Morgunblaðið - 16.08.1981, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. ÁGÚST 1981
29
Jóhanna Björnsdótt-
ir Bjargi — Minning
Fædd 28. nóvember 1906.
Dáin 7. ágúst 1981.
Ég var 12 ára, þegar faðir minn
giftist Jóhönnu. Móðir mín hafði
látist tveim árum áður. Við vorum
5 systkinin, ég elst. Þegar ég lít til
baka, þá skilur maður að þetta var
stórt spor hjá Jóhönnu, að taka að
sér 5 móðurlaus börn. Og ekki
bara það, heldur var margt vinnu-
fólk á heimilinu, sem þurfti mat
og þjónustu. Þá var ekki til siðs að
karlmennirnir þvæðu af sér plögg-
in eða hjálpuðu til við matseld.
Þeir gengu bara að matborðinu.
En það átti vel við Jóhönnu að
hafa í mörgu að snúast. Það var
eiginlega hennar eðli. Hún var
sjálf komin frá stóru myndar-
heimili, Núpsdalstungu í Miðfirði,
og var hún alla ævi bundin
sterkum böndum við fallegu sveit-
ina sína.
Jóhanna var höfðingi í lund og
allri framkomu. Hún var barngóð,
og var henni mjög annt um að vel
gengi hjá öllum barnabörnunum,
sem öll kölluðu hana ömmu.
Henni var mikið áhugamál að við
systkinin fengjum góða menntun,
svo við værum fær um að standa á
eigin fótum í lífinu. Það er ég
henni ævinlega mjög þakklát
fyrir.
Síðustu árin voru henni erfið.
Sjúkdómar herjuðu á hana, en
alltaf gladdist hún er við litum til
hennar. Hún naut góðrar umönn-
unar, fyrst á Reykjalundi, og
síðasta árið á sjúkrahúsinu á
Akranesi. Þakka ég innilega lækn-
um og öðru starfsfólki á þessum
stöðum fyrir alla umhyggjuna
sem það sýndi henni og hún mat
mikils. Einnig þakka ég Guð-
mundi bróður hennar og konu
hans Pálínu fyrir allar ánægju-
stundirnar, sem þau veittu henni.
Ég var stödd á Öland í Svíþjóð,
þegar Jóhanna lést — var þar að
mála. Ég var ekki í símasambandi
við neinn, en hún kom sjálf og lét
mig vita. Mig dreymdi hana nótt-
ina eftir að hún dó. Hún kom til
min um nóttina og bað mig að
fylgja sér til föður míns. Mér
fannst ég gera það. Og Sigrún
systir mín og pabbi tóku á móti
henni. Þegar ég vaknaði þá vissi
ég að hún hafði kvatt okkur. Ég
sagði sænskri vinkonu minni, sem
var með mér þarna, að nú væri
stjúpa mín dáin. Hún leit undr-
andi á mig og spurði hvernig ég
vissi það. Ég veit það bara svaraði
ég. Meira undrandi varð hún er ég
hafði hringt heim til íslands.
Við öll systkinin þökkum henni
fyrir allt, sem hún gerði fyrir
okkur og börnin okkar. Góða
minningu getur enginn frá okkur
tekið.
Guð blessi sálu Jóhönnu.
Björg ísaksdóttir
Elínborg Jóhanna, en það var
hennar fulla nafn, var fædd að
Núpsdalstungu í Miðfirði þann 28.
nóv. 1906. Foreldrar hennar voru:
Björn Jónsson, óðalsbóndi í Núps-
dalstungu (f. 21. nóv. 1866, d. 12.
maí 1938) og kona hans Ásgerður
Bjarnadóttir (f. 22. ágúst 1865, d.
26. sept. 1942). Voru þau hjón bæði
af merkum bændaættum í Húna-
þingi. Frændi Jóhönnu, Páll Kolka
læknir, hefur gert Núpsdalstungu-
fólkinu góð skil í bókinni Föður-
tún.
Jóhanna Björnsdóttir ólst upp í
stórum systkinahópi í Núpsdals-
tungu, en börn Björns og Ásgerðar
voru alls átta og var Jóhanna
sjöunda barn þeirra hjóna. Börn
þessara merku hjna verða talin
hér upp í aldursröð: 1. Elstur var
Bjarni bóndi á Uppsölum í Mið-
firði, f. 21. febr. 1890, d. 30. jan.
