Morgunblaðið - 22.05.1992, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. JVIAÍ 1992
(
44
Ást er...
... að fara út að borða.
TM Reg. U.S Pat Otf. —all rights reserved
° 1992 Los Angeles Times Syndrcate
Mér skilst hann óski
eftir að fá að hætta strax.
HÖGNI HREKKVÍSI
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Innleg'g í stríðsumræðu
ÉG LEYFI mér að senda yður hér
með bréf, sem mér barst nýverið frá
Króatíu en Frans Friðriksson annað-
ist þýðingu þess.
Bréfíð þarfnast ekki skýringa,
verið er að leita eftir hjálp í nauðum,
og mér finnst ég ekki geta annað
en orðið við þeirri bón, sem fram
kemur um að leita aðstoðar ein-
hverra þeirra er kynnu að vilja veita
liðsinni sitt.
Eins og fram kemur í bréfinu er
hægt að senda framlög á tiltekinn
bankareikning í Zagreb.
Marija Loknar, Akureyri.
Virðulega frú.
Það voru vinir mínir, sem vinna
við blaðið „Vikuna", sem þú ert
áskrifandi að, sem gáfu mér upp
nafn þitt og að þú værir búsett á
íslandi.
En ástæðan til þess að ég skrifa
eru vandræði mín og ættmenna
minna vegna þess grímulausa og
grimmdarfulla stríðs, sem hér hefur
verið háð. Einkum hefi ég í huga
ættmenni mín, Ivana og Jasna Greg-
er, sem áttu heima í króatískri borg,
sem heitir Konstanzía, en þar var
hús þeirra brennt og jafnað við jörðu
með sprengju. Fyrst flúði tengda-
móðir mín tii mín hingað í Zagreb
með tvo stráka, sem eru átta og tíu
ára, en síðan kom fullorðna fólkið á
eftir, þegar heimili þeirra var ekki
lengur til. Öll komu þau til mín og
einnig önnur fjölskylda, sem er í ætt
við okkur, hjón með tvö böm, þriggja
ára og átta mánaða. Þau yfirgáfu
heimili sitt án þess að geta nokkuð
tekið með sér, þar sem enginn tími
vannst til þess, aðeins var um það
hugsað að bjarga lífínu. Maðurinn
minn, Ivan, er í króatíska hernum.
Það er faðir.litlu barnanna einnig.
Heima hjá mér voru fjórir í heimili
fyrir og því þröngt mjög, þegar allt
þetta fólk kom til viðbótar. Þá gátu
fjölskyldurnar heldur ekki mikið
hjálpað til, þar sem þær voru alls-
lausar. Nú hefur nokkuð af fólkinu
komið sér fyrir annars staðar, en enn
er gamla konan (75 ára) hjá mér
með strákana tvo.
Vegna þessara vandræða, sem
skyldfólk mitt hefur orðið fyrir, fékk
ég nafn þitt hjá blaðinu og skrifa
þér til að biðja þig að koma á fram-
færi beiðni um hjálp. Það verður að
leita allra leiða, þegar svona stendur
á.
Ég hef opnað gíróreikning í bank-
anum Zagrebbacka í Zagreb í Króa-
tíu nr. +12101-2421719933, ef ein-
hverjir sæju sér fært að leggja inn
á hann. Mitt nafn er Danica Mrko-
brada.
Okkur hér og vinum okkar væri
það mikils virði, ef einhveijir gætu
rétt okkur hjálparhönd við þær alvar-
legu og erfiðu aðstæður, sem við
búum við. Við yrðum öll mjög þakk-
lát fyrir hveija þá aðstoð, sem hægt
væri að veita okkur. Ástarþakkir til
allra, sem það vilja reyna.
Ég vona að ég fái einhveijar undir-
tektir.
DANICA MRKOBRADA
Þrettán rífur
ofan í hvatt
Frá Sveini Einarssyni:
í FELLAMANNABÓK sem út
kom fyrir síðustu jól segir svo
þar sem lýst er höfuðbólinu
Kálfsnesgerði. „Þar bjó Guð-
mundur Oddsson, fátækur mað-
ur, þáði af sveit.“
Maður spyr: Af hveiju er saga
sem þessi sögð úr því ekkert var
um manninn annað að segja en
að hann þáði af sveit? Sannast
þar hið fornkveðna að fár' bregð-
ur hinu betra ef veit hið verra.
Það er ótrúlegt að slíkur maður
geti verið til. Síðan Guðmundur
leið er engu gleymt. Hreppurinn
markar hann sér til eignar til
eilífðarnóns og bókin er fimm
orðum lengri. Ast Fellahrepps til
Guðmundar virðist takmarka-
laus. Og enn þiggur hann af
sveit.
En hefur hver til síns ágætis
nokkuð. Ég, sem þessar línur
rita, þekkti ekki Guðmund eða
æviferil hans en það veit ég þó
að hann átti konu og með henni
börn, ekki færri en átta, sem upp
komust, sex syni og tvær dætur.
Það er í sögnum að kona Guð-
mundar varð léttari og fæddust
sveinar tveir. Nú átti Guðmundur
ekki kú og þáði af sveit. Forsjá
sveinanna var því öll í höndum
sveitarstjórnar sem sá það helst
ráð að flytja reifabörnin til næsta
bæjar og síðan rétta boðleið um
hreppinn, hring eftir hring, uns
kæmust af sjálfsdáðum bæja á
milli. Nú var í sveitinni fleira
fólk og sínum augum lítur hver
á silfrið. Það fór því svo að svein-
arnir fóru ekki hringinn heldur
voru teknir í Tóstur af góðu fólki
í sveitinni og komið til þroska
og urðu báðir fulltíða menn.
