Morgunblaðið - 17.07.2004, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. JÚLÍ 2004 33
Þegar við systur setjumst hér nið-
ur til að skrifa minningargrein um
Jón frænda okkar, eigum við erfitt
með að koma minningum okkar á
blað, einfaldlega vegna þess að þær
eru svo margar góðar, en Jón átti
stóran þátt í æskuminningum okkar
og hann á stóran hluta af hjarta okk-
ar systra. Enda erum við ekki aðeins
að kveðja frænda okkar heldur
mann sem í okkar augum var og
verður alltaf eins og afi okkar. Hann
átti að meira segja sín eigin nöfn yfir
okkur en hann var vanur að kalla
okkur Róssllu og Mæsu, en hann var
líka sá eini sem fékk leyfi til þess.
Við systurnar vorum vanar að
keppast um að fá að ná í Jón í mat
því það brást ekki að sú sem fyrri
var til, kom til baka með fullan
munninn af tópasi, móðir okkar til
mikillar mæðu. En Jóni tókst svo oft
gleðja okkur systur, ef súrar voru
fyrir, með því að bjóða okkur tóp-
asinn fræga eða að fá okkur eina
,,bolsiu“.
Fátt fannst okkur þægilegra en að
sofna á kvöldin við að Jón var að
spila á harmonikkuna sína, hann
spilaði okkur í svefn. Við vorum van-
ar að fylgjast með Jóni tefla skák við
félaga sína og þó við segjum sjálfar
frá erum við nokkuð seigar í skák-
inni í dag og megum við það þakka
Jóni, en hann var mikill skákmaður.
Jóni þótti vænt um dýrin sín og
dæmi má nefna að eitt sinn þegar
maturinn var byrjaður og Jón ekki
kominn, vorum við systur beðnar að
athuga hvað orðið væri af honum,
datt okkur þá strax í hug að hann
væri niðri í fjárhúsum og ekki skjátl-
aðist okkur þar, því þar fundum við
Jón frænda með allar ærnar sínar í
JÓN
ÁRNASON
✝ Jón Árnasonfæddist á Þverá í
Eyjafjarðasveit 12.
október 1923. Hann
lést á Hornbrekku í
Ólafsfirði 7. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Þóra
Jónsdóttir frá Þverá
í Eyjafjarðarsveit, f.
10. júní 1898, d. 18.
maí 1989 og Árni Jó-
hannesson frá Kuss-
ungsstöðum í Fjörð-
um, f. 2. september
1892, d. 30. desem-
ber 1970.
Systur Jóns eru Anna, f. 30.
ágúst 1920, d. 22. apríl 1999,
Guðrún, f. 14. desember 1924,
Guðbjörg, f. 5. júní 1929, Helga,
f. 5. maí 1932, Sigríður, f. 14. júlí
1935 og Rósa Elín, f. 7. október
1939.
Jón var ókvæntur og barnlaus.
Hann var bóndi á Þverá alla sína
starfsævi en dvaldi á Hornbrekku
í Ólafsfirði síðustu æviárin sín.
Útför Jóns var gerð frá Munka-
þverárkirkju 16. júlí.
kringum sig, hann
gleymdi sér aðeins með
þeim, en engin af dýr-
unum sínum þótti Jóni
eins vænt um og ærn-
ar, enda alveg ótrúlegt
hve hændar þær voru
að honum en margar
voru einmitt vanar að
elta hann hvert sem
hann fór.
Jón var mjög spar-
samur á hrósyrðin en
þegar hann hrósaði
manni gat maður verið
viss um að maður hefði
skilað verki sínu vel.
Eins þegar önnur okkar var byrjuð
að vinna sem vinnukona í sveitinni
og tók sig til og mjólkaði allar kýrn-
ar sjálf meðan karlarnir kláruðu að
koma heyinu inn í hlöðu og urðu allir
mjög stoltir af henni, en það sem
skipti hana mestu máli var þegar
Jón sagði ,,að hún væri nú bara orðin
þessi ágætis mjaltakona“. Það sem
mín ljómaði af stolti, því fátt fannst
henni eins merkilegt og að fá hrós
frá Jóni.
