Íslenzk sagnablöð - 21.04.1817, Blaðsíða 3

3
1817
\m
hefir nyrdra tekid meiri íramíofum enn ann-
arliadar, ad frátcknum cinftöku bæumfunn-
anlands. Hampur og; færi fluttuft ftundum,
á Jrefsum árumfvofpart tillandfins, ad fum-
ftadar, cinkum á Veftfiördum , urdu íkip ad
fetiaft upp vegna veidarfæralcyfis, o"g menn
íablatíd ad gánga í landi. pefsi vandrædi
kéndu mönnum ad reyna tii ad géra færi úr
Jrædi og eins poríkaner. Ádur höfdumenn,
eins og ádrepid er, búid fér til pefsháttar
hrognkélfaner og leianætur. Enn valla mun
ílíkc launakoftnadinnþegarhamperad íá,fem
er miklu fterkari og endfngar-betri heldurenn
togid ; pad er ei heldur fvomikil uli til í land-
inu, ad tog nægi til allra veidarfæra lem
Jtörf er á árliga; gott er famt í adfærílu-
fkorti ad hafa hiá fialfum íér nockurn ftyrk
til fvo naudfýniigs biargrædisvegar tem fiíki-
veidar eru hér í landi. Hatta og faumnálar
lærdu menn og fyrft á jáefsúm árum ad búa
fér til. Ecki voru hattar pelsir fagrir né
endíngargódir ad fiá, en pénanligir til ad
bera af mönnurn fiöílettur og regn, fenguft
fyri lítid verd, og pörfin fpurdi ei ad hinu
ödru, Ad fmtdirmedal vorbiuggu tilfaum-
nálar, hvartil þá vantadi hemug tól giörfam-
liga, vottar handlægni og árædl í mcira lagi.
Höfud-kambar og ullar-kambar cru almennt
giördir nú á Islandi; merkiiigaft er, ad
fnudir géta felt petta, fér ad íkadlaufu,
ódýrara enn kaupmenn felia fama varníng,
J>ar þeir J»ó víft ei eru fliótftnídir vegna óhent-
ugleika verkfæranna. Ad vera án fumra
hlura,, er adur voru haldnir ómifsandi, kéndi
ekla á fefsúm hlutum betur enn nockur
fpekíngur hefdi verid madur til. Einkum
aptradi dýrleiki bændum frá adkaupa brcnni-
vín, fvo um ftrídstímann lögduft drickiur
fvo nidur, ad ecki géck út helmíngur af J>ví
brennivíni íem flutrift næfta ár eptir ftrídid
til fudur kaupftadannav Og mun J>ad p<5
hvörgi nærri hafa verid elns mikid og pad
fem árliga var felt í kaupftödum ádur enn
ftrídid hófft. Tóbak áttu Islendíngar bág-
ara med ad veniafig af. En kaffe vav optaftr,
medan á ftrídinuftód, fáanligt.
Ei má fleppt Jefsu efni ívo, ad ei fc
minnft á eptirfylgiandi fremdarlig fyritæki,
er fídarmeit máíké verda Islandi til mikilla
nota, eins og þau nú ítrax eru |>eim til mcfta
fóma er byriudu Jarmed. Bóndinnjón Sig-
hvatsfon í Niardvík, er aldrei hefur hédan
frá laudifarid edaíkipafmídi lært í utlöndum,
rók fyri fig duggufmídi, og leyfti vel a£
hendi I vor. Son finn efniligan únglíng lét
hann figla til Kaupmannahafnar til ad læra
J)ar figlíngament; og er hann nú fyri J>ví
nýa fkipi, (fem er ad ftærd hérumbil 8 til 9
kaupfara leftir), vid fiíki veidar undir Islandi.
Ad fönnu var bóndinn Jón Sighvatíon ei
fá fyrfti er byriadi med Jtefshártar íkipa-
frnídi her í landi, J>ví Kaupmadur og Riddari
B. Sigut dsíón íHafnarfirdi hafdi ádur fmíd-
ad og fmída látid í Hafnarfirdi 3 duggur*
er hann fumpart hefir felt, fumpárt T)rukar
finlfur til fiíkiveida. Enn J>eísar hans íkipa*
finídir heyra til fyrri ára, og eru J>ví hér
ad eins ncfndar, vegna J>efs ad hann mcd
Jjví fyritæki hefir fynt ad fliótt megi nema
lkipafmídir án J>efsat læra Jjær lengi hiámeift-
nrum, eins og hann J>armed hefir vakid lyít
hiá almúga til ad eignaft og hagnýta fér haf-
fær íkip til fiíkiveida, fem í fleiru enn einu
tilliti er mikilsverdt fyri Íílendínga.
Sami Kaupmadur Riddari B. SJgurds-
fon, flutri híngad, á árinu 1813» 500 vid-
arpTóufur af ymfuum tegundum, frá Skot-
landi, fvo enn væri rilreynt ad koma hér upp
íkógi. Sú ógiæfa vildi til, ad hann átti
útivift lánga í J>etra finn, mætti hrakníngum
og vard ad affcrma íkip fitt íOrkneyutn, og
bæta íkada J>ann cr hann fengid hafdi i haf-
3