Þessu góða fólki sé lof og þökk.
Þá er ekki eftir annað en
þakka þann heiður sem Guð-
mundi hefur verið sýndur, og
okkur afkomendum hans, sem
munu vera hátt á þriðja hundr-
að, með því að setja nafn hans
á ódauðlega bók.
SVEINN EINARSSON
frá Hijóti
Selási 12, Egilsstöðum
Víkverji skrifar
Víkveija hefur borizt eftirfarandi
bréf frá Hrefnu Ingólfsdóttur,
blaða- og upplýsingafulltrúa Pósts
og síma:
„í bréfi Víkveija, laugardaginn 16.
maí, er vikið að ýmissi sérþjónustu
Póts og síma og gjaldtöku fyrir hana.
Vegna þess sem þar kom fram vill
Póstur og sími gjarnan koma frekari
upplýsingum á framfæri.
Víkveiji nefnir fyrst að þegar sím-
tal sé flutt úr einum síma í annan
sé tekið gjald fyrir það eins og um
tvö símtöl hafi verið að ræða. Hann
taldi ólíklegt að einkafyrirtæki myndi
fara þannig að.
Hringiflutningur er sérþjónusta
sem kostar peninga og hjá Pósti og
sima er talið að þeir sem noti hana
eigi að greiða fyrir hana þótt ekki
sé lengur tekið fast afnotagjald fyrir
þjónustuna eins og Víkveiji hélt. í
tæknilegum skilningi er um tvö símt-
öl að ræða þegar hringiflutningur á
sér stað þótt flestir líti vafalaust svo
á að þar sé einungis um eitt símtal
að ræða. Lítum á eftirfarandi dæmi:
Víkveiji hringir heim til kunningja
síns. Vinurinn er farinn út en hefur
stillt símann sinn þannig að hringing-
ar flytjist í farsímann hans og þar
tekur hann á móti símtalinu. Vík-
veiji fær í raun samband við heima-
símann og greiðir fyrir símtalið skv.
venjulegri gjaldskrá. Kunninginn
sem bað um hringiflutninginn greiðir
hins vegar fyrir símtalið úr heima-
síma sínum í farsímann skv. þeirri
gjaldskrá sem gildir um farsíma.
Hefði hann stillt símann út á land
myndi hann greiða langlínugjald.
Víkveija finndist enda varla sann-
gjarnt að vera krafður um hærra
gjald ef hann hringdi innanbæjar og
vissi ekki að símtalið yrði flutt. Því
er þarna í tæknilegum skilningi um
tvö símtöl að ræða og gjald er tekið
fyrir þau í samræmi við það. Varð-
andi athugasemd Víkveija um að
einkafyrirtæki færu varla þannig að
er rétt að geta þess að þetta er m.a.
gert í Bretlandi þar sem símafyrir-
tækið er í einkaeign og auk þess er
þar tekið fastagjald fyrir þjónustuna.
Meðalreikningur hins almenna
breska símnotenda er þar að auki
um helmingi hærri en hins íslenska.
Annað atriði sem Víkveiji fann að
í þjónustu Pósts og síma var að þeg-
ar rétthafí síma láti læsa honum
þannig að lokað sér fyrir langlínu-
símtöl, þá sé jafnframt lokað fyrir
hringingu í farsíma og boðtæki.
Þetta er vegna þess að þegar menn
biðja um lokun eru flestir að reyna
að koma í veg fyrir að sími þeirra
sé misnotaður af öðrum og gildir þá
einu hvort verið er að hringja út á
Iand eða önnur dýrari símtöl. Ef sím-
inn er hins vegar tengdur stafræna
kerfinu, sem nær til yfir 40% not-
enda, þá getur rétthafi sett nokkur
númer í skammval og haldið þannig
áfram sambandi við þá farsíma og
þau boðtæki sem hann þarf oftast
að ná í. Hann getur auk þess alltaf
hringt í græn símanúmer hvar sem
er á landinu, þótt þau byiji á níu,
enda kosta þau ekki meira en innan-
bæjarsímtöl.
Víkveiji nefnir einnig í bréfi sínu
að íslensk stjórnvöld láti fleiri teljara-
skref vera innifalin í afnotagjaldi á
landsbyggðinni og skrifar í framhaldi
af því að í Danmörku sé landið allt
eitt símasvæði. Til að fyrirbyggja
allan misskilning er rétt að bæta því
við að þrátt fyrir það gilda áfram
langlínugjöld á milli landshiuta þó
símnotendur þurfi ekki lengur að
hringja fyrst í sérstök svæðisnúmer."
Víkveiji þakkar Hrefnu bréfið.
Hins vegar vekur athygli að hún
svarar ekki þeirri gagnrýni Víkveija,
að þótt verðlag á símaþjónustu sé
kannski almennt lágt á Islandi borið
saman við verðlag annars staðar,
greiða Reykvíkingar og nágrannar
þeirra langtum hærra gjald fyrir
síma en aðrir landsmenn. En eins
og Víkveiji- sagði, er kannski ekki
við Póst og síma að sakast í þeim
efnum, heldur stjórnvöld almennt.