Morgunblaðið - 05.01.1994, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. JANÚAR 1994
HASKOLABIO
SÍMI 22140
Háskólabíó
STÆRSTA BÍÓIÐ.
ALLIR SALIR ERU
FYRSTA FLOKKS.
SÖNN AST
CHRISTIAN SLATER
„Sprenglefnl! Spennan í botni í harkalega fyndinni
atburðarás. Slater og Arquette eru tryllingslega fynd-
ið og kynæsandi par“ rolling stone
SÖNNASTerofsalega svölusixtysecond preview
„Lífleg og eggjandi“ time magazine
PATRICIA ARQUETTE
Dennis HOPPER
Vai KILMER
Gary OLDMAN
Brod Pin
Chriítopher WALKEN
Ný hörkugóð spennumynd sem hefur notið mikilla
vinsælda vestanhafs, þykir minna á Wild at Heart.
Sýndkl. 5, 7.05, 9 og 11.15.
Bönnuð innan 16 ára.
YS OC ÞYS ÚT AF ENGU
„SKEMMTUN ENGU ÖÐRU LÍK“ „AFBRAGГ
THE NEW YORK TIMES
„HRÍFANDI“
NEWSWEEK MAGAZINE
KENNETHBRANAGH
ROBERTSEANLEONARDj
EMMA THOMPSON
TIME MAGAZINE
„STÓRKOSTLEG"
NEW YORK MAGAZINE
MICHAEL KEATON
KEANU REEVES
DENZEL WASHINGTON
tfSPEARE/S
UCH
ÍABC ..
NOTHING
A KENNETH branach film
★ ★ ★ ★
NEW YORK POST
★ ★ ★ ★
EMPIRE
★ ★ ★ ★ ★ ★
MBL. Rás 2
Nýjasta stórmynd leikstjórans Kenneths Branagh, sem m.a. gerði
myndirnar HENRY V og PETER'S FRIENDS. IVIyndin hefur fengið
frábæra dóma erlendis. Hón gerist ífjallshlíðum Sikileyjar þar
sem segir frá tveimur kátlegum ástarsögum. Þar kemur fyrir fullt
af skemmtilegum ævintýrum, rómantískum uppákomum og svik-
ráðum, að ekki sé talað um grínið og kátínuna.
Sýnd kl. 5, 7.05, 9.05 og 11.15.
KRUMMA RIMIR
| BRAÐrYNDIN rJOLSKYLDUMYND
Stórskemmtileg gamanmynd
með íslensku tali fyrir alla fjöl-
skylduna.
Sýndkl.5og7.
UNGU AMERÍKANARNIR
Sýnd kl. 9 og 11.15.
JURASSIC PARK MERKI
FYLGJA HVERJUM BÍÓMIÐA
Sýnd kl. 5.
ADDAMS FJOLSKYLDUGILDtN
jAP/msKiR mmmh-
miR 3.-10. janúar
Fyrsta kvikmyndin sem Japanir
hafa gert í samvinnu við Rússa.
Stórbrotin mynd þar sem
sögusviðið er Síbería 1918.
Sýnd kl. 9.15.
Ribbaldar á roluöld
Kvikmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Bíóborgin/Bíóhöllin:
Demolition Man
Leikstjóri Marco Brambilla.
Aðalleikendur Sylvester Stall-
one, Wesley Snipes, Sandra
Bullock, Nigel Hawthorn,
Dennis Leary, Benjamin Britt,
Glenn Shadix. Bandarísk.
Warner Bros 1993.
Hugmyndin að baki Demolition
Man er snjöll, einsog búast má við
þegar stórframleiðandinn Joel
Silver er annarsvegar. Myndin
hefst á seinni hluta þessa áratugar
þegar ofbeldið ætlar allt að drepa
vestur í Los Angeles. Snipes leikur
þjóðfélagsóvin nr. 1., hinn forherta
glæpamann Phoenix, og það þarf
annan brjálæðing, lögguna Stall-
one, sem kallaður er „niðurbrots-
maðurinn", til að koma honum bak
við lás og slá. Þar eru þeir reynd-
ar geymdir í frysti.
Arið 2036 sleppur svo Snipes
úr prísundinni, þá eru tímarnir
breyttir, búið að uppræta glæpi
og vopn orðin safngripir. Svo Sni-
pes er í essinu sínu og drepur á
báða bóga þá stelpustráka sem
búið er að gera úr mannkyninu.
Og lögreglustjórinn sér þann kost
vænstan að þíða niðurbrotsmann-
inn í skyndi og upphefst nú garra-
gangur hinn mesti.
