Óðinn - 01.07.1926, Blaðsíða 33

ÓÐINN
81
hún í því sem fleiru fremri fleslum öðrum kon-
um í sinni sveif.
Guðlaug var kona greind, minnug, ættfróð í
besta lagi, bókhneigð og kunni frá mörgu að
segja, las og mjög hin síðari árin, er annrikið
minkaði, enda betri kostur bóka eftir að hún flulti
til Reykjavíkur, en verið hafði í Holtunum. Hún
gerði sjer jafnan Ijósa grein fyrir þeim málum,
er efst voru á baugi með þjóð vorri, og fylgdist
þar vel með. Oft hafði Guðlaug það á orði við
þann er þetta ritar, að það þætti sjer hið mesta
mein, að hafa eigi ált kost neinnar mentunar í
æsku. En í æsku hennar höfðu menn aðra skoð-
un á mentun alþýðu, einkum kvenna, en nú
gerist, og þólti flestum þá sem konur þyrfli eigi
annað að nema en vinnubrögð nokkur og ef til
vill leslur. Skrift var þeim álitin óþörf íþrótt
yfirleitt, og eigi var Guðlaugu kend skrift. Þó
lærði hún af sjálfri sjer að draga til stafs og
æfði sig í því í fjósinu, en vendilega faldi hún
ritföng sín, því engin mátti vita um þetta; varð
hún þó vel skrifandi, ritaði sljetta og laglega
hönd, og góða rjettritun.
Eftir andlát manns síns (1898) bjó Guðlaug
áfram með börnum sinum, þeim er þá voru
heima, og þó lengst með Jóni syni sínum, uns
hann kongvaðist (1904). Kaus hún þá enn að
vera út af fyrir sig, og bjó fyrst um sinn með
yngstu dóttur sinni, Ágústu, þar til hún veiktist
1913, en síðan til dauðadags með sonarsyni sín-
um og fóstra Teiti Kristjáni Þórðarsyni. — Guð-
laug var alla æfi mjög heilsuhraust, hafði aldrei
orðið misdægurt um æfina, sem kallað er. En
Þegar eftir nýár 1920 fór hún að kenna las-
leika nokkurs, en gegndi þó störfum sínum jafnt
sem áður, enda hafði henni aldrei á sinni löngu
æfi fallið verk úr hendi, svo heitið gæti. Þegar
á leið febrúar hætli hún að geta fylgt fötum og
andaðist 13. marts eftir röska mánaðarlegu, rúm-
lega áttræð.
Guðlaug sál. var há vexti, beinvaxin og vel
Iimuð, fríð sýnum og skifti vel litum, hárprúð
mjög, dökt hárið, og hærðist ekki, ennið hátt og
svipmikið, augun dökkblá. Skapstór var Guð-
laug nokkuð, en stilti þó vel í hóf, sagði jafnan
meiningu sína afdráttarlaust um hvaðeina er
hún talaði og skeytti eigi hvort öðrum líkaði
betur eða ver. Glaðlynd var hún jafnan og skraf-
hreifin, gestrisin mjög og veitul, svo að enga
konu hef jeg þekt, er meiri ánægju hafði en hún
Frá þingsetningunni 1926. Þingmenn á leið frá kirkju til þing-
húss. Fremstir ganga Jón Magnússon forsætisráðherra og síra
Arni Sigurðsson frikirkjuprestur, sem hjelt þingsetningarræðuna.
af þvi að gleðja bágstadda, og aldrei var svo
þröngt í búi hjá henni, að eigi gæti hún miðl-
að öðrum. Svo var það, er þau hjón bjuggu
eystra, og svo var það enn hjer syðra, en eigi
fanst Guðlaugu ástæða til að halda slíku á lofti.
Guðlaug sál. var vakin og sofin alla æfi að
hugsa um heimilið sitt og börnin sín, ala þau
sem best upp, og geta þeir, sem þektu heimili
þeirra bjóna, best borið um, hvernig henni hafi
tekist það, og hvort Sumarliðabæjar-húsfreyjan
hafi eigi þar unnið slíkt starf, að skylt sje að
hennar sje að nokkru getið, þólt hún ljeti hin
opinberu málin afskiftalaus; munu og flestir
skilja, að hún hafi haft ærinn staría við barna-
hópinn sinn, þólt eigi íæri hún að vasast í íleiru,
og þannig leit hún sjálf á þessi mál og starf sitt.
Holtamaður.
SL