Morgunblaðið - 10.03.1992, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. MARZ 1992
vinir. Var það hvort tveggja, að
persónuleiki hans var afar sérstæð-
ur og skemmtilegur en auk þess
áttum við ýmis sameiginleg áhuga-
mál.
Siguijón var mjög trúr starfs-
maður, en mestan hluta æfi sinnar
var hann starfsmaður hjá Reykja-
víkurhöfn. Viðbrugðið var lipur-
mennsku Siguijóns og dugnaði þeg-
ar á þurfti að halda. í stríðinu var
Sigurjón kyndari á dráttarbátnum
Magna og reyndi það mjög á heilsu
hans. Var þá iðulega að þessi bátur
þurfti að fara upp í Hvalfjörð og
jafnvel víðar í misjöfnum veðrum.
Enginn var þá til að kynda með
Siguijóni og var þetta því mikil
þrekraun, oft í vondum veðrum.
Hjónaband Siguijóns og Elínborgu
Tómasdóttur var ávallt mjög
ástríkt. Þau hjón eiga nú sex börn
á lífi, en þau eru: Sigríður, gift
undirrituðum, Dýrfinna, gift Sig-
urði Jónssyni ættuðum úr Aðalvík,
Ingibjörg, ógift og býr með móður
sinni, Jörgen, kvæntur Önnu Ing-
ólfsdóttur, Magnús, kvæntur Sig-
rúnu Ingimarsdóttur og Jón Oddur,
kvæntur Helgu Snorradóttur.
Nú er skarð fyrir skildi í fjöl-
skyldu okkar. Eg sakna sárt
tengdaföður míns, félaga og vinar.
Meiri harmur er þó kveðinn að eig-
inkonu hans, börnum og öðrum
nánum ættingjum. Drengskapar-
Velferð á
varanlegum
grunni
Kynningarfundir
heilbrigðis- og
try ggingamálaráðherra,
Sighvats Björgvinssonar
á Austurlandi.
Seyðisfjörður - miðvikudaginn 11. mars.
Viðtöl fyrir almenning á heilsugæslustöðinni kl. 11-12.
Tímapantanir hjá skrifstofu heilsugæslunnar í síma 21406.
Egilsstaðir - miðvikudaginn 11. mars.
Viðtöl fyrir almenning á bæjarskrifstofunni kl. 17-19.
Tímapantanir hjá bæjarstjóra í síma 11166.
Almennur fundur á Hótel Valaskjálf kl. 20.30.
Eskifjörður - fimmtudaginn 12. mars.
Heimsókn í heilbrigðisstofnanir.
Norðfjörður - fimmtudaginn 12. mars.
Viðtöl fyrir almenning á bæjarskrifstofunni kl. 17-19.
Tímapantanir hjá bæjarstjóra í síma 71700.
Almennur fundur á Hótel Egilsbúð kl. 20.30.
Vopnafjörður föstudaginn 13. mars.
Heimsókn í heilbrigðisstofnanir.
Höfn í Hornaflrði - föstudaginn 13. mars.
Viðtöl fyrir almenning á bæjarskrifstofunni kl. 16-18.
Tímapantanir hjá bæjarstjóra í síma 81222.
Almennur fundur á Hótel Höfn kl. 20.30.
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið
Minning:
Sigmjón Jónsson
frá Seljalandi
Fæddur 6. ágúst 1907
Dáinn 29. febrúar 1992
Tengdafaðir minn Siguijón Jóns-
son, er látinn. Hann lést á Dvalar-
heimili aldraðra sjómanna í Reykja-
vík eftir langt sjúkdómastríð.
Siguijón var fæddur í Reykjavík,
en ólst að mestu leyti upp á Galtar-
holti á Mýrum. Siguijón var af
traustum alþýðuættum, en ekki
verða ættir hans raktar í þessum
fáu kveðjuorðum.
Leiðir okkar Siguijóns lágu fyrst
saman fyrir rúmum 43 árum. Þá
kvæntist ég dóttur Siguijóns, Sig-
ríði, sem er elst barna Siguijóns
og konu hans, Elínborgar Tómas-
dóttur.
Siguijón var mjög óvenjulegur
maður um margt. Hann var afar
dulur í skapi og flíkaði sjaldan til-
finningum sínum eða skoðunum.
Þau mál voru þó fá í þjóðlífí íslend-
inga sem Siguijón ekki kynnti sér.
Við er brugðið hversu Siguijón var
reikningsglöggur maður. Hann lék
sér gjarnan að því að reikna út
rúmmál skipa. Mér er sagt af mönn-
um sem eru stærðfræðingar, að
slíkt liggi ekki fyrir nema afar fáum
lítt menntuðum mönnum.
