Heimilistíminn - 24.11.1977, Side 34

höfðu hugsað mikið um stúlkuna og barnið
hennar. Þau höfðu hvað eftir annað sótt hana
og barnið og farið með þau siðdegis og um
helgar út i einbýlishúsið sem þau bjuggu i. Að
lokum hafði verið ákveðið að þau tækju barnið i
fóstur á daginn. Hún kom með það til þeirra á
hverjum morgni og sótti það aftur á kvöldin og
stundum kom lika konan og sótti barnið til
hennar.
Smátt og smátt fóru hjónin að minnast á það
oftar og oftar að þessi flutningur og ferðir á
milli væru erfiðar fyrir Súsönnu og ekki hvað
sizt fyrir barnið. Susanna sættist á það þó á
móti vilja sinum að þau fengju að hafa barnið
yfir vikuna en hún kæmi svo og sækti það á
föstudagskvöldum.
Eitt föstudagskvöldið þegar hún kom til þess
að sækja barnið var enginn heima. Húsið var
lokað og dregið fyrir alla glugga. Hún sat
þarna allt kvöldið og beið en á árangurs. Á
laugardagsmorguninn hafði hún farið til lög-
reglunnar og fljótlega varð öllum ljóst að fjöl-
skyldan hafði horfið sporlaust og tekið barnið
með sér. Slóðin varð ekki rakin lengra en að
garðshliðinu ef svo mátti að orði komast.
Þau höfðu ekki farið frá Sviþjóð að minnsta
kosti ekki á sinu eigin vegabréfi. Interpol hafði
leitað þeirra um allan heim en án árangurs.
— Hún var róleg og hafði stjórn á sér ótrú-
lega lengi, sagði Akerström fulltrúi en hún
hlýtur að hafa verið með einhverjar áætlanir
innra með sér sem enginn vissi um. Dag
nokkurn varð hún ofsalega reið við mig vegna
þess að ég hafði ekkert getað gert til þess að
leysa gátuna og þaut svo út úr skrifstofunni
minni. Þar með hvarf hún einnig sporlaust.
íbúðin hennar stóð tóm og yfirgefin þar til eig-
andinn leigði hana aftur og hún hvarf frá hinni
mjög svo góðu vinnu sinni. Við höfum leitað
hennar um allt siðan þetta gerðist en árangurs-
laust þar til frú Broman kom með kassann og
pappirana hennar.
Hann lagði höfuðið i hendur sér og leit
sannarlega aumkunarlega út. Sigrid velti því
fyrir sér eitt augnablik, hvort hann hefði sjálf-
ur orðið hrifinn af Susanne — Helenu þessar
vikur, sem hann hafði unnið að þvi að leysa
vanda hennar og þess vegna væri það ekki að-
eins vegna starfs hans sem honum þætti svo
miður að hún hafði horfið.
— Eitt er vist sagði Sigrid — og það er að i
34
þetta skipti hefur hún ekki horfið af fúsum og
frjálsum vilja. Hún hefur skilið allt eftir og
meira að segja það, sem hún var að prjóna
handa litla barninu. Eitthvað alvarlegt hlýtur
að hafa komið fyrir hana.
— Ég er lika hræddur um það sagði Aker-
ström. — Frú Broman þér eruð eina manneskj-
an sem getur hjáipað okkur. Segið mér nú frá
öllu sem þér vitið um hana og allt, sem þér
hafið hugsað um hana og hina undarlegu
hegðunhennar. Látiðþað ekki hafa áhrif á yður
að yður kann i fljótu bragði að virðast sem það
hafi enga þýðingu eða sé heimskulegt. Einmitt
það getur verið hluturinn sem okkur vantar til
þess að geta fullgert myndina. Við verðum að
leysa þessa gátu við verðum að finna bæði
Susanne og barnið hennar.
Sigrid sat þana lengi og sagði frá öllu sem
henni gat komið til hugar. Þegar hún hélt sig að
lokum ekki geta sagt frá neinu fleiru og fór að
taka upp hanskana sina og töskuna til þess að
fara, sagði Akerström:
— Viljið þér lofa mér þvi frú Broman að þér
hringið um leið og yður dettur eitthvað fleira i
hug. Þér getið alltaf náð til min i þessu númeri.
Hann rétti henni kort sem hún stakk i vasa
sinn.
Yfir hádegisverðinum sagði hún Richard frá
öilu þvi sem hún vissi en hann hlustaði aðeins
ineð öðru eyranu.
— Já ég sagði alltaf að það hlyti að vera eitt-
hvað bogið við stúlkuna sagði hann aðeins.
— En Richard skilur þú ekki hversu óttalegt
þetta hlýtur að hafa verið fyrir hana? sagði
Sigrid æst. En Richard var staðinn á fætur og
farinn frá mataborðinu:
— Ég verð að fara inn i borgina til þess að
tala við þá um annan þáttinn í myndaflokkn-
um, sagði hann. — Hvað svo sem lögreglan
segir um stúlkuna að hún sé hreinasti engill
sem illa hefur verið farið með mundu þá eftir
þvi að hringja til lásasmiðsins og panta nýj-
arlæsingar i allt húsið. Meira að segja fyrir bil-
skúrinn.Ég hringdi til þin þegar ég veit hvern;
ig mér gengur i dag.
Tilfinningalausi þurs, hugsaði Sigrid þegar
hún fór að taka af borðinu. Ég er bara að velta
þvi fyrir mér hvernig hann hefði brugðizt við ef
einhver hefði rænt frá okkur Hákoni, þegar
hann var smábarn. Hákon. Hákon! Já, barnið
hafði einmitt heitið Hákon og þess vegna
hlaut stúlkan að hafa orðið svo hrifin þegar hún
sá myndina af Hákoni þeirra...