Það er ekki beint hægt að segja að
Jón hafi verið strangur en þó þegar
við vorum eitthvað tregar við að
borða matinn okkar, heyrðist stund-
um í Jóni, ,,hvað er þetta, ætliði ekki
að eta þetta“, þá tókum við systur
upp gaffalinn og hámuðum í okkur,
án frekari mótmæla. Eins var að
annarri okkar fannst ostur ekki það
besta sem hún fékk, en þá leyfði Jón
henni ekki að komast upp með neitt
múður og gaf henni auka sneiðar og
sagði að annars yrði hún ekki svona
stór og sterk eins og Jón frændi, í
dag finnst henni osturinn eitt það
besta sem hún fær. Eins var að Jón
var ekki vanur að skamma okkur,
nema þegar vorum með mikil læti á
meðan hann horfði á íþróttir eða
fréttir í sjónvarpinu en þá áttum við
líka að þegja.
Mörgum þótti sú sjón skemmtileg
að fylgjast með Jóni og pabba ganga
úti á hlaði, mörgum fannst erfitt að
sjá hvor var hver, enda göngulagið
eins, en hvað þá að sjá tvær litlar
verur labba á eftir þeim nákvæm-
lega eins, en við systur tókum víst
upp á því að herma eftir göngulagi
þeirra frænda. Enn í dag erum við
systur víst þær einu, burt séð frá
pabba sem getum stælt það hvernig
Jón var vanur að standa og ganga.
Með þessum minningum viljum
við kveðja mann sem var okkur mjög
kær, ekki aðeins frænda heldur í
okkar augum afa og viljum við þakka
honum fyrir allt það góða sem hann
kenndi okkur og þær góðu minning-
ar sem við eigum frá Þverá. Minn-
ingin um góðan mann lifir með okk-
ur.
Elsku Jón, þakka þér fyrir allt.
Þínar frænkur
Rósella og María
Pétursdætur.
Yndislegi Kristófer minn.
Mikið óskaplega sakna ég þín.
Þrátt fyrir veikindi þín gafstu mér svo
mikið, það er ótrúlegt hvað svona lítil
sál gat gefið mér. Þú ert allt sem að ég
hef þráð, að halda á þér er það ynd-
islegasta sem að móðir gæti upplifað.
Mamma grætur ekki, það er eins og
sársaukinn sé svo djúpur og óyfirstíg-
anlegur að hann komist ekki út. Þú
ert og verður það fallegasta og mik-
ilvægasta í mínu lífi. Þegar þú kvadd-
ir þennan heim í örmum mínum var
sem tíminn stæði í stað, ég fann líf þitt
fjara út. Það var ólýsanlega sárt en þó
fann ég hvað sársaukinn sem þú
þurftir að bera hvarf. Mamma er ekki
bitur. Það var gott að þú kvaddir í
hlýjum móðurfaðminum og ég gat
sagt þér hvað Guð elskaði þig mikið.
Þessi lífsreynsla að eignast svona fal-
legan dreng og að þurfa að kveðja þig
engillinn minn er svo mikil og svo
ótrúleg. Ég sit eftir með aðeins helm-
inginn af hjarta mínu en ber þó mun
meiri kærleika í brjósti mínu en áður
en þú fæddist. Þegar þú horfðir á mig
með stóru, tindrandi augunum þínum,
sem sögðu svo margt, var sem allt
annað í kringum mig hyrfi. Þvílík feg-
urð, þú varst svo mjúkur og ilmaðir
svo dásamlega. Þetta mun ég alltaf
bera í hjarta mínu, alla mína ævi. Ég
veit að nú finnur þú ekki lengur til,
mamma er þakklát Guði fyrir það.
