Morgunblaðið - 16.08.1981, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. ÁGÚST 1981
15
Þakklátt og
skemmtilegt
verkefni
- segja sjúkraliðar Rauða krossins
Sjálfboðaliðastarfið er þakklátt og skemmtilegt verkefni og i
samanburði við það, sem það gefur manni, ætti enginn að vera hræddur
við að leggja fram svolitla vinnu, sögðu nokkrar konur úr Kvennadeild
Rauða krossins i Reykjavik, sem fréttamaður hitti að máli. Þær starfa
allar i búðum Rauða krossins i sjúkrahúsunum. En nú eru þær orðnar
dálitið liðfáar í búðunum og vildu gjarnan hvetja fleiri til að taka þátt í
þessu verkefni, sem þær eru sjálfar svo ánægðar með.
Svava Gísladóttir í miðið, ásamt Sigríði Gisladóttur til hægri og Hönnu Kristinsdóttur, sem var að byrja í
sjálfboðavinnunni hjá Rauða krossinum.
Það er ekki svo lítið starf, sem
konurnar leggja fram, bæði á þessu
sviði og fleirum. Þegar stofnuð var
sérstök kvennadeild innan Rauða
kross-deildarinnar í Reykjavík í
árslok 1966 til að efla
sjálfboðaliðastarfið, gengu um 150
konur í hana. Síðan hefur þeim
fjölgað í 652 og af þeim munu nú
um 300 raunverulega vera starf-
andi að sögn formanns deildarinn-
ar, Unnar Scheving Thorsteinsson.
Sumar leggja fram vinnu við útlán
í bókasöfnum spítalanna og hljóð-
bókasöfnunum á 8 stöðum. Aðrar
hjálpa til á ýmsan hátt í félags-
málastarfi fyrir aldraða í borginni.
Enn annar hópur hefur á hendi á
vegum Rauða krossins heimsókn-
arþjónustu við aldraða, þar sem
skjólstæðingar eru heimsóttir, les-
ið fyrir þá, farið með þá í göngu-
Aðalheiður Guðmundsdóttir í búðinni á Grensásdeildinni.
Ljósm. Emilía.
Sigríður Helgadóttir hefur séð um búðina á Landakotsspítala frá upphafi. Ljósm. ól.K. Ma«n.
ferðir o.s.frv. Þá hittast konurnar
einu sinni í viku í aðsetri Reykja-
víkurdeildarinnar á Öldugötu og
vinna handavinnu á basarinn sinn,
sem ásamt kökubasarnum, aflar
fjár til bókakaupa á spítalana.
Loks reka konurnar svo í fjórum
sjúkrahúsum borgarinnar sölubúð-
ir, til að veita þjónustu sjúklingum,
starfsfólki sjúkrahúsanna og þeim
sem koma í heimssókn, en ágóðinn
af búðunum rennur til kaupa á
tækjum fyrir sjúkrahús og stofn-
anir.
Fyrstu sölubúðina settu konurn-
ar upp 1967 á Landakotsspítala, en
nú eru þær einnig með búðir í
Landspítalanum, Grensásdeiid og
Borgarspítala. Opið er 3svar á dag í
2—3 tíma alla daga ársins utan
þrjá, þ.e. föstudaginn langa, jóla-
dag og páskadag. Konurnar skipt-
ast á um að vinna í búðunum og eru
haldin námskeið einu sinni á ári til
að fræða og þjálfa þær sem eru að
byrja. Sjálfboðaliðarnir hafa hlotið
nafnið Sjúkravinir, og sú sem
leggur fram 50 vinnustundir á ári
við þessi störf, ber það heiti.
Sigríður Helgadóttir, sem hefur
séð um Landakotsbúðina frá upp-
hafi, sagði að sú starfsemi hefði
byrjað í litlu skoti í anddyri
sjúkrahússins, þar sem konurnar
fengu að hefja sölu á gosdrykkjum,
tóbaki og sælgæti. Síðan hefur
þessi þjónusta aukist gífurlega og
orðið fjölbreyttari. — Maður fór að
reyna að hafa það til, sem spurt var
um, og það hlóð utan á sig, segir
Sigríður. Nú er alveg ótrúlega
margt til hjá okkur miðað við þetta
litla rými. Aðalvandinn er að þurfa
að kaupa inn í svo smáum skömmt-
um, því geymslurými er ekkert.
Hver búð kaupir inn fyrir sig og
þannig reynum við að svara eftir-
spurninni, þótt auðvitað sé ekki
hægt að hafa alla hluti. Það sem
fólk vanhagar um á spítala getur
verið æði fjölbreytt. Til dæmis man
ég eftir því að við fórum niður í bæ
einu sinni, til að kaupa skó á
bónda, sem var sjúklingur, en af
eðlilegum ástæðum getum við ekki
sett upp skóbúð. Nú nýlega höfum
við breytt fyrirkomulaginu þannig,
að við höfum í hverri búð verzlun-
arstjóra hálfan daginn, sem sér um
innkaupin, vörumerkingar o.fl.
