Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.1986, Síða 35

FIMMTUDAGUR 4. SEPTEMBER 1986.
35
Dægradvöl
fólkið kemur frekar á alvarlegri mynd-
ir, í þyngri kantinum. Þó er erfitt að
henda reiður á aldursskiptingu. Þetta
fer þó allt eftir myndum og er mjög
einstaklingsbundið. „Kvenfólk kemur
þó minna á hasarmyndir og þess hátt-
ar,“ sagði Friðbert en annars mun
hlutfall kynjanna vera nokkuð jafnt.
Hver Islendingur fer samkvæmt
könnun, sem gerð hefur verið, 10-11
sinnum í bíó á ári en það samsvarar
því að um 2,5 milljón bíóferðir séu
famar árlega. Auðvitað segja svona
meðaltöl ekki alla söguna. Sumir fara
aldrei í bíó, aðrir fara nokkrum sirrn-
um í viku.
Bíóferð
Þegar farið skal í bíó er yfirleitt
byijunin að flett er upp á kvikmynda-
síðum dagblaðanna og litið á úrvahð.
f seinni tíð, sérílagi með myndbanda-
væðingu þjóðarinnar, hefur sam-
keppnin aukist gífurlega og vart er
hægt að segja annað en að sú sam-
keppni hafi orðið til góðs íyrir hinn
almenna „bíóneytanda“. Úrvahð af
myndum er mikið og yfirleitt eru þær
bara þó nokkuð góðar, sjaldan er al-
gert rusl á boðstólum. Að sögn þeirra
sem til þekkja ganga spennu- og gam-
anmyndir best í landann og ef hægt
er að slá þessu saman er auðvitað
komin hin ákjósanlegasta mynd á ís-
lenskan markað. Ef við þetta bætist
svo að tónlist myndarinnar er vinsæl
má segja að um hreina gullnámu sé
að ræða. Einnig trekkja frægir leikar-
ar til sín fólk.
Frá miðasolunni liggur leið flestra í sjoppuna þar sem menn „nesta“ sig.
Svo er bara að koma sér fyrir og bíða eftir þvi að myndin byrji eins og þær
Sólveig Sigurðardóttir (Lv.), Ragna Lilja Garðarsdóttir og Arndís Amgríms-
dóttir. Þær fara í bíó eins oft og þær mögulega geta.
Þegar kvikmynd og sýningarstaður
hefiir verið valinn þá er að ákveða
tímann. Fimmtudagar og sunnudagar
eru bestir segja bíómenn en það fer
töluvert eftir því hvað er í sjónvarpinu
hvemig aðsóknin er. 9-sýningar eru
vinsælastar af öllum en á 11-sýningum
er oft meira um eldra fólk. Klukkan 5
er yngra fólk svo meira áberandi og
einnig klukkan 7. Ekki vildu menn
kannast við þá sögu, sem fer af gestum
7-sýninga, að það væru eiginmenn sem
væru að forðast kvöldmatinn heima
hjá sér.
Flestir geta valið tima við sitt hæfi
og þegar hann nálgast er haldið af
stað og fundið bílastæði. Yfirleitt hef-
ur myndast töluverð ös fyrir framan
miðasöluna og virðist ekki veita af
bandi til að kenna fólki þar að fara í
röð. Þú skalt ekki láta þetta á þig fá
heldur skella þér í hópinn og olnboga
þig að miðasölunni og fá þér miða.
Þaðan liggur leið flestra í sjoppuna
þar sem „vísitöluíslendingurinn“
kaupir sér 2 popp, 1 tópas og svo kók
í hléi. Kostnaður við bíóferðina nemur
því um 300 krónum á mann ef við leik-
um okkur að meðaltölum.
Nú hggur fyrir að ganga í salinn,
finna sér sæti og koma sér þægilega
fyrir og njóta myndarinnar.
Framtíð kvikmyndahúsanna
Menn hafa undanfarin ár velt mikið
fyrir sér framtíð kvikmyndahúsanna
og hvort ekki mun fljótlega verða úr-
elt að fara í bíó, myndböndin muni
leysa þau alfarið af hólmi. Af reynslu
undangenginna ára virðast þó kvik-
myndahúsin alls ekki vera á fahanda
fæti. Einhverjir kunna að draga úr
bíósókn sinni en aðrir fá áhuga á kvik-
myndum á móti. Menn telja að milli-
myndimar séu skoðaðar á
myndböndum en betri myndir í bíó.
