Morgunblaðið - 05.07.1997, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ1997 33
+ Árni Margeirs-
son var fæddur
í Keflavík 29. októ-
ber 1957. Hann lést
á Landspítalanum
25. júní síðastliðinn.
Foreldrar Árna eru
hjónin Margeir Ás-
geirsson frá Hnífs-
dal, fiskmatsmaður,
f. 12. ágúst 1931, d.
20. október 1993, og
Ásthildur Árnadótt-
ir, skrifstofumaður,
f. 2. september 1938
á ísafirði. Ásthildur
er búsett í Keflavík.
Árni átti þrjú
systkini; Ragnhildur, skrifstofu-
maður, f. 10. júní 1960, maki
Hafsteinn B. Hafsteinsson, vél-
fræðingur. Þau eru búsett í
Njarðvík og eiga þrjú börn. Ás-
geir, verkfræðingur, f. 13. des-
ember 1961, maki Sveinbjörg
Einarsdóttir, hjúkrunarfræð-
ingur. Þau eru búsett í Hafnar-
firði og eiga þrjá syni. Veigar,
tónlistarmaður, f. 6. júní 1972.
Maki Sigríður Ragna Jónasdótt-
ir, nemi. Þau eru búsett í Miami,
Flórída, og eiga eina dóttur.
Árni kvæntist 2. október 1984
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Onnu Ingólfsdóttur. Anna er
fædd 30. október 1961. Hún ólst
upp í Garðabæ. Foreldrar Önnu
eru hjónin Ingólfur Jónsson,
rennismiður, f. 25. febrúar 1922,
d. 16. maí 1987 og Erla María
Sveinbjörnsdóttir, skrifstofu-
maður, f. 3. desember 1930.
Erla María er búsett í Garðabæ.
Árni og Anna eiga þrjár dæt-
ur; Ásthildi, f. 7. nóvember 1984,
Erlu Maríu, f. 20. febrúar 1991
og Unu, f. 16. nóvember 1992.
Árni lauk Iandsprófi frá
Gagnfræðaskólanum í Keflavík
1973 og stúdentsprófi frá
Okkur langar í fáeinum orðum
að kveðja hinsta sinni bróður,
tengdabróður og frænda, Árna Mar-
geirsson, er lést 25. júní síðastliðinn.
Árni var stóri bróðir, elstur okkar
fjögurra systkina og fjórum árum
eldri en ég.
Sakir aldursmunar vorum við
bræðurnir ekki alltaf mestu mátar
á okkar yngri árum. Eg var litli
bróðir sem þvældist fyrir stóra bróð-
ur og átti til ýmis óæskileg uppá-
tæki. Árni var þó þannig af guði
gerður að hann umbar manni ótrú-
legustu hluti, með sinni einstöku
þolinmæði og ró. Þegar ég var að
vaxa upp úr unglingsárunum og
Árni farinn að mannast nokkru
meira fórum við að eyða meiri tíma
saman en áður. Við áttum okkur
sameiginlegt viðamikið áhugamál;
ferðalög um landið, ekki sist hálend-
ið. Við eyddum mestu af okkar frí-
tíma í þetta áhugamál með góðum
félögum okkar í Keflavík. Varla leið
sú helgi í nokkur sumur sem við
ekki ferðuðumst um lítt troðnar slóð-
ir hálendisins.
Árni unni alla tíð landinu og nátt-
úrunni. Ekki er til sá þéttbýliskjarni
á landinu sem hann ekki hefur heim-
sótt og margir eru þeir fjallaslóðarn-
ir sem hann hefur farið og fjallaskál-
arnir sem hann hefur gist. Það var
e.t.v. einkennandi fyrir Árna þegar
þau Anna ákváðu að flytjast búferl-
um til Egilsstaða 1985, með elstu
dótturina kornunga. Þar komst Ámi
betur en nokkru sinni fyrr í tengsl
við dreifbýlið og náttúruna. Því
kunni hann vel og hefði verið erfitt
að sjá Árna fyrir sér flytja þaðan
aftur. Nú vitum við að hann mun
aldrei flytja þaðan, því þar kaus
hann að hvíla og þar munum við
vitja hans.
Árni stundaði alla tíð annað
áhugamál sitt, myndlist. Hann var
drátthagur mjög og teiknaði mikið
og málaði. Minningin um Árna lifir
víða í þeim myndum sem hann hefur
skilið eftir sig hjá fjölskyldunni.
Tengt áhuga hans á landinu vekur
það ekki furðu að hann hafði e.t.v.
Menntaskólanum
við Hamrahlíð 1977.
