Morgunblaðið - 10.07.2004, Page 32

MINNINGAR
32 LAUGARDAGUR 10. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helga Ólína Ara-dóttir fæddist á
Móbergi í Langadal í
Austur-Húnavatns-
sýslu 13. mars 1913.
Hún lést á sjúkrahúsi
Akraness 27. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru þau
Björg Halldórsdóttir
f. 21.7. 1873, d. 27.3.
1943, og Ari Her-
mann Erlendsson f.
4.12. 1879, d. 8.2.
1934. Þau bjuggu á
Móbergi. Systir
Helgu var Ósk Guð-
rún, f. 27.9. 1909, d. 24.12. 1995.
Helga giftist 16. maí 1937 Einari
Björnssyni frá Mjóadal, f. 31.7.
1908, d. 24.2. 1992. Þau eignuðust
fimm börn, þau eru: 1) Ari Her-
mann trésmiður á Blönduósi, f.
22.4. 1938, hans kona er Halla
Björg Bernódusdóttir leikskóla-
kennari. Börn þeirra eru Einar
Haukur, Helga Ólína og Anna Asp-
ar og eru barnabörnin átta. 2)
Björgólfur Stefán verkamaður á
Akranesi, f. 1.5. 1941, hans kona er
Jónína Lilja Guðmundsdóttir
hjúkrunarfræðingur. Börn þeirra
eru Helga Kristín, Stefán Andri,
Davíð Anton og Fríða Björg. Þau
eiga eitt barnabarn. 3) Stúlka and-
vana fædd, 1.5. 1941.
4) Halldór Björgvin
bóndi á Móbergi, f.
20.6. 1944, hans kona
er Bylgja Angantýs-
dóttir húsfreyja á
Móbergi. Þeirra
börn eru Jóhanna
Helga, Anna Aðal-
heiður, Jakobína
Björg, drengur and-
vana fæddur, og
Halldór Bjartmar.
Barnabörnin eru
fjórtán. 5) Björg hús-
móðir á Siglufirði, f.
25.3. 1950, hennar
maður er Njörður Sæberg Jó-
hannsson múrari. Þeirra börn eru
Eydís Heiða, Sigurlaug Sæunn og
Dagbjört Ósk. Barnabörnin eru
þrjú.
Helga ólst upp á mannmörgu
heimili á Móbergi og bjó þar allan
sinn búskap. Hún stundaði nám við
Kvennaskólann á Blönduósi 1934–
35. Hún starfaði í kvenfélagi Engi-
hlíðarhrepps lengi vel og söng
með kirkjukór Holtastaðakirkju í
yfir 50 ár. Hún var mjög söngelsk,
hafði gaman af ljóðum og var mjög
bókhneigð og listræn í höndunum.
Útför Helgu Ólínu fer fram frá
Holtastaðakirkju í Langadal í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku amma á Móbergi.
Ég vil minnast þín með fáeinum
orðum og þakka þér fyrir samfylgd-
ina. Ég vil reyndar minnast ykkar
Einars afa beggja í einu, þið voruð
samhent hjón í starfi og leik, og
hvergi var betra að koma en til ykkar
að Móbergi. Hjá ykkur voru allir
jafnir og allir velkomnir.
Þegar við systurnar vorum að
alast upp í Fagranesi var oft hjólað
og farið á hestbak, og þá var sjálf-
sagt að koma við í leiðinni hjá afa og
ömmu, fá mjólk og eitthvað af
dásamlegu smákökunum úr kistunni
uppi á lofti, brúntertur og fínerí,
klapp á vangann og spjall um daginn
og veginn. Afi og amma voru næst-
um jafn sjálfsagður hluti af tilver-
unni og pabbi og mamma, og alltaf
var jafn gott að heyra þau tala um
hvað foreldrar okkar væru dugleg og
það væri nú gott fyrir þau að eiga
svona stelpur, og að við yrðum nú að
vera duglegar að hjálpa til því þau
hefðu svo mikið að gera. Afi og
amma fylgdust með því hvað við
stækkuðum mikið, hvernig einkunn-
ir við fengum í skólanum, hver
áhugamálin voru, hvað vinirnir hétu
og hvort skeifurnar sátu rétt undir
hestunum og hvort úlpurnar væru
nægilega vel renndar upp. Þau
horfðu líka bara kímin í hina áttina
þegar við stálumst í jarðarberin í
garðinum, príluðum á grindverkinu
eða eitthvað svoleiðis.