Einsog sjá má er það klisju-
kenndur hasar sem ræður ríkjum
en hann er í fagmannshöndum.
Silver er sérfræðingur í þessum
myndaflokki, kann best að velja
hæfustu menn í hvert hlutverk
beggja vegna tökuvélanna. Því
kom á óvart að ráðinn var sem
-*k, leikstjóri Marco Brambilla, ný-
græðingur á stóra tjaldinu. Hins-
vegar búinn að vinna sig í áiit sem
einn besti auglýsingagerðarmaður
í sjónvarpi á síðari árum. Með við-
skiptavini á borð við Nike, Levis
og kók sjálfan. Hann stendur fyr-
ir sínu, Demolition Man er oftast
hröð og skemmtileg. Þó kemur
Út slakur þáttur um miðbikið sem
maður á tæpast von á í mynd í
þessum þyngdarflokki. Ofbeldið
er vissulega hafíð til skýjanna en
það er í teiknimyndastíl og von-
laust að taka það alvarlega. Sni-
pes er með á nótunum því krimm-
inn hans er ósvikin hasarblaðafíg-
úra sem hann ofleikur af ánægju.
Stallone reynir hinsvegar að gera
hetju úr niðurbrotsmanninum og
tekst það prýðilega. Það er dulítið
kjöt á beinum löggunnar og svo
fær hann einnig nokkur fyndin
tilsvör.
Spaugilegust er þó framtíðar-
sýnin sjálf. Búið er að bræða sam-
an Los Angeles og nágrannaborg-
irnar Santa Monjca o.fl., og heitir
nú San Angeles. íbúarnir eru orðn-
ar dúnmjúkar geðluðrur, eina
glæpastarfsemin sem lögregluyf-
irvöid hafa áhyggjur af er bölv
og ragn. Þeir harðjaxlarnir koma
því eins og skrattinn úr sauðar-
íeggnum inní þennan glansmynd-
arhommaheim. Góður húmor og
mikil keyrsla á köflum gera fram-
tíðarsýnina Demolition Man að
skínandi afþreyingu þó hún sé
ekki par merkileg að öðru leyti.
Japanskir
kvikmyndadagar
Háskólabíó: Undir norðurljós-
um.
Leikstjóri Toshio Goto. Handrit
byggt á sögu eftir Yukio
Togawa. Aðalleikendur Koji
Yakusho, Andrei Boltnev, Mar-
ina Zudina, Nikita Mikhalkov.
Japönsk/sovésk.
Þrátt fyrir sumarfegurð Síberíu
er veturinn grimmur og lífsbarátt-
an hörð, næstum ómennsk. Þetta
á ekki aðeins við um þá hraustu
veiðimenn og frumbyggja sem
draga fram lífið í skógunum ut-
anvið Vladivostok heldur ekkert
síður dýrin sjálf; sleðahundana,
veiðibráðina, úlfahjarðirnar sem
voka í fjarlægð og leggja til atlögu
í skjóli nætur er hungrið verður
óttanum yfírsterkara.
í slíku veiðimannasamfélagi
verða þau sterk, böndin milli
manns og hunds. Og hér er einkum
fjallað um þrjár sögupersónur,
hinn japanska Genzo (Koji Yakus-
ho), Rússann Arsenii (Andrei
Boltnev), sem hrakinn hefur verið
til þessa útnára vegna stjórnmála-
skoðana sinna og sleðahundinn
Buran, sem er úlfur í föðurættina.
Genzo er afburðaskytta sem
freistað hefur gæfunnar á fjarlæg-
um slóðum til að safna fyrir æsku-
ástinni í Japan sem móðir hennar
seldi í geishunám. En er hann
snýr til baka eftir fimm ára þrek-
raunir kemur hann of seint og
örlögin haga því svo að Genzo
heldur aftur á norðlægar slóðir
þar sem hin rússneska Anna mun
bíða hans.
Myndin gerist á umbrotatímum
annars áratugar aldarinnar en fer
ekki djúpt í saumana á pólitík-
inni. Það er hins vegar dregin upp
skýr mynd af umhverfinu og ein-
manalegu brauðstritinu. Þeim ein-
lægu vináttuböndum sem tengjast
undir slíkum kringumstæðum milli
manna og dýra. Engin brögð eru
í tafli, það er kvikmyndað í fimbul-
kulda sem sumarsól og bestu at-
riði myndarinnar gerast á hunda-
sleðaferðum veiðimannanna þar
sem nístandi en ægifagurt vetrar-
ríkið er yfir og allt um kring. Leik-
ararnir komast myndarlega frá
sinu þó dramatíkin sé yfirdrifin
og jafnvel lj'arstæðukennd í aug-
um Vesturlandabúa á síðasta ára-
tugi aldarinnar. Kvikmyndagerð-
armönnunum vegnar líka mun
betur þegar engin orð eru sögð,
athyglin beinist að dýrunum og
þögulum veiðimönnunum í þrúg-
andi gaddinum.