Hann stundaði síðan
nám við viðskipta-
deild Háskóla ís-
lands 1978-1980.
Samhliða námi og
fram til ársins 1981
stundaði Ámi skrif-
stofustörf hjá Kefla-
vík hf. Hann stofnaði
síðan og rak fjölrit-
unarstofuna Eintak
sf. í Keflavík 1981-
1985, þar til þau hjón
fluttust til Egils-
staða. Þar starfaði
Ami hjá Prentverki
Austurlands hf. til ársloka 1992,
þar af sem framkvæmdastjóri
síðustu tvö árin. í ársbyrjun 1993
stofnuðu þau hjón Níutíuogsjö
ehf. á Egilsstöðum, auglýsinga-
stofu og skiltagerð. Ámi starfaði
þar meðan honum entist starfs-
þrek til.
Ámi lagði stund á myndlist í
frístundum sinum. Hann sótti
allmörg námskeið og tók þátt í
samsýningum. Eftir Arna liggur
fjöldi teikninga og málaðra
mynda.
Ámi sinnti margvíslegum fé-
lagsstörfum. Á seinni árum sín-
um í Keflavík starfaði hann með
leikfélaginu þar í bæ. Hann
starfaði um árabil innan JC-
hreyfingarinnar, bæði í Kefla-
vík og á Egilsstöðum. Þar
gegndi hann ýmsum trúnaðar-
embættum og var kjörinn Sen-
ator JC ísland 1987. Árni var
formaður íþróttafélagsins Hatt-
ar á Egilsstöðum 1993-1997, sat
í skólanefnd Egilsstaðaskóla
1990-1994 og í stjórn UÍA 1992-
Í994.
Útför Árna fer fram frá Egils-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 14.
mest gaman af að mála landslags-
myndir. Þessi listræni hæfileiki Árna
nýttist honum vel í starfi, ekki síst
eftir að þau Anna stofnuðu Níutíu-
ogsjö, auglýsingastofu og skiltagerð
á Egilsstöðum.
Eftir að við bræður vorum báðir
búnir að koma okkur fyrir með fjöl-
skyldur okkar, hann á Egilsstöðum
og ég í Hafnarfirði, reyndum við að
hittast eins oft og við gátum. Við
lögðum af og til land undir fót og
heimsóttum þau til Egilsstaða. Nú
rifjast ánægjulegar samverustundir
okkar þar oft upp. Árni kom oft
suður vegna vinnu sinnar og heim-
sótti okkur eins oft og hann gat.
Hann naut þess að spjalla og leika
við unga frændur sína. Hann mynd-
aði við þá góð tengsl og þeir horfa
nú á eftir stóra frænda sínum á
Egilsstöðum og kveðja með söknuði.
Það er sárt að þurfa að kveðja
vin sinn og bróður hinstu kveðju á
besta aldri. En örlögin verða ekki
umflúin og við verðum að trúa því
að brotthvarf hans frá okkur hafi
einhvern tilgang, þótt erfitt sé að
sjá það í hversdagsleikanum og því
tómi sem nú hefur skapast. Það er
þó huggun harmi gegn að Árni hef-
ur nú fengið lausn frá þjáningum
sínum, sem tóku svo verulega á
hann á síðustu stundum hans. Við
munum aldrei gleyma þeim baráttu-
anda sem í honum ríkti og þeirri
bjartsýni sem í honum bjó. Ekki
heldur hvernig hann bar veikindi sín
og þjáningar og kappkostaði að hlífa
sínum nánustu við óþægindum
þeirra vegna.
Okkur langar að lokum að færa
okkar stóru og samheldnu fjölskyldu
ástarþakkir fyrir samstöðu og aðstoð
á síðustu vikum. Einnig viljum við
fyrir hönd fjölskyldunnar allrar færa
alúðarþakkir til lækna og hjúkrunar-
fólks á Pjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri og á deild 11 E og gjör-
gæsludeild Landspítala fyrir þeirra
gæsku, hlýhug og umönnun.
Við biðjum góðan Guð að varð-
veita Árna þar sem hann dvelur nú,
að halda vemdarhendi yfir Önnu og
dætrunum þremur og styrkja þær í
þeirra miklu sorg.
Vertu sæll bróðir og vinur — takk
fyrir samveruna.
Ásgeir Margeirsson og fjölskylda
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess sem
var gleði þín.“
(Kahlil Gibran)
Árni Margeirsson, auglýsinga-
hönnuður, Miðgarði la á Egilsstöð-
um, er látinn eftir mjög erfið veik-
indi. Hann var sonur hjónanna Mar-
geirs Ásgeirssonar og Ásthildar
Árnadóttur. Margeir lést 20. október
1993, hann var frá Hnífsdal, af
Arnardalsætt að föðurkyni en móðir
hans rakti til frændsemi við Vilhjálm
Stefánsson, landkönnuð. Ásthildur
er frá ísafirði, föðurætt þaðan og
af ættum Síðupresta en móðurætt
frá Aðalvík og Hornströndum.
