Morgunblaðið - 10.07.2004, Síða 34

MINNINGAR
34 LAUGARDAGUR 10. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Kársnesbraut 98 • Kópavogi • 564 4566 • www.solsteinar.is
SÓLSTEINAR erum fluttir á KÁRSNESBRAUT 98
Í PERLUNNI
Erfidrykkjur
Upplýsingar og pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
✝ Steinunn Guð-rún Björnsdóttir
fæddist í Björnskoti
á Skeiðum 4. októ-
ber 1944. Hún varð
bráðkvödd 3. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Björn Ingimar
Valdimarsson, f. 11.
nóv. 1907, d. 2.
ágúst 1985 og Sig-
ríður Guðmunds-
dóttir, f. 11. júní
1915, d. 18. apríl
2001. Systir Stein-
unnar er Þorgerður,
f. 23. mars 1948. Hinn 15. maí
1969 giftist Steinunn Sveini Sig-
urgeiri Guðmundssyni, f. 17. des.
1938, þau skildu. Synir þeirra
eru: Björn Ingi, f. 19. júlí 1970,
Sigurbergur, f. 19. júlí 1972 og
Guðmundur Geir, f. 13. apríl
1974. Sonur Steinunnar og Ólafs
Viðars Ólafssonar, f. 21. sept.
1945, er Bjarni
Ólafsson, f. 7. ágúst
1966, maki Guðný
Ingibjörg Rúnars-
dóttir, f. 16. apríl
1969. Börn þeirra
eru Eydís Harpa, f.
21. okt. 1990 og
Ingimar Óli, f. 18.
júlí 1993.
Árið 1982 hóf
Steinunn sambúð
með eftirlifandi
sambýlismanni sín-
um. Guðmundi Ívari
Ívarssyni, f. 18. júní
1930. Dætur hans
eru Ingunn Hulda, Harpa, Ólöf
Eir og Guðríður Alda.
Steinunn vann við ýmis versl-
unar- og þjónustustörf á Sel-
fossi. Frá árinu 1996 rak hún
verslunina Skrínuna.
Útför Steinunnar verður gerð
frá Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Elsku mamma.
Fá orð geta lýst tilfinningum
okkar núna en við hugsum því
meira um allar þær góðu stundir
sem við áttum saman. Minningarn-
ar eru ótalmargar og góðar. Við
gátum alltaf leitað til þín og alltaf
gastu leiðbeint okkur. Þú vildir allt-
af allt fyrir okkur gera og varst allt-
af til staðar hress og jákvæð.
Barnabörn ykkar Guðmundar fengu
öll notið gæsku þinnar og þau eiga
eftir að sakna þín sárt.
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn,
vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer,
finn ég návist þína
Aldrei skal úr minni mér,
mamma ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson.)
Hvíl í friði elsku mamma.
Guð styrki okkur öll.
Þínir synir
Bjarni, Sigurbergur og
Guðmundur Geir.
Hinn 3. júlí var ég staddur í Dan-
mörku í fríi. Það var um kl. 10 um
morguninn sem ég fékk símtal frá
Gerðu systur hennar mömmu og til-
kynnti hún mér að mamma mín
hefði verið flutt á sjúkrahús. Það
var svo 20 mínútum síðar sem
Gummi bróðir minn hringdi og
sagði mér verstu tíðindi sem ég hef
nokkru sinni fengið. Þau voru þau
að mamma okkar væri dáin. Það
var enn verra að ég var ekki heima
þegar þessi tíðindi bárust. Ég pakk-
aði strax saman og hélt ásamt 3 vin-
konum mínum sem fylgdu mér til
Kaupmannahafnar og fékk flug
heim strax um kvöldið. Það voru
sennilega erfiðustu klukkutímar á
flugi á ævinni. Þá byrjaði allt að
rifjast upp fyrir mér, allar stund-
irnar sem við höfum verið saman og
allt sem þú gerðir fyrir mig og
hjálpaðir mér við, sem var ekki fátt.