1970. 2. Jón, klæðskeri í Reykjavík,
f. 18. maí 1891, d. 29. nóv. 1921. 3.
Ólafur, fyrrum bóndi í Núpsdals-
tungu, f. 20. jan 1893. 4. Guðfinna,
fyrrum húsfreyja á Torfustöðum í
Miðfirði, f. 18. júlí 1895, d. 1. maí
1977. 5. Guðmundur, kennari á
Akranesi, f. 24. mars 1902. 6.
Björn Leví, doktor í hagfræði,
búsettur í Reykjavík, f. 22. nóv.
1903, d. 3. jan. 1956. 7. Elínborg
Jóhanna, f. 28. nóv. 1906 (eins og
áður er frá sagt). 8. Yngst var
fyrri konan mín, Guðný Margrét,
f. 2. júní 1908, d. 5. júní 1953.
Af þessum systkinahópi eru nú
aðeins tveir bræður á lífi: Ólafur
og Guðmundur kennari á Akra-
nesi.
Ekki kynntist ég Jóhönnu á
Bjargi persónulega fyrr en um það
leyti sem ég tengdist þessu fólki.
Þá hafði Jóhanna búið í nokkur ár
í farsælu hjónabandi að Bjargi á
Seltjarnarnesi, en eiginmaður
hennar var ísak Vilhjálmsson,
mikill athafnamaður og vel látinn
af öllum. Þau gengu í hjónaband
þann 1. júní 1940. Jóhanna tók þá
að sér mannmargt heimili á
Bjargi. Isak á Bjargi var þá
ekkjumaður, fyrri kona hans var
Helga Sigríður Runólfsdóttir, ætt-
uð úr Mýrasýslu, en hún andaðist
frá fimm ungum börnum þann 28.
júlí 1938 og verða þau talin hér í
aldursröð: Björg f. 31. maí 1928,
Arnfríður f. 8. júlí 1930, Sigrún f.
3. okt. 1932, d. 6. júní 1978, Helga
Valgerður f. 13. ágúst 1934 og
Runólfur Helgi f. 18. jan. 1937.
Af framanskráðu sést, að elsta
barnið, sem Jóhanna gekk í móð-
urstað, var tólf ára, en það yngsta
aðeins þriggja ára.
Jóhanna var ágætur uppalandi
og hændust börnin fljótlega að
henni og hlýddu boðum hennar og
banni í hvívetna, enda var hún
hjartahlý og móðurumhyggju
hennar voru engin takmörk sett.
Það var alltaf margt fólk, sem
húsmóðirin þurfti að sjá um og
stjórna. Auk barnanna var þar i
heimili vinnufólk um lengri og
skemmri tíma.
Jóhanna var frá einu mesta
fyrirmyndarheimili í Húnaþingi.
Hún stundaði nám á hinu ágæta
menntasetri Húnvetninga
Kvennaskólanum á Blönduósi 1927
til ’28. Hún var matráðskona
Héraðsskólans að Reykjum í
Hrútafirði 1932 til '34. Árið 1937
til ’38 var Jóhanna við nám og
störf í Kaupmannahöfn, en eftir
það starfaði hún á vegum Sigfúsar
Bjarnasonar frænda síns um
tveggja ára skeið.
Maður Jóhönnu, ísak á Bjargi,
andaðist þann 26. okt. 1954, tæp-
lega sextugur að aldri. Á heimili
Jóhönnu og ísaks á Bjargi var alla
tíð mjög gestkvæmt og eiga marg-
ir þaðan góðar endurminningar.
Þar var ávallt veitt af mikilli
rausn og allur heimilisbragur
mjög til fyrirmyndar.
Jóhanna á Bjargi átti við mjög
alvarlegan sjúkdóm að stríða. Hún
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness
þann 7. ágúst, en þar hafði hún
verið frá því í byrjun apríl 1980.
Þegar ég heimsótti Jóhönnu síð-
astliðið vor, var hún andlega vel
hress og sagði að vel væri um sig
hugsað bæði af læknum og öðru
starfsliði sjúkrahússins. Þá eiga
bróðir hennar, Guðmundur, og
hans ágæta kona, Pálína Þor-
steinsdóttir, þakkir skilið fyrir að
heimsækja hana daglega og fylgj-
ast með líðan hennar.
