Helgarpósturinn - 09.05.1996, Blaðsíða 18

mmm
\
RMMTUDAGUR 9. MAI1996
1. Mjólk í stórmörkuðum er
vantar einn dag í síöasta sölu-
dag; sem maöur uppgötvar/
ekki fyrr en heim er komið.
2. Grænmeti i smábúðum sem
er selt á uppsprengdu veröi
þrátt fyrir aö það sé oröið lint
og vægast sagt ókræsilegt.
3. Samsett grill sem hægt er aö
fá fyrir skít og kanil á bensín-
stöðvum, en ryðga svo í sund-
ur viö fyrstu rigningu.
4. Uppskriftimar í tímaritunum
sem við söfnum endalaust, en
náum aldrei aö elda á réttan
hátt á réttum tíma.
5. Fjallaiijól síðan í fyrra sem
viö keyptum f ágúst, settum f
geymslu í október og eru ryög-
uö og vanstillt nú.
6. Húsráðin úr blöðunum er viö
eyöum hálfu árinu f aö klippa
út og reynast gölluö eða
gagnslaus þegar á reynir.
7. Málningin sem á að þola ailt
en þolir ekki neitt — ekki frek-
ar en þvottaefnin sem eiga aö
ná öllu úr öllu.
8. Gerðu-það-sjálfur-liúsgögn á
niöursettu veröi í húsgagna-
verslunum sem alltaf vantar í
tvær eöa þrjár skrúfur.
9. Neytendakannanir sem
greina frá því aö ódýrast sé að
versla hinum megin á landinu,
en þó allra helst f útlöndum.
10. Neytendakvartið sem fyllir
fjölmiölana dagana langa...
vinnan
Er „gula fíflið“
að arepa þig?
Þú kannast við þá óróleika-
tilfinningu sem hjartað og
hugann fyllir á sólríkum vor-
dögum þegar starfsfólk fyr-
irtækja og stofnana er lok-
aö inni á flóölýstum skrif-
stofum meö lélegri loftræst-
ingu og gegnsæjum glugga-
tjöldum. En hvaö geturöu
tekiö til bragös þegar „gula
fífliö“ er að steikja þig og
hálfdrepa? HP leggur hér til
sjö úrræöi til aö bæta úr
geðvonskunni...
1. Nýttu allar pásur ásamt kaffi-
og matartfmum til aö stelast út
og setjast fáklædd(ur) undir
húsvegg. Eftir daginn hefurðu
náö alls tveimur klukkutímum í
sólbaöi og ágætri brúnku.
2. Kvartaöu við alla vinnufélag-
ana um aö þú sért kvalin(n) af
höfuðverk og byrjaðu helst dag-
inn áöur, ef spáin er góö fyrir
morgundaginn. Staulastu svo
heim — og beint í sólbaö.
3. ímyndaðu þér að þú sért
staddur eöa stödd á sólar-
strönd á borö viö Cancun eða
Benidorm. Flettu þig klæðum
og gakktu til verka f hlýrabol og
stuttbuxum — með sólgler-
augu.
4. Lokaðu laumulega öllum
gluggum, stilltu ofnana f botn
og dragöu gluggatjöldin frá. Eft-
ir stutta stund veröur starfs-
fólki og yfirmönnum óbærileg
vistin og frí verður gefiö.
5. Komdu á starfsmannafundi
þar sem menn sameinast um
að bjóöa yfirmönnum aö vinna
næstkomandi laugardag þar
sem spáin þá er ömurleg —
gegn því að frí veröi gefið þenrv
an sólardag.
6. Farðu þrisvar í sund. Á góö-
viörisdögum spókar íslenska
þjóöin sig hálfnakin í sundi:
eldra fólkiö aö morgni, ungling-
arnir um hádegiö og vinnandi
fólk seinnipartinn.