Elsku mamma mín, ég vil þakka
þér fyrir allar þær stundir sem við
höfðum saman og allt sem þú gerðir
fyrir mig. Ég mun alltaf sakna þín.
Megi guð geyma þig.
Þinn sonur
Björn Ingi.
Okkur systurnar langar að minn-
ast Steinunnar hans pabba eins og
við kölluðum hana. Það eru rúm
tuttugu ár síðan þau kynntust og
hófu sambúð. Steinunn með strák-
ana sína fjóra og pabbi með stelp-
urnar sínar fjórar. Við vorum vanar
að koma á Seljaveginn um helgar
og alltaf var vel tekið á móti okkur
og vorum við ávallt velkomnar.
Steinunn var snillingur í að reiða
fram kræsingar af ýmsu tagi og víl-
aði ekki fyrir sér að halda veislur
fyrir allan skarann.
Fljótt komu í ljós mannkostir
Steinunnar. Gott var að tala við
hana, hún var róleg og yfirveguð og
ávallt reiðubúin að hlusta. Ólöf syst-
ir okkar hefur oft átt erfitt og tók
Steinunn henni ætíð opnum örmum.
Ósjaldan veitti Steinunn henni mik-
inn styrk og reyndist henni ætíð
sem besti vinur og stuðningsaðili.
Fyrir þetta viljum við þakka. Pabbi
fann í Steinunni góðan félaga og
vin. Þau voru mjög samrýnd. Eitt af
þeirra áhugamálum var að ferðast
um okkar fagra land. Saman áttu
þau ferðabíl og margar ferðirnar
fóru þau um hálendi Íslands eða á
Strandirnar. Steinunn hafði mikið
yndi af ferðalögum. Náttúra lands-
ins höfðaði til hennar eins og til
margra er alast upp í sveit og kynn-
ast landinu á æskuárum. Fyrir
nokkrum árum stofnaði Steinunn
hannyrðaverslunina Skrínuna á Sel-
fossi. Sennilega hefur hún látið þar
gamlan draum sinn rætast þar sem
hún gæti sameinað bæði áhugamál
og atvinnu. Öllum þeim mörgu við-
skiptavinum sem til Steinunnar leit-
uðu veitti hún góða, persónulega og
notalega þjónustu.
Við sviplegt fráfall Steinunnar
hafa ættingjar og vinir misst góða
konu sem verður sárt saknað. Við
samhryggjumst innilega pabba,
sonum hennar, tengdadóttur og
barnabörnum. Ekki má gleyma
systur hennar Gerðu og börnum
hennar en þær systur voru afar
samrýndar.
Að leiðarlokum viljum við kveðja
góða og hjartahlýja konu sem við
munum ætíð minnast með þökk og
virðingu.
Ingunn Hulda, Harpa,
Ólöf Eir og Guðríður
Alda Guðmundsdætur.
Elsku Steinunn amma.
Það var erfiður dagur laugardag-
urinn 3. júlí þegar við fréttum að þú
værir dáin. Það átti engin von á að
fá þessar fréttir af þér. Nú sitjum
við systkinin og rifjum upp og hugs-
um um allar þær stundir sem við
áttum með þér. Þær voru bæði
margar og góðar.
Þú varst svo góð við okkur og
alltaf glöð. Alltaf tilbúin að passa
okkur ef pabbi og mamma þurftu að
fara eitthvert. Við söknum þess að
geta aldrei framar bakað með þér
skúffuköku eða fengið að dinglast
með þér í búðinni. Þú varst alveg
ótrúlega þolinmóð við okkur og
leyfðir okkur að gera margar til-
raunir í eldhúsinu ykkar afa. Stund-
um var hægt að borða það sem við
gerðum tilraunir með en oftar fór
það í ruslið alveg óætt og eldhúsið
alveg á hvolfi á eftir en þú hafðir
bara gaman af þessu og leyfðir okk-
ur að endurtaka leikinn síðar. Við
eigum ótal margar svona góðar
minningar um þig og höldum áfram
að rifja þær upp tvö saman og með
hinum í fjölskyldunni.