Árni var elstur fjögurra barna
þeirra. Hann sýndi snemma áhuga
á myndlist og grafík og alltaf síðan
leitaði þangað hugur hans og svo
vel tókst til að á því sviði varð starfs-
vettvangur hans síðustu árin. Strax
á unga aldri hafði hann yndi af tón-
list og naut þess alla tíð, þegar færi
gafst að hlýða á góða tónlist af
ýmsu tagi. Heyrst hefur innan fjöl-
skyldunnar að líklega muni sá háttur
hans hafa haft mikil áhrif til að laða
fram áhuga og hæfni yngsta bróður
hans, Veigars, sem er framúrskar-
andi tónlistarmaður.
Eftir skólagöngu í Keflavík og
landspróf þaðan stundaði Árni nám
við Menntaskólann í Hamrahlíð.
Ásamt námi vann hann til veglegra
verðlauna fyrir ritgerð, ferð til fjar-
lægra landa sem ekki var þá á færi
námsmanna á eigin vegum. Gat
hann valið og kaus ferð til Sovétríkj-
anna sem þá voru Vesturlandamönn-
um lokuð. Að loknu stúdentsprófi
frá MH 1977 settist hann í viðskipta-
deild HÍ. Hann fann þar þó ekki
námsleið sem féll að áhugamálum
hans og hætti námi. Hann vann
ávallt með því námi, mest á skrif-
stofu Keflavíkur .hf og Miðness hf.
(síðar sameinuð í Miðnes hf.) og
starfaði þar síðan fram til 1981. Þar
vann hann ásamt afa sínum og
nafna, Árna Ólafssyni, sem hafði
ánægju af.
Á þessum árum hóf Árni þátttöku
í félagsmálum, m.a. í JC Suðurnes
þar sem hann starfaði um árabil,
gegndi ýmsum ábyrgðarstöðum og
hlaut heiðursútnefningu alþjóðlegu
JC-samtakanna, JCI Senator. í
gegnum þau störf eignaðist hann
víða félaga og trausta vini og hefur
samband margra þeirra haldist síðan
þótt leiðir hafi skilist. Þar munu
fyrst hafa legið saman leiðir hans
og ungrar stúlku úr Garðabæ, Önnu
Ingólfsdóttur. Þau unnu hug og
hjarta hvort annars og 1984 gengu
þau í hjónaband.
Árið 1985 fluttu Árni og Anna
búferlum og settust að á Egilsstöð-
um. Árið 1992 stofnaði hann þar
eigið fyrirtæki, Níutíu og sjö ehf.
Hann hefur síðan stjórnað því af
stakri fyrirhyggju, sem sýnir sig í
rekstrarárangri síðustu ár, á mjög
takmörkuðum markaði sem engin
önnur fyrirtæki í þessari grein hafa
talið rekstrarlegar forsendur til að
sinna, en Árni hefur sannað hið
gagnstæða. Níutíu og sjö stundar
grafíska hönnun, skiltagerð, auglýs-
ingagerð og undirbúning til prentun-
ar og dreifingar, og hefur auk þess
unnið á eigin vegum handbækur
fyrir ferðamenn á Héraði og á Aust-
urlandi. Eftir þröng byrjunarár var
á síðasta og þessu ári hægt að sjá
fram á uppskeru erfiðisins og sýnd-
ist góð afkoma framundan ef áfalla-
laust yrði.
Á Egilsstöðum og Héraði áttu þau
sín bestu ár, manndómsárin, sem
þau fóru vel með. Þau komu þangað
með unga dóttur og þar bættust
þeim þær tvær sem yngri eru. Þau
komu með tvær hendur tómar og
umtalsverðar fjárhagsskuldir og þar
börðust þau út úr þeim fjárhagsk-
röggum í krafti þess að vinna sjálf
myrkranna á milii. Þau komu þang-
að öllum ókunnug og hafa unnið til-
trú og traust samferðamanna sinna
þar, eignast fjölmarga góða og
trausta vini og kunningja sem hafa
kunnað að meta mannkosti þeirra
og manndóm. Af störfum sínum fyr-
ir fyrirtæki, að félagsmálum og
málefnum samfélagsins þar eystra
hafa þau unnið tiltrú og traust sam-
starfsfólks þeirra og nágranna sem
hafa sýnt að þeir meta þau að verð-
leikum. Það er minnisvarði hins unga
manns.