7. Það er aðelns eitt raunveru-
legt útikaffihús í Reykjavík:
Kaffi París. Gerðu þér upp er-
indi f bæinn og komdu þér fyrir
svo lítiö beri á úti á gangstétt
og skimaöu Austurvöllinn.
barði
Aður en löggan barði mig
hafði ég yfirleitt tekið sög-
ur um lögregluofbeldi á íslandi
með varúð. Það geri ég ekki
Iengur. Sumarið 1991 var ég 21
árs og þótti afskaplega gaman
að skemmta mér, sem mér þyk-
ir reyndar enn. Ég var þá að
ljúka stúdentsprófi og áhyggj-
ur voru engar. Eftir velheppn-
aða næturskemmtun á öldur-
húsi með tveimur vinkonum
mínum var haldið út í bjarta
sumarnóttina. Eftir tilheyrandi
rölt um Lækjartorgið höfðu
þessar vinkonur mínar á orði
að þær hefðu vaxandi þörf fyr-
ir salerni. Þar sem ekkert slíkt
náðhús var í nágrenninu freist-
aði aðstaða lögreglustöðvar-
innar við Tryggvagötu mjög.
Þar voru margir samankomnir
í svipuðum erindagjörðum og
bið var eftir náðhúsinu. Friður
var með mönnum og nokkur
gleði. Þó tók ég eftir einum
sem hvorki virtist friðsæll né
glaður. Það var sjálfur lög-
reglumaðurinn á vakt, sem sat
hljóður en fýldur á svip fyrir
aftan skrifborðið. Ég vorkenndi
manninum fyrir að leiðast
svona óskaplega í vinnunni og
fór að lesa fyrir vinkonur mín-
ar úr lögreglusamþykktum
sem héngu upp á vegg.
Skömmu síðar stökk lögreglu-
maðurinn fýldi og gleðisnauði
upp og öskraði á alla að drulla
sér út. (Hann hafði bersýnilega
fengið nóg af glöðum ung-
mennum sem þurftu aðgang að
náðhúsi.) Viðstöddum brá öll-
um mjög í brún og í furðu
minni og til að stríða honum
aðeins spurði ég hann hvort
lögreglan ætti ekki að vernda
og þjóna (sennilega hef ég lagt
áherslu á orðið þjóna). Þá
skiptir engum togum að fjand-
ans maðurinn, sem vó eflaust
tvöfalt mín 65 kíló, stökk að
mér, tók mig föstum tökum og
hóf á loft. Eg reyndi skrækri
röddu að benda honum á að ég
gæti nú alveg labbað sjálfur.
Hann hlustaði ekki á það og
kastaði mér tvisvar sinnum af
afli upp að vegg og þaðan út úr
húsinu. Þar sem ég lá á götunni
var ég ekki alls kostar ánægður
með meðferðina. Rís upp og
heimta að fá að vita lögreglu-
númer árásarmannsins. Legg-
ur þá mannfjandinn hönd yfir
númerið, en fyrir utan stóðu
rkaffihúsið
Myllan í Kringlunni
Yfirbyggð herlegheit
Þegar Kringlan var opnuð á sín-
um tíma var boðið uppá þá nýj-
ung á annarri hæð hennar, að
gestir og gangandi gátu sest inná
kaffihúsið Mylluna sem staðsett er
úti undir „beru lofti" og notið þar
kaffibolla eða annarra veitinga og
hvílt lúin bein og þreyttan huga;
verið á sama tíma í öruggri snert-
ingu við umferð fólks og mannlífs-
flóru í Kringlunni. Myllan var lengi
vel eina kaffihúsiö á þessum
margmennu slóöum og hefur notið
samkeppnisleysisins og í sam-
ræmi við það dafnað. En fólks-
mergðin er ekki eina ástæða þess
að Myllan lifir því þjónustan er um-
fram allt annað hraðvirk og tiltölu-
lega örugg og fumlaus. Blessunar-
lega var sú íslenska stefna ekki
farin á Myllunni að spara peninga
með því að undirmanna staðinn.
Veitingarnar eru fjölbreyttar — allt
frá kleinum og rúnnstykkjum til
hnallþóra og heitra samloka með
glæsilegri fyllingu — og svosem
ekki dýrari en gerist og gengur T
kaffihúsabransanum. Þó má
ósjaldan finna að lapþunnu kaff-
inu. Viðskiptavinahópur Myllunnarí
Kringlunni er einsog gefur að skilja
æði litskrúðugur og staðurinn vin-
sæll til stefnumóta: menntaskóla-
krakkar, fínar frúr í verslunarleiö-
öngrum, starfsfólk fyrirtækja í
Kringlunni og utanbæjarfólk að
nýta sér yfirbyggð og niöursoöin
herlegheitin. Ohætt er að mæla
með heimsókn á Mylluna eftir eril-
söm innkaup eða einfaldlega
þvæling um „nýja miðbæinn". Af-
farasælast er að finna sér borð út-
við handriðið sem aðskilur viö-
skiptavini frá gangandi umferð og
sitja þar við sötur og maul og gjóa
augunum annað veifið yfir bolla-
röndina á fallega fólkið, Ijóta fólkið
og allt það skrýtna. Það hefur
stundum hvarflaö að undirrituðum
þegar hann er klyfjaður innkaupa-
pokum, að kannski mættu stjórn-
endur þarna á bæ huga betur að
einhverskonar geymslu fyrir slíkt.