Takk amma fyrir allt sem þú hef-
ur verið okkur.
Guð geymi þig.
Eydís Harpa og Ingimar Óli.
STEINUNN GUÐRÚN
BJÖRNSDÓTTIR
Nú um hásumarstíð
þegar angan af gróðri
og nýslegnu grasi
fyllir vitin af bjartsýni
og angurværri nost-
algíu, göturnar glæð-
ast lífi og mannfólkið
opnar sig eins og
blómin í garðinum,
gerast sorglegir atburðir. Jórunn
Pálmadóttir var ekkert venjulegt
barn. Hún var óvenju skýr eftir
aldri, lærði snemma að tala og
vildi sífellt vera þátttakandi í öllu
því sem eldra fólkið var að dunda
sér við, hvort sem það sneri að til-
tekt eða matargerð. Barninu var
ekkert óviðkomandi. Það var oft
mikið fjör að koma í Garðinn og
heimsækja heimili Höllu og Pálma
sem iðaði af lífi og fjöri. Þrjár
systur, Linda, Jórunn, Finna og
svo lítill strákur sem fékk óskipta
athygli systranna, hann Tómas.
Utan um þennan stóra hóp héldu
svo Halla og Pálmi og gerðu það
alveg einstaklega vel.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að fá að hafa Jórunni í vinnu hjá
mér í flugstöðinni. Á fyrsta degi
þreif hún alla verslunina hátt og
lágt. Á öðrum degi innréttaði hún
búðina uppá nýtt. Á þriðja degi
seldi hún allt sem seljanlegt var.
Sem sagt Jórunn gerði hlutina
hratt en líka vel. Hún var tveggja
manna maki til vinnu ef ekki
þriggja. Oft þegar ég mætti á
morgnana þegar hún hafði átt síð-
degisvaktina hafði verslunin tekið
slíkum breytingum að það eina
sem ég fann var afgreiðsluborðið.
Á milli vakta hjá mér seldi hún
bland í poka og leigði út spólur í
sjoppu bæjarins.
JÓRUNN
PÁLMADÓTTIR
✝ Jórunn Pálma-dóttir fæddist 7.
júní 1981. Hún lést 3.
júlí síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Keflavíkur-
kirkju 9. júlí.
Einhver sagði að
vinnan göfgaði mann-
inn og eflaust er eitt-
hvað til í því en of
mikil vinna sligar líka
manninn og sljóvgar.
Sá hraði sem einkenn-
ir samfélagið í dag,
meira að segja lítið
bæjarfélag eins og
okkar, er ógnvænleg-
ur. Efnishyggjan, út-
litsdýrkunin og þessi
sykurhjúpaða falsver-
öld sem villir manni
svo oft sýn hefur
grópast inn í sálar-
tetrið og gefið okkur ranghug-
myndir um það djásn sem lífið
raunverulega er. Allt gerist þetta
meira og minna ómeðvitað. Mann-
gildið virðist hafa sífellt minna
vægi og lífsins gæði metin með
ólíkum aðferðum.
Fyrir utan dugnað og eljusemi
hafði Jórunn slíka mannkosti til að
bera að tekið var eftir. Hún var
einstaklega hjartahlý og tilfinn-
inganæm, síbrosandi þannig að
geislaði af henni. Hún hafði sterka
réttlætiskennd og samkennd með
þeim sem minna máttu sín. Hún
hafði sem sagt alla þá kosti sem
hægt er að óska sér í fari manna.
