Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Blaðsíða 50

50
verðið furðu hátt, og stundum að kalla eins breyti-
legt, eins og verzlunarstaðirnir eru margir; enda ber
|>að stundum við, að á {)eim sumum hverjum er verð-
lagið fremur stopult, og er svo að sjá, sem það sé
ei síður fulltrúum verzlunarmanna að kenna, en sjálf-
um f)eim, og |)ykir f)að annmarki, þar sem menn
mæta liáu verðlagi á annað borð, einkum á varníngi
fieiin, er bændur geta stundum án verið, og sem
verzlunarmenn fmrfa því ei að kaupa ytra með nein-
um afarkostum, þvi f)á ættu þeir heldur að synja
hans, en að flytja bann út Iiíngað til að selja bann
meðærna verði. 5ó verður það ekki varið, að allur
slikur varningur var í sumar, er leið, seldur venju
freinur lágu verði á verzlunarstöðum kaupstjóra
Clausens, einknm Isafirði og Stykkishólmi. Heldur
mætti, ef til vill, mæla þvi bót, þótt salt og stein-
kol sé bér um slóðir tvöfalt dýrra selt, en syðra,
þar sem hvortveggja flyzt þángað mestmegnis bein-
línis frá Einglandi og Frakklandi, en bér vestra bef-
ir það optast komiö frá Kaupmannahöfn; þó vita
menn þess dæmi, að kaupmenn bér vestra hafa ei
lækkað verðið fyrir það, þótt saltið kæmi út bíngað
til þeirra beinlínis frá löndum þessum. Já tekur
þó fyrst yfir, þegar svo betír við borið, að saltið,
kornvaran og tjaran, færin og fleiri þörfustu vörurn-
ar fást ei nema á vissum tímum, og þá enda sum-
staðar af skornum skamti. Alstaðar er nú sagt
kornvörulaust á verzlunarstööum vestra, og gætti
þess litiö, þótt kaupstjóri Clausen sendi 20 lesta
skútu í haust, ervar, til Ólafsvíkur og Stykkisbólms
með nokkru rúgi, um leið og bún átti að sækja
kjötfarm út híngaö. Kaffi og sikur er víðast laungu
þrotið, og kostaði það þó bvort um sig 24 sk. pundið.
Tjara og færi eru nú víðast ófáanleg, en verkað stál og
brýni feingust aldrei í sumum kaupstöðum vestra á