Helgarpósturinn - 17.12.1987, Qupperneq 38

skrá með skemmtilegum athuga-
semdum listamannsins. Siík skrá
hefur meira að segja en ella hjá
málurum eins og Eggert — jafnvel
fagurfræði og form verða að víkja
undan sjógangi sögunnar. Form-
fræðilega verða myndirnar því á
stundum vandræðalegar, en sagan
kemst ailtaf rakleitt til skila. Ein af
elstu myndunum á sýningunni á
Kjarvalsstöðum er t.a.m. af póst-
hesti sem eitt sinn varð úti á Skeið-
arárjökli. Uppbygging myndarinnar
er sérkennileg fyrir þá sök að hests-
hræið er dregið fram á myndflötinn
í skærrauðum lit sem stingur í stúf
og minnir á plastheim og gervi-
drauma. Heimur Eggerts er á mörk-
um hversdags og draums þar sem
ósennileikinn er lögmál og hið
vanabundna og klisjukennda öðlast
geislabaug nýs sjónarhorns á lífið.
Slík efnistök eru eiginleg mörgum
sjálflærðum listamönnum sem
„hafa ekki haft tíma" til að leggja
fyrir sig listiðkun fyrr en á fullorð-
insárum. Það segir ekki alla sögu að
afgreiða slíka málara sem „naiv-
ista“, því allt lífsstarf þeirra á hinum
fjölbreyttasta vettvangi er vendi-
lega samofið myndefninu. Meðal
indíánaþjóðflokka Suður-Ameríku
og ýmissa Austur-Evrópulanda er
hefð fyrir þess konar alþýðulist sem
gengur mann fram af manni og
virkar sem eins konar myndræn
fréttamennska. Fréttnæmir við-
burðir eru málaðir í einföldum en
litríkum dráttum og greypast fyrr en
varir í vitundina. Þá er tómt mál að
tala um raunsæi, því frásögnin hefur
a.m.k. 23 hliðar eins og hellir Ljóns-
ins — innan hennar hljóta ósenni-
ieikinn og ævintýrið að dvelja. Ann-
ars virka allar vangaveltur um til-
gang listarinnar hjákátlegar hjá slík-
um hvalreka á heimasætufjörurnar.
Ólafur Engilbertsson
TÓNLIST
*
Islenska
hljómsveitin
endurborin
Guðmundur Emilsson er seigur
og jafnframt stórhuga. Það hefur
verið mjög erfitt að reka íslensku
hljómsveitina, en hann hefur ekki
gefist upp. Þetta var alltaf hið menn-
ingarlegasta fyrirbæri og var efnis-
skrá sveitarinnar alltaf til fyrir-
myndar. Lagði Islenska hljómsveitin
megináherslu á að frumflytja ís-
lensk tónverk og koma ungum ein-
leikurum á framfæri. Þetta var þarft
verk.
Síðastliðinn sunnudag, 13. des-
ember, hóf hljómsveitin nýja tón-
leikaröð í Hallgrímskirkju. Þrjú ís-
iensk verk voru á efnisskránni, tvö
þeirra frumflutt, og ungur einleikari
spilaði. Þetta voru fyrstu tónleik-
arnir í syrpu sem nefnist „Námur"
en í efnisskrá segir:,,... fjallar um til-
tekið brot úr íslandssögunni, ýmist
stóratburði eða daglegt líf, söguhetj-
ur eða almúgafólk. Ljóðskáld, tón-
skáld og myndlistarmenn nema
þjóðararfinn likt og málm úr jörðu
og beina sjónum að honum á öld
sterkra erlendra menningaráhrifa."
Fyrsta verk var Októ-Nóvember
eftir Áskel Másson, sem íslenska
hljómsveitin fékk hann til að semja
fyrir nokkrum árum. Þetta er fínlegt
verk, þar sem næmt skyn Áskels
fyrir litbrigðum hljóða nýtur sín vel.
Unnið er fremur á skala blæs en tón-
hæðar í áreynslulausri framvindu.
Eg naut ekki verksins sem skyldi,
því hljómburður þessarar kirkju er
mikill hrærigrautur: eins og spilað
sé á píanó með pedalinn ávallt niðri.
Vera kann einhvers staðar hljómi
betur annars staðar, það skiptir mig
engu máli — í góðum músíksal
hljómar alls staðar jafn vel. Kannski
stendur þetta til bóta, og kannski er
unnt að laga þessi ósköp. Ég vona að
svo sé, þótt sú von mín sé ansi veik,
eftir sunnudaginn.
Þarnæst var frumfluttur fiðlu-
konsert eftir ungt og efnilegt tón-
skáld, Hilmar Þórðarson, sem nú
stundar framhaldsnám við Cal Art í
Bandaríkjunum. Laufey Sigurðar-
dóttir lék sólóna mjög fallega, flutn-
ingur hennar dálítið kaldur og
taugaveiklaður, en það passaði vel
við þessa innhverfu og seinteknu
músík. Innhverfa þarf ekki að vera
ókostur, góð list þarf sinn tíma.