Oft fékk ég leyfi til að vera hjá
ömmu og afa yfir helgar þegar ég var
stelpa, það voru mikil forréttindi að
fá að gera bókaskrána með afa og
gramsa í skúffunum hans og dútla
niðri á verkstæði með honum, sauma
út með ömmu og fara með þeim í
fjárhúsin að gefa, leita að eggjum í
steinagörðunum og finna hlýjuna
sem var okkur öllum til reiðu, finna
að það var tekið mark á því sem ég
sagði og gerði og fá að spjalla við þau
eins og maður væri fullorðinn. Ein-
hvern veginn finnst mér alltaf hafa
verið bjart í kringum afa og ömmu á
Móbergi og mér fannst ég alltaf vera
að læra eitthvað skemmtilegt og fal-
legt hjá þeim, þótt þau væru ekki
endilega að reyna að kenna mér
neitt. Þau voru fólkið sem var alltaf
til staðar, sama á hverju gekk, og ég
stend mig að því að óska þess að börn
nú á dögum væru meira með full-
orðnu fólki en raunin er á, síðan allar
mömmur, pabbar, afar og ömmur
fóru að „vinna úti“ og lífsstandardinn
varð annar en þegar afi og amma
voru upp á sitt besta eru flestir hætt-
ir að hafa þennan tíma. Það er svo
gott fyrir barn að finna að það sé vel-
komið, að það sé nógur tími fyrir það
og að ekkert sé of vitlaust til þess að
tala um það. Fyrir það og allt annað
vil ég þakka af öllu hjarta, það er
ómetanlegt að eiga slíkar minningar.
Þegar ég varð sjálf fullorðin og fór
að búa og eignast börn voru barna-
barnabörnin auðvitað jafn velkomin
til þeirra eins og ég var í minni
bernsku, mín elstu voru þó ekki stór
þegar afi dó 1992. Amma var, að hon-
um gengnum, sami óhagganlegi
kletturinn fyrir okkur hin. Hún
prjónaði sokka og vettlinga og saum-
aði fallega púða handa öllum ótal
ömmu- og langömmubörnunum,
börnum og barnabörnum gaf hún
eitthvað fallegt í búið eða góðar bæk-
ur til þess að lesa á jólum og afmæl-
um og alltaf var það sama hugsunin,
öllum var gert jafnhátt undir höfði,
allir tilheyrðu hjarta hennar jafn-
mikið. Hún var einstök ættmóðir
sem ávallt setti fjölskylduna í fyrsta
sætið.
Minningarnar eru svo ótalmargar,
allar góðar en þó er sumt sem stend-
ur ofar en annað. Hún amma var
skyldurækin kona og trú sínum, hún
fór til altaris með okkur og börnun-
um okkar á fermingardögum, hún
mundi alla fæðingar-, skírnar- og
giftingardaga og við hin gátum bara
flett upp í hennar ótrúlega minni al-
veg sama um hvað var rætt, og hún
rak okkur hin á gat hvað eftir annað
þegar við fórum með einhverja vit-
leysu. Ein af góðu fjölskylduhefðun-
um er að við gerum laufabrauðið
saman fyrir jólin, hún steikti allt
laufabrauðið okkar síðast, þá komin
hátt á 91. aldursár.
Þegar ég kveð þig á útfarardegi
þínum með söknuði, þá er ég líka
glöð yfir því að hafa átt svona frá-
bæra ömmu sem aldrei gleymist mér
eða mínu fólki. Ömmu sem allir elska
og virða og vildu líkjast. Ég dáist að
því að þú skyldir hafa afmæliskaffi á
fæðingardegi afa, 31. júlí, öll þessi ár
frá því hann fór á undan þér. Nú eruð
þið aftur saman. Ég dáist að því að
þú skyldir halda reisn þinni og
ómældum áhuga á öllu í kringum þig
fram á síðustu stund. Takk fyrir allt
elsku amma mín. Takk fyrir alla
hlýjuna, gleðina og húmorinn þinn
og takk fyrir að horfa alltaf á eftir
mér þegar ég fór úr hlaði heima á
Móbergi. Takk fyrir að trúa á mig og
mína og það sem okkur hefur dottið í
hug að gera í gegnum árin. Fólk eins
og þið afi, sem alltaf var bjart í kring-
um, lifir í minningu okkar hinna og
yljar okkur eins og þið væruð hér
sjálf glöð, brosandi og gefandi okkur
hinum að borða, drekka eða afmæl-
ispakka.
Það er yndislegt sumar þegar þú
kveður okkur hin, það er eins og
fyrstu minningarnar mínar úr garð-
inum ykkar afa heima á Móbergi, við
krakkarnir að hlaupa um í grasinu
undir stóru trjánum þar sem andvar-
inn rétt hreyfir laufin.
Ég vil þakka öllum þeim sem önn-
uðust ömmu síðustu vikurnar sem
hún lifði, á sjúkrahúsinu á Blönduósi
og svo á sjúkrahúsinu á Akranesi.
Ég vil þakka foreldrum mínum sér-
staklega fyrir allt sem þau gerðu fyr-
ir ömmu, og að gera henni kleift að
búa þar sem hún fæddist og bjó svo
allt sitt líf og var hamingjusöm langa
og farsæla ævi.
Vertu sæl, Helga amma á Mó-
bergi. Guð blessi þig.
Þín elskandi sonardóttir
Jóhanna Helga.