Engin móðir vil horfa á barnið sitt
þjást en þó hélt ég alltaf í vonina um
að þú kæmir heim til mín. En einn
daginn sjáumst við aftur í eilífðinni.
Ég finn hreinlega ekki orð sem lýsa
því hvað ég elska þig. Líf mitt varð
fallegt um leið og þú komst í þennan
heim. Að þú skyldir þurfa að kveðja
mun ég aldrei skilja að fullu en ein-
hver er tilgangurinn, já, vegir Guðs
eru órannsakanlegir barnið mitt. Að
missa fyrsta og eina barnið sitt er svo
óraunverulegt. Þú ert og verður alltaf
í huga mínum og hjarta gullið mitt. Þú
ert svo einstakur, ástin mín. Mamma
veit að þér líður betur núna. Ég mun
alltaf biðja heitt og innilega fyrir þér
Kristófer, drengurinn hennar
mömmu.
Ég elska þig, hvíldu í friði með
englum Guðs.
Þín
mamma.
Elsku litla hetjan hans pabba.
Nú ertu kominn til Guðs í faðmi
langömmu þinnar Jónu. Þú ert full-
kominn, elskan mín, eins og við
mamma þín höfum alltaf sagt. Ég
elska þig meira en orð fá lýst. Pabbi
kemur seinna til þín í himnaríki og þá
verðum við saman eins og ég talaði
alltaf um við þig.
Sofðu vært, elsku litli engillinn
minn.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Pabbi.
Það er ekki alltaf fyrirséð hvað ævi-
sporin verða mörg hjá hverjum ein-
KRISTÓFER
GUÐMUNDSSON
✝ Kristófer Guð-mundsson fædd-
ist 11. febrúar 2004
og andaðist 30. júní
2004 á vökudeild
Barnaspítala Hrings-
ins.
Foreldrar hans
eru Guðmundur
Njáll Guðmundsson
og Svala Hauksdótt-
ir. Foreldrar Guð-
mundar eru Guð-
mundur Þórmunds-
son og Katla Krist-
insdóttir. Foreldrar
Svölu eru Haukur
Arnarr Gíslason og Kristín Pét-
ursdóttir.
Útför Kristófers fór fram frá
Selfosskirkju 8. júlí í kyrrþey.
staklingi sem lítur dags-
ins ljós hér á jörð.
Þannig var með ást-
kært barnabarn okkar
hann Kristófer sem
fæddist svo agnarsmár
en með svo mikið bar-
áttuþrek að aðdáun
vakti. Eftir alltof stutta
meðgöngu þurfti að
flýta fyrir komu elsku
drengsins í heiminn.
Hann háði hetjulega
baráttu við óyfirstígan-
legan lungnasjúkdóm
en lífslöngunin var mikil
og þannig komu góðir
dagar og þá fylltumst við bjartsýni og
von um að hann næði bata.
Foreldrar hans, þau Svala og
Gummi, sýndu líka mikið baráttuþrek
og dugnað og umvöfðu frumburð sinn
með allri ást sinni.
Læknar og starfsfólk vökudeildar
Barnaspítala Hringsins önnuðust
Kristófer af stakri fagmennsku og al-
úð þar til yfir lauk. Þakka ber sér-
staklega fyrir þá kveðjustund sem
fjölskyldan öll fékk til að kveðja litla
ljúfinn, áður en hann sofnaði svefn-
inum langa í faðmi móður sinnar og í
nærveru föður síns.
Þessari stuttu jarðvist sem var
Kristófer svo erfið, er lokið og er hann
nú kominn í eilífa sæluvist Himnaföð-
urins sem alla umvefur með kærleik
sínum.
Hjartans litli ljúfurinn, hann kom
okkur öllum í skilning um hvað lífið er
sterkt og mikilvægt.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Hvíl í Guðs örmum, litli engill.
