Óðinn - 01.07.1926, Blaðsíða 20

Frá þingsetningunni 1926. Fremstir sjást á myndinni ]ón Þorláksson forsætisráÖ-
herra, Björn Kristjánsson og Sigurður Eggerz.
föðurhúsum þar til hún giflist tvítug að aldri.
Hún var kona meðalhá vexti og fremur grann-
vaxin enda holdskörp, vel farin í andliti, augun
litil, snör og stingandi. Mjög vel greind, næm,
stálminnug og afbrigðave! máli farin, skemtin í
tali, fyndin og orðheppin; hafði jafnvel til að
láta fjúka í kviðlingum, þó aldrei nema í gamni
og jafnan lítt heflað.
Til marks um orðgnótt Þórdísar skal jeg geta
þess, að einhverju sinni á árunum sem hún bjó
á Melum kom jeg í einhverjum erindum í bæ
hennar, en þegar jeg kom að baðstofudyrum
heyrðist mjer hún vera að lesa húslestur, svo
jeg hikaði nokkuð við að ganga inn. Var hún
þá að tala niður á milli tveggja vinnuhjúa sinna,
er hafði greint eitthvað talsvert á, og stóð ræð-
an alveg málhvíldalaus um alllanga stund, það
sem jeg heyrði, á að giska 5 — 10 mínútur. Virt-
ist mjer að sú prjedikun, eða kaflar úr henni,
hefði verið vel flyljandi í kirkju
og hljóðaði um fyrirgefningu, þol-
inmæði, kristilegt umburðarlyndi,
hógværð og eindrægni. Hlustuðu
þau og aðrir höggdofa meðan hún
talaði, og var deilunni þar með
lokið.
Hún var dugnaðar og verkkona
einhver hin allra mesta, og hög á
alt, er hún tók höndum til. Skör-
ungur um alla heimilisstjórn, veit-
ul og vinsæl, bæði af heimafólki
sínu og ekki síður af gestum og
gangandi, er henni kyntust. Yfir-
leitt var hún atgerviskona til sálar
og líkama, og þólt hún væri stór-
Ivnd, kunni hún manna best að
sljórna skapi sínu og haga orð-
um sínum við hvern sem hún átti.
Eflaust hefur hún þólt hinn besti
kvenkostur þá er hún var gjaf-
vaxta mær í föðurgarði; enda minn-
ist jog að jeg heyrði í æsku minni
talað um, að karli föður hennar
hefði hvergi þótt henni fullkosta
og mjög nauðugur samþykt giftingu
hennar og Daviðs.
Þau Davíð og Þórdis cignuðust
fjölda barna (13 að mig minnir)
en eigi komust til ára nema 5 þeirra:
2 synir og 3 dætur. Dvöldu þau öll
hjá foreldrum sínum til fullorðinsára en 4 flutt-
ust til Ameriku á árunum 1882 —’87. Hið elsla
þeirra var Friðrika María, sem fyr er nefnd.
Friðrika var heldur lág vexti en gildvaxin,
sljettleit í andliti og björt yfirlitum, jörp á hár
og augnbrýr dökkar. Hún var búsýslukona mik-
il og verkkona góð, einkum sýnt um innanbæj-
arstörf. Glaðsinna var hún og viðræðugóð, fróð
um margt og minnug vel. Hún giftist aldrei, en
eignaðist 2 sonu: Davíð Stefánsson, er búið bef-
ir í Fornahvammi eftir burtför afa síns þaðan til
vorsins 1920, og Sigurjón Jónsson, er var miklu
yngri og hefur jafnan verið með bróður sínum.
Önnur börn Davíðs og Þórdísar hjetu: 1. Alex-
ander, 2. Bjarni, 3. Guðrún, 4. Sigurjóna. Munu
þau öll vera enn á lífi vestan hafs.
Einar Gíslason bóndi á Þambárvöllum bygði
upp Fornahvamm 1853, Hvammskirkju eyðijörð, ^
°g bjó þar til dauðadags, um 1880, en eftir hann 1
Nýja brúin yfir Hjeraðsvötnin.