að láta þann fræga goshver,
Geysi í Haukadal, gjósa — og það
með aðferðum sem ekki eiga upp á
pallborðið hjá Náttúruverndarráði
og Geysisnefnd. í félagi við einn
Haukadalsbræðra lét Hrafn bora
rennu í skálina sem umlykur hver-
inn og þannig átti Geysir auðveldara
með að „anda“ og um leið gjósa.
Hins vegar lét Hrafn það ekki aftra
sér að Geysir og gosskálin teljast
friðuð með lögum.
AF GUÐVORSLANDS
í Okkar á milli lagði Hrafn til at-
lögu við annað vé, ekki síður hei-
lagt. Nefnilega þjóðsöng vorn, Ó
Okkará milli; þjóðsöngurinn djassaður
og pönkaður.
36 HELGARPÓSTURINN