Víst er að við það myndi heim-
sóknunum fjölga. Að lokum er
ábending til bjór- eða pilsner-
þyrstra: fyrir alla muni fáið ykkur
slíkan mjöð ekki á Myllunni í
Kringlunni ef ykkur er annt um ær-
una. Undirritaður sat eitt sinn með
einum vina sinna við pilsnerdrykkju
uppúr hádegi á staðnum og þannig
háttar að sjálfsögðu til að veitingar
þær sem gestirnir neyta eru fram-
hjágangandi Ijósar. Vinur undirrit-
aðs var á þessum tíma einn af ITk-
legustu vonbiðlunum í ákveðna
stööu I einu boltalandsliðinu og
þegar landsliðsþjálfari hans gekk
framhjá skáskaut hann augunum í
átt til okkar og var heldur vondur á
svip. Við skildum lítt í þessum
svipbrigðum, enda fullkomlega
saklausir af öllu illu — ef hugsan-
lega pilsnerdrykkjan er undanskil-
in. Og einmitt pilsnerdrykkjan varð
vininum að falli því þegar næsti
landsliðshópur var tilkynntur reynd-
ist vinurinn ekki þar innanborðs.
„Það gengur náttúrlega ekki hjá
toppíþróttamanni að sitja að sum-
bli á almannafæri uppúr hádegi á
virkum degi. Það sér það hver heil-
vita rnaöur," sagði landsliðsþjálfar-
inn umræddi í einkasamtali þegar
hann var spurður útí ákvörðun sína
nokkrum vikum síðar. Nefnilega...
fjölmörg vitni. (Ég krefst enn
vitneskju um númerið.) Fer
karli þá að leiðast þófið og
reiðist að nýju. Nú var mér ekki
hent út heldur gripinn fyrir ut-
an og dreginn inn. Löggan nær
góðu taki og byrjar að nýju að
kasta mér utan í veggi og nú í
sífellu, þar til ég vankast við
höggin. Löggufíflið dregur mig
þá á bakskrifstofu, keyrir mig
ofan í stól, reiðir hnefann til
höggs og þegar hann er í þann
mund að láta höggið falla á
andlit mitt sé ég útundan mér
hvar tveir lögregluþjónar
ganga eftir ganginum. Ég kalla
þá hástöfum og í örvæntingu á
hjálp og þeir koma inn. Árásar-
maður minn biður þá félaga
sína að hjálpa sér að drösla
„strákkvikindinu“ (undirrituð-
um) í fangaklefa. Þeim þykir
það auðsótt mái og töldu lítið
til útskýringar áfengislyktandi
ungmennis koma. Inni í klefan-
um vissi ég ekki mitt rjúkandi
ráð þar sem ég þjáist í ofanálag
af ipnilokunarkennd, auk þess
sem ég var orðinn dauðhrædd-
ur við fýldu lögguna gleði-
snauðu. Eg herti mig þó upp og
hóf að kalla á hjálp. Tveimur
tímum síðar kemur löggufjand-
inn inn og dregur mig út. Og
áður en hann henti mér út
sagði hann orðrétt: „Það er
eins gott fyrir þig að þú haldir
kjafti um þetta.“
Daginn eftir fór ég á lögreglu-
stöðina við Hverfisgötu og eftir
að hafa þvælst á milli manna
fann ég ioks lögreglumann sem
var tilbúinn að hlusta á sögu
mína. Þar kærði ég lögreglu-
þjóninn,-sem var þrautreyndur
og virtur. Ekkert hefur enn
gerst í þessu máli og þrátt fyrir
fjöldamörg vitni var málinu að
lokum stungið undir stól. Eftir
að þetta gerðist hef ég ekki
treyst lögreglumönnum og ég
hef heldur enga ástæðu til að
vantreysta sögum þeirra fjöl-
mörgu sem lent hafa í lögreglu-
ofbeldi. En ég er auðvitað imbi.
