Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Blaðsíða 103

103
6. NÝAR KAFFI- HANDKVARNIR.
jiaft er ljósara, en frá |>urfi að skýra, hversu að
kaffidrykkjan hefir farið í vöxt, og fer árlega hér á
landi, þó að ekki sé litið yfir Ieingra tíinabil en
næstu 20 ár; eru þegar orðin svo mikil brögð að
henni, að sumum hverjum verzlunarmönnum, þeim
er jió hafa mestan haginn af henni, j»ykir nóg um
framfarir hennar, einkum hjá sjáfarbúendum og
jmrabúðnrfólki, og ætla, að ílt muni af Ieiða. Fer
j)að að líkindum; j>ví þó að hófsainlegri kaffi-drykkju
megi margt til gildis telja, verður óhófið ávalt skað-
vænlegt í þessu, eins og öðru, ei að eins í tilliti til
heilsunnar, lieldur og líka efnanna. Hvað efnunum
við víkur, þá er öll von á því, að búmanninum blöskri,
þegar hann litur á, hve mikiö það er, sein eyðist af
arði búsins fyrir kaffið, og það, er því verður að
vera samfara, kvörnina, ketilinn, könnuna, bollana,
sætindin og rjómann, auk eldiviðar og tímaeyðsl-
unnar.
En það er ekki ætlun mín, að rita um kaffiö
eða eyðslu þess, heldur gat eg ekki á mér setið,
að gjöra þessa almennu athugasemd, um leið og eg
hefst máls á einni grein þess, er eg fyrir skemstu
taldi upp, en það er um kaffikvarnirnar. Kvarnir
þessar eru orðnar svo svikular, að sumar þeirra
endast varla árið, þó aö þær séu keyptar að umlir-
lagi manns sjálfs hjá útlendu smiðunum, og kosti
enda 4 dali. Eru svo mikil brögd orðin að þessu,
að varla fæst kaffikvörn sú, er endist að nokkrum
mun, og mun það að mestu leyti vera því að kenna,
að annað hvort mölunarjárnið er liaft deigt, ogsljófg-
ast, því strax að segja. Er það ætlun manna, að
kvarnasmiðirnir gjöri þetta af ásettu ráði, svo að