Nú þegar elskulegur systursonur
er kvaddur hinstu kveðju er tregt
tungu að hræra. Sá sem þetta skrif-
ar man drenginn allt frá hans fyrstu
tíð til hinnar síðustu. Minningar ryðj-
ast fram og streyma um hugskotið,
birtast eins og ljóslifandi myndir frá
ævi hans og ferli, frá frumbernsku,
leikjum og tiltækjum, skólagöngu
og námi, myndlistariðkun og tónlist-
aráhuga, félagsstörfum, áraun og
árangri. Árni fékk sinn skammt af
mótbyr og erfiðleikum, en þeim tók
hann ávallt af jafnaðargeði og æðru-
leysi. Hann var ekki alltaf hraust
barn og það fylgdi honum til fullorð-
insaldurs. Seint á sl. hausti greindist
hann með sjaldgæft mein, sem aldr-
ei fyrr hafði greinst hérlendis og
ekki hefur enn tekist að lækna. Þrot-
laus barátta fyrir lífínu stóð rúmlega
hálft ár. Hann gerði allt sem læknum
hugkvæmdist og lögðu fyrir hann,
alltaf jafn ákveðinn að það skyldi
takast. Anna og dætur þeirra studdu
hann og börðust hetjulega með hon-
um eins og framast var unnt. En
allt kom fyrir ekki.
Það er hryggilegt að standa við
banabeð og hinstu hvílu svo ungs
manns. Það er óskiljanlegt að hann
skuli þurfa að þola hryllilegar þján-
ingar, bæði líkamlegar og andlegar.
Hann sem átti allt lífið fram undan
varð að glíma við sjúkdóm sem engu
eirir. Hann undirbjó sig af kost-
gæfni fyrir þessi hörðu átök, því
hann skynjaði að lífið var að veði.
Og hann mátti ekki tapa orrustunni
því eftir standa ung eiginkona og
barnungar dæturnar þijár, og hann
átti svo mörgu ólokið. En samt, þrátt
fyrir harða baráttu, þolgæði, stöðug-
lyndi og jákvæðan hug mátti hann
ekki sköpum renna. Hann barðist
allt til enda, bar byrðar og þjáningar
af æðruleysi og féll með virðingu
og reisn. Langt fyrir aldur fram.
Við sem Ijær stöndum viljum færa
kærar þakkir þeim fjölmörgu sem
hafa lagt þeim Árna og Önnu og
nánustu aðstandendum þeirra lið í
baráttunni við sjúkdóm, þjáningar
og sorg. Læknum og hjúkrunarfólki
Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri
og síðan Landspítalans, sem önnuð-
ust Árna í aðgerðum og lyfjameð-
ferð, hjúkruðu honum og veittu líkn
í þrautum af mikilli alúð og kost-
gæfni. Sr. Braga Skúlasyni fyrir
stuðning hans og umhyggju við þau
og nánustu aðstandendur, einnig sr.
Jakob Ágúst Hjálmarssyni og sr.
Ólafi Oddi Jónssyni. Ennfremur og
ekki síst mörgum vinum þeirra Árna
og Önnu á Egilsstöðum og Héraði
sem hafa stutt þau og styrkt með
ráðum og dáð, einkum Þórhaili Þor-
steinssyni fyrir einstaka vináttu og
alúð. Frændsystkinum, vinum og
félögum Árna og Önnu sem hafa
lagt þeim margvíslegt lið.
Árni var heitinn í höfuð móðurafa
síns, fyrstur af barnabörnum þeirra
afa og ömmu til að bera nafn þeirra.
Með honum og þeim var alltaf mjög
kært og hann sýndi þeim allt frá
æsku mikla umhyg;gju og tillitssemi,
sem honum var eiginlegt. Eftir að
aldur færðist yfir þau kom hann æ
oftar við hjá þeim meðan hann bjó
nærri og ævinlega er leið hans lá
suður með sjó eftir að hann settist
að eystra. Nú þegar elli sækir að
er þeim sárt að horfa á eftir æsku-
blóma afkomenda sinna. Þau hafa
misst ungan dótturson sem var þeim
ástkær og þau sakna hans og syrgja.
Þau senda ástarkveðju nú þegar
hann leggur á móðuna miklu og biðja
fyrir velferð hans handan hennar
um leið og þau þakka honum kær-
leiksríka samleið.