Odrepandi ást
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Sönn ást („True Romance").
Sýnd í Háskólabíói. Leik-
stjóri: Tony Scott. Handrit:
Quentin Tarantino. Aðalhlut-
verk: Christian Slater, Patric-
ia Arquette, Christopher Wal-
ken, Dennis Hopper, Saul
Rubinek, Brad Pitt, Gary Old-
man, Christopher Penn, Val
Kilmer.
Nýjasta mynd Tonys Scotts
uppúr handriti Quentins Tarant-
inos er skondið sambland af
„The Getaway" og „Wild at
Heart“, mergjuð og eldheit ást-
arsaga sakleysislegra unglinga
sem dýrka kung fu myndir og
Elvis en styggja mafíuyfírvöldin
í Detroit með því að stela í ógá-
ti tösku fullri af dópi og leggja
á flótta til Kalíforníu á leiðinni
til Mexíkó.
Sjálfur Elvis birtist stráknum
og segir honum að óhætt sé að
gera eitthvað í málunum þegar
í ljós kemur að nýja kærastan
er mella og nokkur ógn getur
stafað af melludólgnum. Svo
hann fer og skýtur hann. Þegar
hann kemur til baka tárast kæ-
rastan en ekki af því verknaður-
inn var voðalegur. „Þetta er svo
rómantískt," segir hún og fellur
faðm hans í.
Dólgurinn átti það svo sem
skilið, hann var morðóð skepna,
en jafnvíst er að söguhetjur —
þessar sem maður á að halda
með — handritshöfundarins Tar-
antinos, sem áður leikstýrði
hinni ofbeldisfullu „Reservoir
Dogs“, hafa í sér skuggalegar
hliðar sem skjótast undan sak-
leysislegu yfirbragðinu þegar
minnst varir. Og víst er þetta
ofbeldisfullur heimur sem leik-
stjórinn, Tony Scott, kemur til
skila með offorsi er minnir á
„Scarface" Brians De Palma;
ofbeldisverkin voma yfír allri
myndinni og lífí persónanna og
þegar þau skella á eru þau ske-
fjalaus og dýrsleg og stjórnlaus
og næstum áþreifanleg. Loka-
skotbardaginn, þar sem dópsal-
ar og kaupendur, mafían og lög-
reglan er komin saman á eftir
dópinu, eirir engum og er svo
yfirkeyrður að hann verður
næstum kómískur.
Það er enda stutt á milli gráts
og hláturs í Sannri ást. Myndin
er sambland af ofbeldi og gríni
uppúr nútímans poppmenningu
þar sem Elvis og sjálf bíómynda-
menningin svífa yfir vötnum og
leikaraliðið er forkostulegt.
Christian Slater er glerfínn sem
úrræðagóður og gersamlega
ástsjúkur viðvaningur í dópsölu
og Patricia Arquette er frábær
í hlutverki stelpunnar hans, sem
í er ótrúlegur töggur. Hún er
hreinasta uppgötvun. Svo koma
aukaleikararnir einn á fætur
öðrum: Christopher Walken er
nöðrulegur mafíulögfræðingur
og morðingi, Dennis Hopper er
fyrrum lögga og faðir Slaters
sem mætir dauða sínum af ró-
semi, Gary Oldman tekst á flug
sem eineygður dópsali er telur
sig vera svertingja, Brad Pitt
er útúrreyktur dópisti, Val Kil-
mer er óljós Elvis, Saul Rubinek
er æstur kvikmyndaframleið-
andi í Hollywood sem gert hefur
næstbestu Víetnammyndina
(a.m.k. ein fyrirmynd kemur upp
í hugann) og Chris Penn er ver-
áldarvön lögga svo nokkrir séu
nefndir.
Tony Scott hefur skipt á
sólarlagsstílnum fyrir harðsoð-
inn og málamiðlunarlausan stíl
hins hráa ofbeldis og þótt gletti-
lega góð og svartkómísk ástar-
saga Tarantinos sé ekki að
dvelja við útskýringar eða bak-
grunn og sé ekki að íþyngja
áhorfendum með alltof djúpum
boðskap má eitt læra af mynd-
inni: Sönn ást er ódrepandi.