Ávallt leit Jóhanna á stjúpbörn-
in sem sín eigin börn og talaði
ævinlega um börn sín og barna-
börn.
Jóhanna Björnsdóttir var vel
greind kona, sviphrein og einarð-
leg í framkomu og ein af þeim
konum, sem öllum vildi gott gjöra.
Blessuð sé minning hennar.
Magnús Sveinsson.
Kvcðja frá bróðurdóttur
Þegar lítið barn fæðist í þennan
heim, gleðjumst við innilega yfir
því ferðalagi sem það á fyrir
höndum og óskum því alls góðs en
vitum jafnframt að áfangastaður
þessa ferðalags er dauðinn.
Eins vil ég nú er ég kveð
elskulega föðursystur mína, Jó-
hönnu, samgleðjast henni innilega
yfir þeirri ferð sem hún nú er lögð
af stað í. Jóhanna Elínborg
Björnsdóttir fæddist 28.11.1906 að
Núpsdalstungu í Miðfirði, dóttir
hjónanna Ásgerðar Bjarnadóttur
og Björns Jónssonar bónda þar.
Jóhanna var fædd inn í stóran
systkinahóp, voru þau átta systk-
inin. Fannst mér alltaf mikið til
þess koma hvað systkinabönd
þeirra voru sterk og góð. Margt
skemmtilegt sagði Jóhanna
frænka mín mér frá bernsku- og
æskuárum hennar í Tungu og
fræddi mig þá sérstaklega um
föður minn, Björn, bróður hennar,
og var það ómetanlegt.
Jóhanna giftist frekar seint á
pkkar mælikvarða í dag, 1.6. 1940,
ísak Vilhjálmssyni, sem þá var
ekkjumaður með fimm ung börn.
Jóhanna föðursystir mín elskaði
þennan mann innilega og held ég
að hann hafi sannarlega verið
henni eitt og allt, enda sérstakur
persónuleiki. í hugskoti mínu í
dag sé ég hann fyrir mér, stóran
og sterklegan í dökkblárri ullar-
peysu, með vinnulúnar hendur og
gleðiglampa í augum.
Þau hjónin bjuggu allan sinn
búskap að Bjargi, Seltjarnarnesi,
og voru þar með töluverð umsvif,
svínabú og hænsnabú, auk þess
sem þau ráku búskap að Digranesi
í Kópavogi, meðan þar var og hét
sveit. Já, það var líf og fjör að
koma að Bjargi á þessum árum,
mikið af fólki og mikið um að
vera.
Jóhanna stóð sig vel í húsmóð-
urhlutverkinu, dugleg, glöð og
sífellt veitandi.
En lífið er hverfult og það
hljóðnaði yfir Bjargi eins oggerist
og gengur, Jóhanna var áfram
húsmóðirin þar og mikið gott til
hennar að koma meðan heilsa
hennar entist.
Minni kæru frænku og föður-
systur óska ég góðrar ferðar.
Helga M. Björnsdóttir
Það er margt sem kemur í
hugann, þegar leiðir skilja og
ferðin mikla hefst. Jóhönnu
Björnsdóttur kynntist ég fyrst
1951, þegar ég kynntist yngstu
fósturdóttur hennar, sem varð
eiginkona mín. Jóhanna var stór-
brotin kona, en ekki allra. Þeir eru
ófáir, sem nutu umhyggju hennar
og eiginmanns hennar á mann-
mörgu heimili þeirra að Bjargi,
Seltjarnarnesi.
Hún hafði sterka trú á lífið eftir
dauðann og leit á viðskilnaðinn
sem ferð í nýtt og betra umhverfi.
Jóhanna leit öll börnin í fjöl-
skyldunni sem sín eigin barna-
börn. Hún varð mjög elsk að
yngstu dóttur okkar hjóna, og var
það gagnkvæmt hjá Sigrúnu litlu.
Með þessum fátæklegu línum
frá okkur Sigrúnu, þökkum við
Jóhönnu fyrir allt, og vitum að
ástvinir hennar sem áður eru
farnir hafa þegar tekið á móti
henni.