í kvikmyndahúsinu eru nýrri mynd-
ir, hljóðið er betra, myndin er stærri
og því raunverulegri. Stór kostur er
einnig að maður losnar við að ryksuga
poppkomið upp úr stofugólfinu fari
maður í bíó. Eitt er það sem mynd-
bandið getur aldrei fært til notandans
en það er sú ánægja sem flestir fá út
úr því að gera sér dagamun, fara í bíó
og hitta fólk, því maður er jú manns
gaman.
JFJ _
Hér má sjá „nesti“ hins dæmigerða bíógests, verð í kringum 300 krónur.
Matur er mannsins megin
Þegar Bretinn W.L. Watts fór yfir
Vatnajökul 1875 með nokkrum fs-
lendingum var nestið mestmegnis
nokkrir tugir kílógramma af kæfu í
leðurbelgjum. Enn sést kæfa í nesti
hér, en margt annað líka.
Það er i sjálfu sér ekki vandasamt
að velja sér nesti til gönguferða en
þó er ekki sama hvað menn taka
með sér ef litið er til þess að betra
er að takmarka byrðar sem mest en
að rogast með allan „venjulegan"
mat. Meginreglan varðandi nesti er
auðvitað sú að fara ekki til göngu
lengur en 2-3 klst. án nestis, allra
síst á vetuma. Raunar getur ferð
lengst af ófyrirsjáanlegum orsökum
og því eru sumir svo forsjálir að fara
aldrei til fjalla án bitans.
En hvað er skynsamlegt að taka
með? Til hálfs- eða heilsdagsferðar
duga 4-6 brauðsneiðar með staðgóðu
áleggi (t.d. osti, kæfu, kjöti eða lag-
meti úr fiski) auk einhvers snarls,
svo sem þurrkaðra ávaxta, súkkul-
aðis eða kex. Menn þurfa að drekka
Vi til 1 lítra hið minnsta í svona ferð
og þá er betra að hafa drykkinn í
hitabrúsa en ekki: Te (t.d. uppleys-
anlegt jurtate), kaffi, volg mjólk eða
sérstakir „sportdiykkir“, sem til eru
af mörgum gerðum, henta vel. Ein
smáfema með ávaxtasafa er ágæt til
vara. Reyndar er til pakkanæring
(BIOSORBIN) sem hrærð er út í
vatni og inniheldur allt það sem til
þarf: Einn 90 gramma pakki og 0,3
lítrar af volgu vatni er ein máltíð!
Til langferða þarf fjölbreyttari
mat. Þá er algengt að taka með sér
komblöndu (músh) og mjólkurduft
til morgunmatar, frostþurrkaðan
mat (sem aðeins þarf að blanda í
vatni) og ýmiss konar pakkamat í
önnur mál. Hér þarf engar forskrift-
Út í náttúruna
Matur til gönguferða
Ari T. Guðmundsson
ir meðan þess er gætt að bera ekki
með sér glerílát, margar niðursuðu-
dósir, mikið af fersku grænmeti eða
ávöxtum vegna þess að óþarfa um-
búðir og vatnsinnihald matarins er
fylhlegaónauðsynlegarbyrðar. Ekki
skortir okkur vatn til að bæta i fæð-
una úti í íslenskri náttúru. Pakki
með frostþurrkaðri máltíð kostar
360-500 kr. Pakkaréttir kosta öðm
hvorum megin við 100 kr. pakkinn.
Þeir fást í öllum matvömbúðum en
frostþurrkaði maturinn bara í versl-
unum með fjallabúnað.
Sem betur fer sjást sjaldan ferða-
menn utan áningastaða með plast-
pokann, kókið og prinspólóið eins
og núverandi þingmaður einn dró
svo skemmtilega sundur og saman í
háði meðan hann sá um íþróttir í
sjónvarpinu.
Við verulega áreynslu, eins og oft
vill verða á göngu, þurfa menn að
bæta fyrir 3000-4000 kílókalóríur.
Það skal því enn biýnt fyrir ferða-
fólki að telja hvorki sér né öðrum
trú um að viðkomandi „þurfi eigin-
lega ekki að borða neitt núna af því
að hann er vanur svona slarki".
Þegar göngumaður reynir mikið á
sig og nærist ekki í samræmi við
þarfir sínar em fyrstu einkenni ör-
mögnunar óstyrkar hreyfingar (og
oft riða), máttleysi og ógleði. Þá er
ráð að hvílast nokkuð lengi, drekka
heitan eða volgan vökva og narta í
nesti (næsta manns?) þrátt fyrir
ógleðina sem reyndar líður fljótt hjá.
Ef allt um þrýtur er ekki skömm að
því að snúa við.
Ari Trausti Guðmundsson.
Kæfa þykir alveg fyrirtaks útilegumatur