Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Blaðsíða 49
49
um uppreisn þeirra Holsetumanna og Slesvíkur, og
að 5jóðverjar efldu þá móti Dönuni, ogætluðuDan-
irþví að hertaka verzlunarskip Jijóðverja og Holsetu-
manna; þótti f>á mörgum óvænlega áliorfastmeð að-
flutnínga út híngað, og vildi hverr, þegar er gat,
verða fyrstur til að afla sér þeirra matbjarga, er þá
voru að fá hjá verzlunarmönnum. Ur þessu réttist
þó nokkuð, og varð sú reyndin á að lokunum, að
siglíng kom víðast til fastakaupmannanna, eins mikil
og vani er til; en áður en kauptíðinni var lokið, var
flestöll nauðsynjavara þrotin hjá sumum fastakaup-
mönnunum, svo að enir seinustu bændur, er sóktu
þau kauptorgin, feingu næsta litið til bjargar sér.
Lausakaupmenn komu 3 á Stykkishólm, og einn
þeirra þaðan á Flatey; 3 aðrir sigldu vestur um laiul
á 4 verzlunarstaði í Barðastrandar og Isafjarðarsýsl-
um, en 1 á Kúvikur. Áður en þeir komu, voru
menn búnir að frétta af lágu verðlagi á kornvöru
ytra, og flestir fulltrúar kaupstjóra Clausens byrjuðu
á að selja rúg og mjöl á 7 dali tunnuna, en breyttu
því þá strax aptur, nema fulltrúi bans á Isafirði, sem
sagt er, að hafi lialdið 7 dala verðinu fram ásumar,
meðan kornvara var til í verzlun hans, en lausa-
kaupmenn og allir aðrir kaupmenn vestra þæfðu á
8 dala verðinu, og þóktust verða að sníða sér stakk
eptir sjálfum lleykjavíkur kaupmönnunum. Grjón
uröu upp og niður 10 eða 11 dali tunnan, og sum-
staðar, t. a. m. á Flatey, aldrei minna en 11 dali
tunnan, að eg ei tali uin Ólafsvík, sem í flestu þykir
kasta tólfunum, enda er það sagt, að þar hafi verið
9 dala verð á rúgi og nijöli, og eins á Búðum fram-
an af kauptið. Jegar matvara er frá tekin, er eing-
in hægðarleikur að greina frá verðlaginu vestra á
útlendum varníngi yfir höfuö; því á sumum hverjum,
einkium vefnaðarvarníngi og smíðuðum gripum, er
4