Morgunblaðið - 04.08.1979, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. ÁGÚST 1979
3
Ferðahugur — Rabbað við fólk á leiðinni úr bænum
„Skilyrði að vera
hress og skemmtileg”
Talið f.v. Sava Popovic. Anna Birna og Elín.
Guðrún Ingimarsdóttir og Ingi Kári voru bara að kveðja þau hin.
„Alveg sérstök stemnm-
ing á þjóðhátíð í Eyjum”
„FERÐAFÉLAGIÐ Flækjufótur
er sko að fara í Þórsmörk,“ sögðu
þau hress og kát þegar við hittum
þau fyrir utan Umferðarmiðstöð-
ina. Þau sátu þar innan um og
ofan á stórum haugum af svefn-
pokum, tjöldum og bakpokum.
„Af hverju Þórsmörk? Það er af
því að þórsmörkin hefur upp á allt
að bjóða, fallegt landslag, fjör og
skemmtilegt fólk.“ Ferðafélagið
Flaekjufótur virðist draga nafn sitt
af einum félaganna sem var með
annan fótinn innpakkaðan í gifs.
Þau eru 33 sem slógu sér saman í
þessa Þórsmerkurferð. Engin sér-
stök tengsl á milli fólksins? „Nei,
bara Pétur sem þekkir Pál og svo í
lokin þekkja allir alla. Það var
bara eitt skilyrði fyrir því að
komast í ferðina. Allir verða að
vera hressir og skemmtilegir." Og
svo stukku þau upp í rútuna og þá
var ekki viðlit að ræða við þau
lengur.
Það var kominn í þau
ferðahugur.
Upp í
Vatnaskog
„ÉG er að fara upp í Vatnaskóg
og verð þar um helgina. Þeir eru
þar með eins konar opið hús í
tilefni afmælis sumarbúðanna í
Vatnaskógi," sagði Sigurður
Halldórsson þegar hann var að
fara upp í rútuna ásamt fjölda
annarra krakka á hans aldri.
„Ég hef nú vanalega verið
heima í bænum yfir verslunar-
mannahelgina. Það er líka alveg
ágætt. En ég þekki marga sem
verða þarna uppfrá."
„HEFURÐU aldrei komið á þjóð-
hátfð? Þú átt nú margt eftir
óreynt ungi maður“, sagði Anna
Birna Ragnarsdóttir. Ég man
einu sinni eftir þvf að hafa misst
þjóðhátfð úr, og þá var ég f
útlöndum“.
Það er alveg sérstök
stemmning þar og fólkið nær
betur saman en á nokkurri ann-
arri útihátíð sem ég hef verið á“.
Elín Nóadóttir sagðist einu sinni
áður hafa farið á þjóðhátíð í
Eyjum. „Annars ætla ég að gera
meira en að fara á þjóðhátíð, því
ég ætla að fara að heimsækja fólk
í Eyjum í leiðinni."
Við sama borð sat Sava Popovic
sem er frá Júgóslavíu en talaði
alveg ágætis íslensku. Þegar hann
var spurður hvernig honum fynd-
ist íslendingar skemmta sér þá
svaraði hann stutt og laggott:
„Þeir skemmta sér aliavega alveg
ágætlega í Vestmannaeyjum."
Þau luku öll upp einum rómi um
það að þjóðhátíðin í Eyjum væri
alveg frábær hátíð, og eftir svipn-
um að dæma munu þau ekki láta
sitt eftir liggja til að gera þeSsa
hátíð sömuleiðis frábæra.
„Betra að vera í róleg-
heitum en fara á útihátíðir”
„Ferðinni er heitið til Sauðár-
króks — allavega til að byrja
með,“ sagði Garðar Þórðarson
þar sem hann var að athuga loftið
f dekkjunum og gera allt klárt
fyrir ferðina. „Það þýðir víst ekki
annað en hafa allt f lagi fyrir
vegina okkar. Þeir eru nú ekki
gerðir með ferðalög f huga.
Ætli maður fari svo ekki í veiði á
eftir, til dæmis í Laxá í Ásum.
„Eiginkonan, Svanhvít Jónsdóttir,
sagðist ekki ætla í veiðiskap með
manninum, „en það verður hægt að
hafa það gott á meðan. Og svo þarf
ég að vera viðbúin ef hann fær
þann stóra." Þau sögðust vera búin
með fríið sitt en ætluðu að hafa
þessa helgi sem eins konar fram-
lengingu á fríinu.
„Við höfum ekki áhuga á því að
fara á eitthvert af þessum mótum.
Okkur finnst betra að hafa það
rólegt.“ Og í aftursætinu sátu
systkinin Valdimar, Ósk María,
Sigþór og Björg í sátt og samlyndi,
eflaust að vonast til þess að þessi
blaðamaður hætti sem fyrst að
tefja þau svo þau gætu komist af
stað í ferðalagið.
Þar ríkti jafnrétti karla og kvenna í launamálum:
[ál uðu si já] Ifb >lo kJ kina — 0£
héldu upp á það með pylsuáti
Það var mikið borðað af pyls-
um fyrir utan Hraunbæ 62—70 í
gær. Pylsurnar grilluðust undir
fimri stjórn Sævars Sigurðsson-
ar yfirkokks á staðnum. Það var
nefnilega verið að halda upp á
það að fbúarnir höfðu þá nýlokið
við að mála alla blokkina að
utan.
f stað þess að leita til málara-
meistara tóku íbúarnir sig til og
máluðu blokkina sjálfir. „Við
unnum við þetta að mestu á
kvöldin en það voru alltaf
nokkrir sem gátu verið við þetta
á virkum dögum og haldið verk-
inu gangandi. Svo kom mestallt
fólkið á kvöldin og um helgar,“
sagði Ingi Viðar Árnason, sem
var einn af „verkstjórunum“ við
framkvæmdirnar.
Bæði konur og karlar tóku þátt
í verkinu og Ingi Viðar sagði að
vitanlega hefði jafnrétti ríkt í
launamálum. „Það fengu allir
sem eitthvað unnu við þetta 2500
krónur á tímann." Það skortir
aldrei vinnukraft, og að meðaltali
voru þau 10—15 sem unnu við
verkið.
„Við reiknum með því að með
því að vinna þetta sjálf þá höfum
við sparað um það bil 100 þúsund
krónur fyrir hverja íbúð. „Það má
reikna með því, að þetta komi til
með að kosta 3—400 þúsund á
hverja íbúð, en með því að vinna
við þetta hafa sumir getað borgað
niður upphæðina um jafnvel
200—250 þúsund krónur."
Þau sögðu að þetta hefði verið
mikið verk. Það var meira gert en
bara mála blokkina að utan, því
að auki voru málaðir allir glugg-
ar og pússaðir, svalirnar lagaðar
og þakið málað. „Upphafið má nú
rekja til þess að blokkin varð illa
úti af alkalískemmdum þannig að
eitthvað varð að gera. Og eftir
leiðbeiningum fagmanna þá
ákváðum við að bera á blokkina
sérstakt efni sem nefnist Thoro-
seal. Og þá kom allt hitt af sjálfu
sér.“
Það var ekki að sjá að íbúarnir
væru mikið þreyttir eftir máln-
ingarvinnuna sem er búin að taka
þá heilan mánuð. Pylsurnar
runnu mjúklega ofan í allan
mannskapinn og einhver var
nógu hugvitssamur að koma út
með gítar. Og þá var lagið tekið
svona til að setja punktinn yfir
I-ið að afloknu verkinu.