Árni lét alltaf vel af sér og hveiju
samtali tókst honum að haga þannig
að viðmælanda hans leið betur að
því loknu, taldi jafnvel einhveija von
um bata. Þótt af honum drægi var
það hann sjálfur, Anna og móðir
hans sem héldu uppi baráttuþrekinu,
af svo miklum móð að þau hrifu
með sér aðra. Það er sárt að kveðja
þennan unga mann sem átti svo
mörgu ólokið og skilur svo margt
eftir. Hann hafði vaxið við hvetja
raun og fráfall hans er harmdauði.
Hann sýndi sjálfur þann styrk og
festu sem gefur okkur hinum þrótt
til að láta ekki sorg og söknuð leiða v-
til örvæntingar, heldur bera byrð-
arnar af æðruleysi.
Hugur okkar leitar til hans nán-
ustu nú þegar að hinstu kveðju er
komið. Við biðjum þeim líkn í sorg
og raunum. Þyngstur harmur er
kveðinn að Önnu konu hans, hetj-
unni okkar, og ungum dætrum
þeirra þremur, og líklegt er að þær
eigi ekki bráðlega alls kostar við
söknuðinn sem getur gripið um sig
við að missa svo snögglega blíðan
og elskulegan eiginmann og föður
sem svo margt átti eftir að sjá og „
gera með þeim. Á sama hátt hugsum
við til móður hans, systur minnar
Addýjar og barna hennar sem standa
enn frammi fyrir missi ástvinar og
skammt um liðið frá fyrri áföllum.
Öll reyndu þau að búa sig sem best
fyrir hið óhjákvæmilega, en það varð
þeim samt sár og óviðbúinn missir.
Við biðjum þeim huggxinar í raunum,
megi algóður Guð sefa sorg þeirra
og söknuð og gefa þeim að minnast
þeirra stunda sem þau áttu bestar
með horfnum ástvini.
Að leiðarlokum þökkum við hjónin
Árna góða samfylgd, frændsemi og
vináttu sem aldrei bar skugga á, við
okkur og börnin okkar, og óskum
honum góðrar heimkomu í ríki föð-
urins. Hann kom oft á heimili okkar
og ekki brást að Gulla fékk hugboð
þegar hans var von. Við söknum
hans mjög því hann var göfuglyndur
og drengur góður. Minning hans lif-
ir með okkur.
En vit, að eitt sinn aftur heim þú nærð,
og önnur móðir, hjartans góð og blíð,
mun búa þreyttu bami hvíld um síð.
Þá bregður enginn dagur þinni værð.
Og sama hafið syngur þig í ró,
sem sálu þína forðum heiman dró.
(Tómas Guðm.)
Vert þú sæll, frændi og vinur.
Guðlaug og Árni Ragnar.
Hann Árni mágur er nú farinn
eftir hetjulega baráttu við erfiðan
sjúkdóm. Öll stöndum við hin eftir
svo ótrúlega tóm eftir slíkan missi.
Þegar ég minnist Árna sé ég fyrir
mér yfirvegaðan og rólegan mann
með góða kímnigáfu. Því að alltaf
þegar við hittumst var slegið á létta
strengi og mikið hlegið. Síðustu ár
höfum við Veigar, litli bróðir Árna,
búið eriendis en það breytti samt
litlu því alltaf hélst sambandið og
síðast þegar ég talaði við Árna í síma
frá Bandaríkjunum ákváðum við að
vera saman á elliheimili þegar við
yrðum gömul, svo ákveðinn var hann
að sigrast á þessum veikindum sín-
um. En skjótt skipast veður í lofti
og við Ámi munum hittast á elli-
heimili bak við móðuna miklu. Það
er margt sem er Árna þakkarvert,
hann átti það til að birtast eða
hringja á réttum augnablikum og fá
fólk til að líta bjartari augum á lífið
og tilveruna. Það sem við Veigar
viljum sérstaklega þakka Áma er
hversu góður hann var að láta okkur
horfa á þá hluti sem við vorum að
takast á við í það og það skiptið
með smá hugarfarsbreytingum,
þannig að hlutirnir virtust ekki vera
eins erfiðir og við fyrstu sýn. ^
Það er stórt skarð komið í hópinn
við fráfall Árna en við trúum því
að honum sé ætlað mikið hlutverk
fyrir handan, því að við vitum að 1
það er svo sannarlega hægt að nota
svona góðan og hlýjan mann.
Um leið og ég þakka Árna stutta
en lærdómsríka samfylgd vil ég biðja
góðan Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni, elsku Anna, Addý, Erla María
og Una.
Yndislegri tengdamóður minni,
henni Addý, votta ég mína dýpstu
samúð.
Sigríður Ragna Jónasdóttir. 4
# Fleiri minningargreinar um
Áma Margeirsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
ÁRNI
MARGEIRSSON