Viðmælendur okkar voru úr öll-
um búðunum. Konurnar sögðu að í
sjálfboðaliðastarfi kvennadeildar-
innar væru konur á öllum aldri og
gerðum, svo sem húsmæður, konur
á vinnumarkaðinum og ömmur,
sem ekki væru bundnar yfir barna-
börnum, bættu þær við kímnar. —
Og þetta er þroskandi og hefur
hjálpað margri konunni til að finna
sér skemmtilegt og verðugt við-
fangsefni. Maður velur sér stað og
stundir, eftir því sem hentar hverri
og einni. Margar konur, sem lítið
hafa umleikis heima, kjósa einmitt
að vinna um helgar, finnst leiðin-
legra að fara í kunningjaheimsókn-
ir þegar heimilisfólk er allt saman
heima.
Svava Gísladóttir er með 5 börn
heima og vinnur úti hálfan daginn,
en leggur að auki fram sjálfboða-
vinnu í búðinni á Borgarspítalan-
um. Hún sagði að þetta gengi alveg
prýðilega. — Mér finnst ég bara
vera duglegri heima á eftir að ég
byrjaði á þessu. Maður skipuleggur
tíma sinn betur. í 20 ár hafði ég
ekki farið út á vinnumarkaðinn,
bara verið heima með bú og börn,
en byrjaði svo nokkuð jafn snemma
að vinna úti og starfa með Rauða
kross-konunum í búðinni. Fannst
mjög gott að byrja þar, koma inn í
svo góðan félagsskap.
Ólína Þorleifsdóttir sagðist vera
búin að ala upp sín 6 börn og hafði
orðið lítil verkefni. Vinkona hennar
var að vinna í einni búð Rauða
krossins um verzlunarmannahelgi
og vantaði hjálp. — Ég efaðist um
að ég réði við þetta, en lét til leiðast
að hjálpa til og hef síðan verið í
því, sagði Ólína. Síðan hefi ég talið
margar vinkonur mínar á að vera
með. Það er t.d. mjög vinsælt að
tvær vinkonur taki að sér kvöld-
vaktina saman. Það er ágætt tæki-
færi til að hittast reglulega.
Aðalheiður Guðmundsdóttir hef-
ur starfað í nokkur ár við búðina á
Grensásdeildinni. — Og sé sannar-
lega ekki eftir því, sagði hún. Það
hefur veitt mér svo mikla ánægju
og gefið mér svo mikið. Þótt
sjúklingarnir þarna eigi í svona
miklum erfiðleikum í lífinu, þá er
þarna eins og stórt og glaðvært
heimili. Og maður kann ennþá
betur að meta á eftir að hafa heilsu
og geta gengið heim heilbrigður.
Ég gæti ekki hugsað mér að hætta
þessu. Hrædd um að mér mundi
leiðast og sakna þess.
Britta Guðnason, sem sér um
Landspítalabúðina, sagði að vísu
mikið verk að skipuleggja starfs-
listana, þar sem um svo margar
konur væri að ræða. En konurnar
skipta með sér verkum eftir því
sem þær vilja og geta. Hún sagði
t.d. algengt að konur gæfu dag-
stund tvisvar sinnum í mánuði,
þótt margar leggi fram miklu
meira. En hún tók fram að sjálf-
boðaliðarnir þurfi ekki að hafa
áhyggjur af því að þetta starf sé of
bindandi. Ef þær ætli að fara frá,
þurfi þær bara að láta vita, svo
hægt sé að fá aðra til að taka við.
Um þessar mundir séu óvenju
margar í burtu í einu og það geti
komið erfiðir tímar. En þá sé
kostur að hafa sem flestar til að
skipta með sér verkinu. Því vanti
nú fleiri sjálfboðaliða.
— Það ætti ekki að hræða neinn
að bjóða fram þessa vinnu svosem
tvisvar sinnum í mánuði og fá út úr
því allt sem maður fær á móti,
sögðu konurnar einum rómi. Þetta
er svo þákklátt starf. Og Aðalheið-
ur bætti við: — Eftir 30 ár inni á
heimilinu, þá er stórkostlegt að
koma svona út meðal fólks, hitta
marga og vera með í góðum
félagsskap.
- E.Pá.
Klappstól verö kr. 125- 1
LÉTTUR, STERKUR OG VANDAÐUR. EFNIÐ ER BRENNI. VALINN VIÐUR.
\ SENDUM GEGN PÓSTKRÖFU rALHÚSGÖGN ÁRMÚLI4 SÍMI82275