Meira vert var þó hve góðar per-
sónuleiki Siguijón var. Aldrei hall-
aði hann orði á nokkurn mann svo
ég vissi til. Siguijón bar sérstaklega
með sér hversu hrekklaus maður
hann var og vildi engan mann
styggja.
Því er við brugðið, að á heimili
Siguijóns og Elínborgar var jafnan
gestkvæmt. Þangað leituðu þeir
oft, sem minna máttu sín í lífinu
og báru skarðan hlut frá borði.
Öllum var vel tekið á því heimili
og engum var vísað á dyr. Jafnan
var borið fram það besta sem til
var á heimilinu fyrir gesti og gang-
andi.
Við Siguijón urðum fljótt góðir
maðurinn Siguijón Jónsson, sem
allir virtu og dáðu sem hann þekktu,
er nú fallinn í valinn.
Ég bið góðan Guð að varðveita
tengdaföður minn ög blessa. Við
munum hittast á lándi heiðríkjunn-
ar, Guð blessi minningu góðs
drengs.
Björn Önundarson.
Látinn er í Reykjavík, hinn 29.
febrúar 1992, afi minn, Siguijón
Jónsson frá Seljalandi. Það eru tæp
fjörutíu ár síðan samferð okkar afa
hófst. Þá bjuggu afi og amma á
Seljalandi við Seljalandsveg. Selja-
land var staðsett þar sem nú mæt-
ast Ármúli og Háaleitisbraut I miðri
Reykjavík. Á þessum tíma var þetta
svæði aðal kartöfluland Reykjavík-
ur. Þarna heima hjá afa og ömmu
er ég fædd og þarna eyddi ég fyrstu
fjórum árum ævinnar. Árið 1958
flytjast foreldrar mínir vestur á
firði. Tveimur árum síðar fæðist
litla systir mín. Þar með var boltan-
um kastað. Önnur stelpa var komin
í fjölskylduna. Ég sem öllu hafði
ráðið. Ég flutti bara að heiman til
afa og ömmu auðvitað. Þar var mér
tekið opnum örmum. Þar fékk ég
að ráða. Gat valið úr hveijir fengju
að skoða dýrin „okkar“ af krökkun-
um úr blokkunum I Álftamýrinni
og Safamýrinni. Og það fengu sko
alls ekki allir.
Þegar að kveðjustund sem þess-
ari kemur streyma upp í hugann
fullt af minningarbrotum og mynd-
um. Myndir sem bara við afi áttum
saman. Myndir af körlunum við
höfnina I kofanum með kolaofnin-
um niður við gamla kolakranann.
Það var gott að koma og ylja sér.
Það nýtti maður sér óspart.
Myndir af afa mínum þegar hann
beið fyrir utan ísaksskóla, á gamla
svarta R-159 á hveijum degi klukk-
an hálfsex, að loknum skóladegi.
Mynd af afa leitandi í blindbyl um
alla kartöflugarðana að stelpunni,
sem hafði rokið af stað þegar afi
kom of seint að sækja hana, að
hennar mati.
Mynd af ferð okkar saman til
Flateyrar þegar mótorbáturinn Hin-
rik Guðmundsson fór jómfrúrferð
sína.
Mynd af afa í vaðmálsbrókum
standandi klukkan sex að morgni í
dyrunum á Seljalandi, þegar fjöl-
skyldan kom í höfuðborgina með
Guðríður Egilsdóttir
frá Hliði - Minning
í dag fylgjum við til moldar Guð-
ríði Egilsdóttur, er lést í hárri elli
hinn 1. mars sl. á Borgarspítalan-
um.
Guðríður var fædd 27. september
1897 í Hliði á Vatnsleysuströnd,
en þar bjuggu þá foreldrar hennar,
Ástríður Egilsdóttir og Egill Hall-
dórsson.
Hlið var næsti bær sunnan
kirkjustaðarins Kálfatjarnar og
kúrði við götuna, sem þá lá eftir
ströndinni. Var því oft gestkvæmt
í Hliði, ekki sísti á messudögum.
Stóð húsmóðirin, Ástríður, þá
gjarnan uppábúin úti á hlaði og
bauð gestum og gangandi í bæinn
að þiggja beina. Þótt húsakynni
væru þröng var hjartarými húsráð-
enda nóg og heimilið annálað fyrir
hreinlæti og gestrisni.