Jórunn var samt ekki gallalaus
fremur en við hin sem gistum
þessa jörð. Hún var ofur viðkvæm
og hafði oft litla trú á þeim frá-
bæru eiginleikum sem hún bjó yf-
ir. Hún gerði líka miklar kröfur til
sjálfrar sín og lagði oft meira und-
ir en ástæður og efni stóðu til að
standast þær. Hún var óspör á
hrós til annarra og hvatti bæði
systkini sín og foreldra með ráðum
og dáð. Jórunn hafði um nokkurt
skeið glímt við illvígan átröskunar-
sjúkdóm sem hún átti erfitt með
að horfast í augu við. Slíkt sál-
armein er fjandsamlegt bæði fyrir
sálina og líkamann. Hann brenglar
sjálfsímyndina og mengar alla
heilbrigða skynsemi með villuboð-
andi upplýsingum. Breyskleiki
mannsins birtist í svo mörgum
myndum. Eðli okkar er svo að
reyna að túlka það sem miður fer
og leita lausna. Vonin og trúin eru
alltaf til staðar auk sterkrar sam-
stöðu fjölskyldu og vina sem eru
ljósið í myrkrinu í hremmingum
sem þessum.
Það er bæði með trega og þakk-
læti sem ég kveð ástkæra frænku
mína, Jórunni Pálmadóttur. Minn-
ing hennar og orðstír halda áfram
að lifa. Falleg og góðhjörtuð
manneskja sem gaf miklu meira en
hún þáði í alltof stuttri vist hér á
jörðu. Elsku Halla og Pálmi. Þið
hafið unnið stórvirki í gegnum ár-
in. Alið upp indæla krakka og
heimili ykkar oftar en ekki verið
athvarf fyrir vinahópa barna ykk-
ar sem og aðra fjölskyldumeðlimi.
Ég dáist að styrkleika og æðru-
leysi ykkar bæði í sorg og sigrum.
Linda mín. Þú varst Jórunni
alltaf stoð og stytta bæði sem ást-
rík systir og vinkona. Finnu og
Tómasi votta ég mína dýpstu sam-
úð og megi Guð styrkja þau á erf-
iðum tímum. Jonni minn. Þinn
harmur er mikill og nú reynir á
styrk þinn sem aldrei fyrr. Sam-
einuð stöndum við.
Öllum öðrum skyldmennum og
vinum votta ég mína dýpstu sam-
úð.
Tómas frændi.
Ég vil biðja góðan Guð að varð-
veita þessa fallegu sál og styrkja
fjölskyldu Jórunnar og Jonna á
þessum erfiðu tímum.
Að endingu vil ég tileinka þetta
ljóð minningu hennar:
Sólin hefur sest við ólgandi sjóinn
og fjarri er gleði og hlátur
með henni fór hlýjan og eins manns
draumur
en eftir standa óráðnar gátur.
Eg kveð þig nú elsku snót
með veikum raddar minnar rómi
og bið að elskuleg minning þín fylli
þau hjörtu sem nú synda í tómi.
Ég mun alltaf vera þakklát fyrir
að hafa kynnst þér, elsku Jórunn.
Védís Hervör Árnadóttir.
Og því varð allt svo
hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígj-
ustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi
lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson.)
Droplaug, elskuleg móðir bestu
vinkonu minnar, er látin, aðeins 66
ára gömul.
DROPLAUG BENE-
DIKTSDÓTTIR
✝ Droplaug Bene-diktsdóttir
fæddist í Reykjavík
17. október 1937.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi 1. júlí síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Hafnarfjarðar-
kirkju 9. júlí.
Þegar við Andrea
vorum á unglingsárum
dvaldi ég löngum
stundum á heimili
þeirra. Þar sem þær
mæðgur voru alla tíð
mjög nánar kynntist
ég Droplaugu talsvert.
Hún var mér alltaf góð
og yndisleg og ýmis-
legt var spjallað í eld-
húshorninu. Þá fékk ég
oft að vera með í
veislum hjá fjölskyld-
unni í kring um afmæli
og jól.
Við Droplaug hitt-
umst sjaldnar meðan Andrea bjó
erlendis en alltaf var þó jafn gott að
hitta hana. Þetta breyttist þó þegar
Andrea flutti aftur heim.
Ég vil hér og nú þakka Drop-
laugu fyrir alla hennar vinsemd og
góðsemi í minn garð öll árin.
Elsku Andrea, Sissa, Benni,
Hannes og fjölskyldur ykkar, ég
sendi ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Ásgerður (Ása).