.ijfetið
Bannað börnum
***
-shh
Það varð bókstaf-
lega allt vitlaust
þegar Wiliiam Po-
well sendí frá sér
bókina TheAnarc-
hists’ Cookbook (Mat-
reiðslubók stjómleys-
ingjans, fæst í Máli &
menningu) áriö 1971,
því hún innihélt ítar-
legar leiðbeiningar um
sprengjuframleiðslu,
hasskökubakstur og
óteljandi annað glæp-
samlegt athæfi. Po-
well var samstundis
tekinn í guðatölu T
ákveðnum „költ“-hóp-
um, en þvf miöur var
hann einnig niðurnídd-
ur af yfirvöldum og
siðavöndum bóksöl-
um sem neituðu að
selja bókina vafa-
sömu. Á endanum
hunsaði (eða afneit-
aði) Powell þetta af-
kvæmi sitt og afsalaði
sér öllum höfundar-
launum í framtíðinni
(fábjáni). Meðal aðdá-
enda eru frómir einstaklingar á
borð við David Koresh Waco-
,,Messías“. En slfk eru jú vanda-
mál upprennandi rithöfunda sem
aðhyliast stjórnleysi. Á Internetinu
þurfa menn hinsvegar ekki að fást
við vandamál af þessu tagi þar
sem ritskoðun og viðurstyggð al-
mennings og yfirvalda á tilteknum
hlutum hafa lítið að segja á þeim
slóðum — ennþá. Nefið er jú
grundvallaö á stjórnleysi. Þar af
leiðandi er I dag hægt að finna á
Internetinu ógrynni upplýsinga og
tæmandi og nákvæmra leiðbein-
inga um ólöglegt athæfi frá A til Ö.
Hefurðu hug á því að
sprengja Reykjavík eða
leiðinlega nágranna T
loft upp? Þá er heima-
sTðan http://www.
nada.kth.se/
~nv91asa/atomic.
html rétti staöurinn
fyrir þig. Og sé kjarn-
orkusprengja of um-
fangsmikil T smíðum
þá finnurðu þar tengla
yfir í hentugri sprengju-
framleiðslu. Hefurðu í
hyggju að fremja hið
fullkomna morð — er
tengdó að pirra þig?
Smelltu þér þá inná
http://www.demon.
co.uk /xyz/
scandals/articles
/murderOl.html og
finndu út allt sem þú
þarft til að ná slíku
marki. Hefur þig lengi
langað til aö gerast
vasaþjófur meö aðset-
urT Kringlunni eða við
fjölfarna verslunar-
götu? Inná heimasíð-
unni http:// www
.lysator.liu.se/mit-guide/
mit-guide.html er allt um þess-
háttar glæpi. Hvað með vændi og
vændiskonur? Hvernig fer maður
að og hvernig fílingur er það að
selja líkama sinn? Allt um það á
http://www.creative.net/~
penet/ og meira til. Kannabis-
ræktun er nokkuð vandasöm og
inná http://www.paranoia.
com/wwweed/ eru veittar upp-
lýsingar um ræktun þessa þarfa-
þings og hvernig fara skuli að til
aö fela athæfið fyrir yfirvöldum.
Stranglega bannað börnum...
hp@centrum.is
tvífaraiv ‘is'ibIiví
Linda Pé & Sharon Stone
Það er vissulega stórmerkilegt að Tvíförum HP skuli hingað til hafa
yfirsést algjörlega hin augljósu líkindi sem eru milli gyöjunnar Lindu
Pétursdóttur og leikkonunnar Sharon Stone. Báðar eru vTðfrægar fyrir
femme-fatal-isma í orði og æöi, hættulega ógnandi kynbombuaugna-
ráö, ögrandi klæðaburö, ótal fylgisveina og Ijósan hármöttulinn. Báöar
hafa þær lifað tímana tvenna: Linda hefur reynt ýmislegt gott og vont
eftir aö fegurðarsamkeppnir voru að baki og Sharon var hartnær áratug
aö fóta sig í Hollywood. Ennfremur hafa báðar opinberað líkama sinn í
fullri nekt: Linda á metseldum síðum Pressunnar og Sharon í enn virv
sælli Basic instinct. Fallegir kvenlíkamar hafa jú alltaf selt, sér í lagi
naktir. Vafalaust fylgja útlitsllkindin síöan innrætinu — einsog gengur...