Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Blaðsíða 99

99
svo, aft streingiinir liggi allir á leingdina fyrir manni.
Nú tekur maður visk af dúninum óhreinsuðum, Jieim
sem þur er orðinn, og setur á grindina og nuggar
upp og ofan eptir þverum streingjunum, þángað til
dúninn er lireinn, en allur óhroðinn dettur ofan um
á milli streingjanna. Til að hreinsa dúninn eru
hafðar kerlíngar, oghefir hversina grind við hliðina
á annari kríngum alla veggi, eins og skrifarar í
skrifstofu, en ein passar að Jiurka dúniun undir.
Ekki geingur hreinsunin betur en svo, að sú |>ykir
góð, sem hreinsar pund á dag, en vel er [)að vand-
að, því teygja má dúninn, eins og þvéing, á eptir.
Jær kvarta um skinnleysi á handarjöðrunum fyrst,
en siðan færist sigg i hendurnar, og þola þær þá
að þaufa við dúnirm allan daginn. Eptir því seni
séð verður, þá er öll hreinsanin komin undir því,
fyrst, að dúninn sé mátulega þurkaður, og þar næst
undir yfirlegunni að núa hann á grindinni. Einginn
vandi er að búa til grindurnar og það, sem þær
standa i, því það er líkast hripstuðlum, nema því
auðveldara, að það er gatalaust, og er það eina
vandaverkið, að fella þverslána í að ofan, festa upp
að veggnum og í gólfið, og svo að hafa grindina
mátulega í opið, en hún er sjálf eins einföld.
Ekki er það alt ónýtt, sem fellur í gegnurn
grindina, heldur er tekið úr því það bezta og selt
sér í lagi fyrir minna verð.
4. K V E F.
Kvilli þessi er gamalt vöggumein Islendinga
eingu siður en annara Jjóða, og fyrir þá sök, að
hann kemur svo tiðum að, þykir lítið í hann spunnið,
en læknir einn hefir þó látið sér um munn fara, að
hann dragi fleiri til bana en drepsótt. Kvilli þessi
er tiðastur haust og vor, fer hann þá einatt yfir
7*