Svo var afhjúpað málverk eftir
Gunnar Örn, sem nú siglir á vit
frægðarinnar vestanhafs að sögn,
og Sigurður Pálsson las kvæði sitt
um landnámið, er hann hið besta
skáld.
Að lokum var frumflutt Land-
námsljóð eftir Þorkel Sigurbjörns-
son við ljóð Sigurðar og Kristján
Jóhannsson söng. Þetta var há-
punktur tónleikanna. Verk Þorkels
er sterkt, myndrænt og stemmning-
in magnþrungin. Þorkell er hand-
verkslega flinkur, og ávallt meðvit-
aður um hlutverk tónsmíðarinnar í
þjóðfélaginu. Þannig semur hann
nú í stíl, sem er rökrænt áframhald
hins ítalska bel canto-söngs. Þetta
var gert fyrir rödd Kristjáns, en
hann fór á kostum, söng af öryggi
og innlifun — og barðist hraustlega
við hljómahaf Hallgrímskirkju.
Guðmundur Emilsson stjórnaði af
öryggi og natni prýðilegum leik ís-
lensku hljómsveitarinnar.
Atli Heimir Sveinsson
Klarinettplötur
Sagt er að plötuútgáfa blómstri
hér á landi um þessar mundir og
ekki aðeinssíbyljan. Mér hafa borist
tvær hljómplötur með afbragðsgóð-
um klarinettleik.
Ég fylgist ekki vel með hinum
„klassíska” plötumarkaði hérlendis,
en þar hefur Islensk tónverkamið-
stöð unnið frábært starf á síðustu ár-
um, og hlotið fyrir viðurkenningu
erlendis. Kemur mér í hug m.a. frá-
bær einleiksplata Guðnýjar Guð-
mundsdóttur. Svo man ég einnig eft-
ir góðum hljómplötum með ptanó-
leik Jónasar Ingimundarsonar og
Halldórs Haraldssonar. Og einhvern
tíma í gamla daga var gefin út plata
með samleik Halldórs og Gísla
Magnússonar á tvö píanó. Svo eru til
fallegar plötur frá Sumarhátíð í
Skálholti með Manuelu Wiesler og
Helgu Ingólfsdóttur og „sóló-plötur
með þeim báðum. Raunar var
Manuela dugleg við hljómplötugerð
og er það enn; tvær nýjar plötur
með henni fá hið mesta lof á Norð-
urlöndum. Og þær fást í ístóni á
Freyjugötu 1. Af þessu má sjá að
ýmislegt þarflegt hefur verið gert
hér.
Það er þó nokkuð liðið frá því að
plata með leik Einars Jóhannesson-
ar og Philips Jenkins kom út. Það er
óþarfi að kynna Einar. Vonandi spil-
ar hann sem mest og á sem flestum
stöðum, því þar fer sjaldgæfur lista-
maður. Á plötunni er músík eftir
Carl Nielsen, einhvern Burgmúller,
séní sem lést á unga aldri, og
Fantasiestúcke eftir Schumann op.
76, gullfalleg. Svo leikur hann ís-
lensk verk: Klarinettsónötuna eftir
Jón Þórarinsson, sem var meirihátt-
ar nýstefna hér á landi í denntíð. Þá
samdi Þorkell Sigurbjörnsson Rek
fyrir Einar og setti smekklega út
fjögur íslensk þjóðlög. Allur er flutn-
ingur eins vandaður og best má
verða. En Einar er ekki eini klar-
inettsnillingurinn okkar. Sigurður I.
Snorrason hefur nýlega sent frá sér
plötu með verkum sem ég held að
öll hafi verið samin fyrir hann. Með-
leikari hans er Anna Guðný Guð-
mundsdóttir, eiginkona hans.
Á plötunni er verk eftir íslands-
vininn Werner Schulze, Steflaus til-
brigði, og hið fíngerða verk Ristur
eftir Jón Nordal. Bæði eru verkin
ágætlega spiluð. En veigamesta
verkið er þó klarinettkonsert eftir
Pál P. Pálsson, eitt hans allra besta
verk, og þar fer Sigurður á kostum,
enda er konsertinn saminn í náinni
samvinnu við hann. Ef ég væri
poppari myndi ég gefa báðum þess-
um plötum sæg af stjörnum.
Atli Heimir Sveinsson
FISHER
SJÓWVARPSBÚPIH

VERÐKR.
300.00
I VOLVO
SÍMAHAPPDRÆTTI
STYRKTARFÉLAGS LAMAÐRA OG
miði nr.: ?????? FATLAÐRA 1987
Vinningar: 11 BIFREIÐAR SAMTALS AÐ VERÐMÆTI 5 MJLUÓNIR KRÓNA
VOLVO 244
NIS$AN SUNNY SEDAN
7.-11. vinningur NISSAN MARCH GL.
...?Í;,;T5
1. vinningur
2. -6. vinningur
NIS5AIM SUNNY
NISSAN MICRA GL
DREGIÐ 24. DESEMBER 1987
UPPLÝSINGAR í SÍMA 686690 OG Á SKRIFSTOFU FÉLAGSINS í SÍMA 84999
DRÆTTI HEFUR ALDREI VERIÐ FRESTAÐ
ODDI HF
38 HELGARPÓSTURINN