Pétur Árnason
Kolmunna-
veiðar Bark-
ar og Beitis
að glæðast
Kolmunnaveiðarnar hjá Norð-
fjarðarskipunum Berki og Beiti
eru nú aðeins að gla>ðast og í
fyrradag voru bæði skipin komin
með tæplega 200 lestir eftir
tveggja daga veiði og útlit var
fyrir sæmilega veiði í gær.
Börkur og Beitir eru eipu ís-
lenzku skipin, sem nú stunda
kolmunnaveiðar og eru þau við
veiðarnar um 90 mílur suðaustui
af Norðfjarðarhorni. Að sögn Jó-
hanns Sigurðssonar, útgerðar-
stjóra Síldarvinnslunnar á Nes-
kaupstað, virtist sem þetta væri
loks að glæðast, þó eitthvað virtist
vanta til að kolmunninn þétti sig
nægilega. Það væri tími til kom-
inn að þetta færi að ganga, það
væri búið að hanga við þetta frá
því í apríl með afar litlum árangri.
Hann sagði einnig að óvíst væri
hve lengi þessum veiðum yrði
haldið áfram, það færi eftir því
hvernig aflaðist, en ef þetta gengi
eins og síðustu daga væri það
viðunandi. Ef ekki þá yrði þessu
hætt og skipin færu þá á loðnu.
Hvort sem litið er á þvottahæfni, efnisgæði,
handbragð eða hönnun, er Völund í sérflokki,
enda fyrsta flokks dönsk framleiðsla, gerð
til að uppfylla ströngustu kröfur vandlátustu
markaða veraldar.
Volund ^
danskar þvottavélar
í hæsta gæðaflokki.
F'-jálst val bitastigs með hvaða
korfi sem er veitir fleiri mögu-
leika en almennt eru notaðir, en
þannig er komið til móts við
séróskir og hugsanlegar kröfur
framtíðarinnar.
Hæg kæling hreinþvottarvatns
og forvinding í stigmögnuðum
lotum koma í veg fyrir
krumpur og leyfa vindingu á
straufríu taui.
En valið er þó frjálst:
flotstöðvun, væg eða kröftug
vinding.
Trefjasían er í sjálfu
vatnskerinu. Þar er hún
virkari og handhægari,
varin fyrir barnafikti
og sápusparandi svo um
munar.
Traust fellilok, sem lokað er
til prýði, en opið myndar bakka
úr ryðfríu stáli til þæginda
við fyllingu og losun.
Sparnaðarstilling tryggir
góðan þvott á litlu magni
og sparar tíma, sápu
og rafmagn.
Fjórir litir: hvítt, gulbrúnt, grænt, brúnt.
Fjaðurmagnaðir demparar
í stað gormaupphengju
tryggja þýðan gang.
Fullkominn öryggisbúnaður
hindrar skyssur og óhöpp.
3ja hólfa sápuskúffa
og alsjálfvirk sápu-
og skolefnisgjöf.
Tromla og vatnsker
úr ekta 18/8 króm-
nikkelstáli, því
besta sem völ er á.
Lúgan er á sjálfu
vatnskerinu, fylgir
því hreyfingum þess
og hefur varanlega
pakkningu.
Lúguramminn
er úr ryðfríum
málmi og
rúðan úr
hertu pyrex-
gleri.
Annað eftir
því.
Strax við fyrstu sýn vekur glæsileiki Völund athygli þína.
En skoðaðu betur og berðu saman, lið fyrir lið, stillingar,
möguleika, hönnun, handbragð og efnisgæði, og þá skilurðu
hvers vegna sala á vönduðum vélum hefur á ný stóraukist
í nágrannalöndunum. Reynslunni ríkari huga nú æ fleiri að
raunverulegu framleiðslulandi og verðleikum fremur en
verði og gera sér Ijóst, að gæðin borga sig: strax vegna
meira notagildis, síðar vegna færri bilana, loks vegna lengri
endingar.
Volund
þvottavélar-þurrkarar-strauvélar
FYRSTA FLOKKS FRÁ|
Traust þjónusta
Afborgunarskilmálar
/?omx
HÁTÚNI 6A • SÍMI 24420