Heimilistíminn - 24.11.1977, Side 24

glaðlega kolli.
,,Ég skal hjálpa þér til að skera þennan fisk á
fallega fjöl,” sagði hann ákveðinn. ,,Þú mátt til
með að hafa mynd af honum uppi á vegg. Vafa-
samt er, hvort slikur fiskur verður nokkurn
tima veiddur oftar hér i Bárðarvatni, — að
minnsta kosti verður það ekki á meðan við lif-
um.”
Þvi næst gengu þessir gömlu vinir inn i
smiðastofuna.
Nokkrum dögum seinna býrjaði pabbi að
kenna þeim Bárði og Tóta að synda.
Það var nám, sem ekki var hægt að ljúka á
einum degi, og þeir gátu ekki heldur stundað
það lengi hverju sinni, þvi að fjallavötnin voru
köld. En þeir fundu brátt skjólgóða vik, með
sandbotni, þar sem ágætt var að æfa sig. Og
eftir þvi sem þeir vöndust vatninu betur, þoldu
þeir að æfa lengur.
Amma hristi höfuðið, þegar hún heyrði þetta.
Skoðun hennar var sú, að það gæti ekki haft góð
áhrif á heilsuna að sulla lengi i köldu vatni.
En pabbi huggaði hana með þvi, að læknirinn
ungi hefði sagt, að sundiþróttin væri i eðli sinu
ákaflega heilsusamleg, en auðvitað þyrfti að
iðka hana með gát og taka tillit til veðurs og
varma. Og þá hætti amma alveg að malda i
móinn, þvi að hún treysti fullkomlega á hinn
unga sérfræðing, eftir að hann hafði læknað
mömmu svo fljótt og vel.
Þetta sumar lærði Tóti að synda, og hann var
ekki litið hreykinn, þegar honum tókst að
synda þvert yfir vikina. Bárður náði hins vegar
ekki fullum tökum á sundinu þennan stutta
tima, sem þeir höfðu til námsins, enda Vár
hann tveim árum yngri en Tóti, og þvi töluvert
þrekminni.
,,Þú kemst yfir víkina næsta sumar, Bárður
minn,” sagði pabbi, ,,þá verður þú orðinn
stærri og þrekmeiri, — og ef þú hefðir ekki
dottið i vatnið, hefði liklega hvorugur ykkar
Iært að synda i sumar.
,,Það er ekki fátt, sem fólki dettur i hug, nú á
þessum siðustu timum,” sagði Jón gamli, —
,,það er engan veginn eðlilegt, að menn séu að
sprikla i vatni eins og fiskar. Bezt gæti ég trú-
að, að einn góðan veðurdag tækju þeir upp á
þvi að vilja fljúga eins og fuglarnir,”
„Já, hver veit?” sagði pabbi og hló. „Mönn-
unum tekst býsna margt, ef þeir aðeins vilja.”
„0, svei!” fnæsti Jón gamli.
12. kafli
Hvar er Þytur?
Dag einn um haustið gerðist óvæntur at-
burður i Bárðarbæ.
Öllu bústangi var lokið i selinu að þessu sinni
og þau höfðu flutt allt niður eftir bæði dýr, mat
og muni. Hins vegar skruppu þau aftur upp
eftir skömmu seinna til að slá nokkra smábletti
sem vel voru sprottnir og fá þannig nokkra
bagga af góðu heyi i viðbót til vetrar. Heyið
fluttu þau svo heim á þeim Brún og Þyt.
Jón gamli og litli Jón voru einnig upp frá við
sömu störf þessa daga og gengu á kvöldin yfir i
Bárðarbæjarselið til að spjalla um stund.
Þannig liðu þrir dagar sem urðu öllum til
ánægju þvi að veðrið var gott og haustið
skartaði i sinum fegurstu litum. Amma var
með eins og við mátti búast, hugsaði um mat-
inn og tindi þess á milli mikið af multuberjum
með Bárði. Tóti hjálpaði pabba og afa við að
raka og Brúnn og Þytur reikuðu ofurlitið um,
til að leita að beztu beitartoppunum. Venjulega
komu þeir aftur heim, þegar liða tók nokkuð á
daginn. Hvorugum þeirra virtist detta i hug að
strjúka.
En eitt kvöldið kom Þytur ekki heim.
Tóti gat ekki áttað sig á þessu eins og vænta
mátti. Hann reyndi oft að kalla en það bar eng-
an árangur. Þytur sást hvergi.
„Hvers vegna kemur Þytur ekki, pabbi?”
spurði hann órólegur.
Hann vissi, að jarfi og skógarbjörn áttu
heima hér upp til fjalla og honum datt i hug, að
þeir ættu sök á hvarfi Þyts.
„Vertu nú ekki að imynda sér það versta,”
sagði pabbi. „Ég skal bráðum leggja á Brún og
leita að honum hérna i nágrenninu.”
Pabbi fór strax eftir kvöldmatinn. En nú
dimmdi fljótt svo að hann gat ekki leitað lengi
og hann kom aftur án þess að hafa orðið nokkuð
var við Þyt.
„Hann kemur áreiðanlega aftur á morgun,”
sagði pabbi hughreystandi, „hann hefur bara
langað til að fara i stutta kynnisferð.”
Tóti gat lengi ekki sofnað. Hann var alltaf að
hugsa um Þyt. Það var svo margt, sem gat
komið fyrir. Fyrst og fremst var hann i mikilli
hættu vegna rándýranna stóru. En svo gat
hann lika hafa dottið i gjá eða sprungu og bein-
24