Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Blaðsíða 104

104
f)ví meira veröi keypt af kvörnunum, sem þær ó-
nýtast fljótar. Aö ööru Ieyti ræöur að líkind-
um, að þess optar þurfi aö kaupa kaffi-kvörn, sem
kaffi - eyðslan vex, og mun það ei nýlunda, þó að
alt að tveggja dala virði eyðist til jafnaðar á ári í
kaffi-kvörnurn, þar sem kaffi-eyösla er að nokkrum
mun. 5ó er nú ekki þar með búið; þegar kvarn-
irnar fara að sljófgast, kemur kaffispillirinn ellegar
verkþjófurinn í bæinn, því annaðhvort malast þá
svo illa, að mesti skaði verður að, ellegar að ekki
veitir af að sitja við kaffi-mölunina hálfum og heil-
um dagsmörkununr, og fer þessu opt fratn leingi,
annaðhvort þegar menn vilja nota kvörnina i leingstu
lög, eða þegar menn geta ekki feingið kvörn í
skarðið, fyrir þá sem bilaði.
Til þess nú að hlífa sér við þessunr kostnaði
og annmörkum, er útlenduJíaffi-kvörnunum fylgja,
liafa þegar nokkrir gjört tilraun til að smíða kaffi-
handkvarnir úr steini; og þó að eg befði einga af
þess kyns kvörnum séð, fór eg sanrt i fyrra vetur að
snríða mér eina þeirra, og tókst það nokkurn veginn.
Vil eg því skýra þeim löndum nrinunr, er einga af
kvörnum þessunr lrafa séð, eða, ef til vill, eingrar
heyrt getið, frá snríði þess lráttar bandkvarna.
Fy rst og fremst ríður á, að steinarnir séu svo
vel og haganlega valdir, senr unt er; þeir nrega
lrvorki vera með nrótum eða sprúngum, eða úr svo
mjúku grjóti, að þeir malist upp; flatlagaðir ættu
þeir að vera, og bæfilega þykkir, og sem krínglótt-
astir, þarf þá þess nrinna að klappa þá.
Jegar farið er að klappa steinana, flýtir það
nrikið fyrir, að byrjað sé á einhverri rönd steinsins,
og klappað á þá leið, að ávalt sé stallur á, því þá
spríngur jafnótt úr brúninni undan klöppunni, en
ekki, ef klappað er ofan í steinana til og frá. Ætla