Egill, faðir Guðríðar, var sonur
Guðríðar Jónsdóttur og Halldórs,
bónda í Norðurkoti, Egiissonar,
bónda og hreppstjóra á Þórustöð-
um, Guðmundssonar, prests á
Kálfatjörn. Egill var dugandi sjó-
maður, en dó ungur.
Ástríður, móðir Guðríðar, var
Eyjólfsdóttir, Björnssonar, bónda á
Læk I Hraungerðishreppi í Flóa og
Sigríðar Egilsdóttur, konu hans.
Ástríður var, sem áður er getið,
mikil húsmóðir og gestrisin, en
sinnig ræðin og spurði gjarna
nargs um menn og málefni.
Er Guðríður var 8 ára lést faðir
íennar (langt um aldur fram), en
iær mæðgur bjuggu áfram í Hliði.
'íokkrum árum seinna hóf Ástríður
iambúð með Kristjáni Jóhannssyni
»g eignaðist með honum soninn
ígji, er Guðríður var 12 ára.
I bok sinni „1919 — Árið eftir
pönsku veikina“ segir höfundur-
nn, Jón Dan, frá „Gyðu, góðu stúlk-
inni í Götu“. Þarna á höfundur við
. Juðríði í Hliði, því hann breytir
íöfnum á fólki og bæjum í sög-
inni, sem er bernskusaga hans
sjálfs til 5 ára aldurs, er hann flyt-
ur burt af ströndinni, búinn að
missa báða foreldra sína. Svo minn-
isstæð er Guðríður honum, þá ung
stúlka, að hann kallar hana „góðu
stúlkuna í Götu“. Guðríður mun oft
hafa komið á heimili drengsins, þar
sem hún Iærði að spila á orgel hjá
föður hans, Jóni Einarssyni, kenn-
ara, sem var einnig orgelleikari í
Kálfatjarnarkirkju. Jón Einarsson
Iést í bytjun árs 1920, og mun
Guðríður í fyrsta sinn hafa leikið
undir söng við útför hans. Hún
gerðist þá um leið organisti við
kirkjuna og hélt því starfi nokkur
ár eftir að hún flutti til Reykjavíkur.
Það mun hafa verið 1923 sem
fjölskyldan í Hliði flytur til Reykja-
víkur að Grundarstíg 5.
Egill stundaði verslunar- og
skrifstofustörf, lengst af hjá toll-
stjóra, uns hann gerðist stórkaup-
maður í Reykjavík.
Guðríður vann við pijónaskap
fyrstu árin, en síðan ýmis störf utan
heimilis. Hún var alla tíð mikil
handavinnukona og eru ýmsar
hannyrðir hennar sannkölluð lista-
verk.
Árin liðu og heimilið á Grundar-
stíg tók breytingum hið ytra. Krist-
ján féll frá árið 1931 og Egill
kvæntist og flutti burtu. Mæðgurn-
ar héldu heimili áfram og alltaf var
gestrisnin í hávegum höfð. Þeir
voru margir sem lögðu leið sína á
Grundarstíginn og nutu hlýju og
góðs atlætis. Þess megum við syst-
kinin minnast, því þangað var ávallt
farið fyrst, er komið var í bæinn
og sest þar upp meðan erindað var.
Bræður mínir voru þar jafnvel til
langdvala vegna náms eða læknis-
aðgerða. Eigum við sannarlega
ógoldna skuld en á borgun mátti
aldrei minnast, slíkur var skilning-
urinn á litlum auraráðum ungling-
anna á þeim árum.
Egill kvæntist 1936 Margréti
Briem, dóttur Önnu og Olafs
Briems. Var það góður ráðahagur
og reyndist Margrét tendamóður
sinni og mágkonu vel. Var ávallt
mjög kært með þeim. Eftir lát
Ástríðar 1952 voru tengsl Guðríðar
við tengdafólkið enn nánari.
Marjgrét og Egill eignuðust tvo
syni, Olaf, sendiherra, og Kristján,
flugstjóra. Þeir bræður voru föður-
systur sinni mjög kærir og lét hún
sér annt um þá. Ólafur er kvæntur
Rögnu Ragnars og eiga þau 2 börn.
Kristján er kvæntur Margréti Sig-
ursteinsdóttur, kennara, og eiga
þau 2 dætur. Báðar þessar fjöl-
skyldur reyndust Guðríði mjög vel,
enda voru börnin henni hjartfólgin,
eins og ömmubörn væru.
Guðríður og Egill unnu æsku-
stöðvum sínum og kunnu vel að
meta friðinn og þá fegurð, sem
finna má á ströndinni, þrátt fyrir
hijóstrugt umhverfi. Fjallahringur-