Fyrstu minningarnar sem ég á um
ömmu voru heimsóknir í Móberg til
afa og ömmu, og alltaf var drifið á
borðið eitthvert góðgæti, alltaf tekið
eftir minnstu smáatriðum hvað okk-
ur snerti, ný peysa, ný klipping, nýir
skór. Alltaf þetta hlýja viðmót, hug-
ulsemi og áhugi fyrir öllu sem við
tókum okkur fyrir hendur. Ekki var
ég nú mjög gömul þegar ég fékk afa
til að kenna mér að spila marías og
kasínu og amma sat og prjónaði eða
saumaði og spjallaði við okkur á loft-
inu. Þegar foreldrar mínir fluttu svo
héðan frá Fagranesi og fram í Mó-
berg kynntumst við ennþá betur.
Minningarnar eru óteljandi og oft
hlógum við að alls kyns uppákomum
sem komu upp í þá daga þegar rifjað
var upp seinna.
Einstakt samband var milli for-
eldra minna og ömmu en hún var
alltaf til heimilis hjá þeim.
Ómetanleg er sú samvera sem ég
og mín fjölskylda höfum átt við
heimilið á Móbergi, börnin mín hafa
spurt að því stöðugt síðan langamma
fór á sjúkrahús hvort hún fari ekki
að koma heim, þó aldurinn hafi verið
orðin hár var hann það samt ekki,
amma var alltaf eins, með í öllu og
fylgdist vel með öllu sem gerðist
hvort sem það var innan fjölskyld-
unnar eða sveitarinnar eða almenn
dægurmál.
Kærar eru minningarnar af ýmiss
konar ferðum sem við fórum saman,
kerlingarferðum svo kölluðum, þá
fórum við – ég mamma, amma og
kannski nokkrir krakkar að kaupa
sumarblóm eða í kaupstaðarferðir.
Og svo afmælisveislur í Fagranesi og
Móbergi, matarboð, kleinubakstur,
laufabrauðsgerð og sláturgerð, allt
er þetta kannski frekar hverdagslegt
en þetta voru skemmtilegar stundir
og dýrmætar perlur í minningunni.
Í erli dagsins er mikið að gera og
ekki hafa foreldrar alltaf tíma fyrir
börnin eins og kannski þyrfti, amma
hafði alltaf tíma, mér er hugleikin
mynd sem ég á í huga mínum af
henni Jóhönnu dóttur minni sitjandi
í fangi langömmu sinnar steinsofandi
seinnipart dags nú í vetur, þetta var
falleg sjón, væntumþykjan fyrir
henni var svo mikil að hún vildi alls
ekki að ég væri neitt að færa hana,
þá mundi hún vakna. Þetta eru að-
eins nokkur minningabrot.
Elsku amma mín, ég vil þakka þér
af öllu hjarta allt sem þú hefur gefið
mér í gegnum tíðina af þínum visku-
brunni, þinni ást og alúð, þín er sárt
saknað.
Jakobína Björg Halldórsdóttir.
HELGA ÓLÍNA
ARADÓTTIR
www.mosaik.is
LEGSTEINAR
sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
Ástkær sonur okkar og barnabarn,
KRISTÓFER GUÐMUNDSSON,
lést á vökudeild Barnaspítala Hringsins mið-
vikudaginn 30. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir til starfsfólks vökudeildar fyrir
stuðning og góða umönnun.
Guðmundur Njáll Guðmundsson, Svala Hauksdóttir,
Guðmundur Þórmundsson, Katla Kristinsdóttir,
Haukur Arnarr Gíslason, Kristín Pétursdóttir
og flölskyldur.
ÖRN INGÓLFSSON
leðursmiður,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju þriðju-
daginn 13. júlí kl. 15.00.
Hjördís Ingólfsdóttir,
Ýr Margrét Gunnarsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, systir okkar og móður-
systir,
SÓLVEIG GUÐMUNDSDÓTTIR
þroskaþjálfi,
Hjallavegi 46,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 8. júlí.
Halldór Ásgeirsson,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Guðmunda Guðmundsdóttir,
Ólafur H. Guðmundsson,
Unnur E. Malmquist.
Ástkær fósturfaðir okkar, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ARNÞÓR ÞÓRÐARSON,
lést á heimili sínu, Lindargötu 57, Reykjavík,
miðvikudaginn 7. júlí.
Guðrún Hupfeldt, Marínó Jóhannsson,
Herdís K. Hupfeldt, Þorvaldur Finnbogason,
Ásborg Ó. Arnþórsdóttir, Jón K. B. Sigfússon,
Laila Margrét Arnþórsdóttir, Jose Rivera Vidal,
Hlín Íris Arnþórsdóttir, Gunnar Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför móður okkar, tengdamóður ömmu og
langömmu,
GUÐMUNDU LILJU ÓLAFSDÓTTUR,
Seljahlíð,
Hjallseli 55,
sem lést mánudaginn 5. júlí sl., verður gerð frá
Dómkirkjunni, föstudaginn 16. júlí kl. 13:30.
Helga Karlsdóttir, Gunnar Ingimarsson,
Guðríður Þorsteinsdóttir, Stefán Reynir Kristinsson,
Vilhelmína Þorsteinsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, amma og systir,
HAFDÍS JÓNSDÓTTIR,
Rauðalæk 36,
Reykjavík,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut föstudaginn 9. júlí.
Útför hennar verður auglýst síðar.
Karl R. Guðfinnsson,
Geir Jón Karlsson,
ömmubörn og systkini.