Amma og afi, Selfossi.
Tíminn sem við aldrei áttum.
Þú litla barn sem ég þráði að faðma
umvefja elsku, vaxa með þér.
Líf þitt var svo stutt.
Hér er ég eftir og hugsandi um það,
sem hefði getað orðið.
Kannski í eilífðinni fáum við
að hlæja og gráta, faðmast og vaxa.
Og vinna upp þann tíma,
sem við aldrei áttum
(Sr. Bragi Skúlason.)
Sofðu rótt, elsku litli Kristófer,
minningin um þig, elsku litla barn,
mun ávallt lifa með okkur. Guð gefi
foreldrum þínum og okkur öllum
styrk í þessari miklu sorg.
Amma Katla og
afi Guðmundur Kristinn.
Elsku Kristófer.
Það er svo erfitt og hræðilega sárt
að þú skulir vera farinn, elsku barn.
Þú varst svo fallegur í alla staði
með stóru yndislegu augun þín. Þú
barðist hetjulega í þínum veikindum
og núna ertu lítill, fallegur engill og ég
veit að þú ert hjá okkur alla daga.
Þegar ég var hjá þér þá langaði mig
að taka þig í fangið, hugga þig og
segja að allt yrði í lagi en ég gat ekk-
ert gert, þú varst svo veikur.
Minningin um þig mun lifa með
okkur Hrafnkötlu litlu sem biður
bænina sína fyrir þig á hverju kvöldi:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Sofðu vært, litli frændi.
Kolbrún Ýr og Hrafnkatla Líf.
Hann Kristófer fæddist löngu fyrir
tímann og þurfti sannarlega að berj-
ast fyrir lífi sínu. Framfarir voru
hægar og bakslögin mörg, þrátt fyrir
að allir legðust á eitt til hjálpar.
Fremst í þeim flokki voru foreldrarn-
ir sem dvöldu hjá honum langar
stundir og margar. Þeir veittu honum
alúð og umhyggju með snertingu,
söngvum og bænum. Þungt lóð á vog-
arskálarnar setti líka starfsfólk vöku-
deildar Landspítalans er það reyndi
að gera líf Kristófers bærilegt. Einnig
allir bænahringirnir landið um kring
sem báðu fyrir anganum og þúsundir
uppörvandi kveðja sem komu inn á
síðu Kristófers á Netinu. Það er sann-
arlega til mikið af samúðarfullu og
óeigingjörnu fólki sem er tilbúið að
létta náunganum lífið. Tilfinningar
okkar sveifluðust upp og niður eftir
því hvort vel gekk eða miður í ferlinu
en engin leið er að setja sig í spor for-
eldranna ungu, leið þeirra þessa mán-
uði í tilfinningarússíbananum. Ég dá-
ist að því hve æðrulaus og vongóð þau
voru. Mér finnst líka aðdáunarvert
raunsæi þeirra og sterk trú móður-
innar. Það sem reynsla þessi kennir
okkur, móðursystur Kristófers og
fjölskyldu hennar, er fyrst og fremst
þakklæti og auðmýkt. Þakklæti fyrir
börnin okkar, því hvert barn er í raun
kraftaverk og aukabónus séu þau
heilbrigð. Auðmýkt gangvart gang-
verki lífsins og Guði, vel sannast hve
maðurinn má sín lítils gegn afli nátt-
úrunnar og í vídd vitundarinnar.
Kristófer fékk loks næði til að hvíl-
ast. Í útförinni var mikill friður yfir
fallega snáðanum. Athöfnin var lát-
laus og presturinn, sr. Gunnar
Björnsson, frábær. Orð hans og lát-
æði gerðu mann sáttari við missinn.
Nú hvílir Kristófer hjá ömmu Jónu og
er samvistum við aðra sem lausir eru
við amstur jarðlífsins.
Elsku Svala og Gummi, ömmur og
afar okkar dýpstu samúð vottum við
ykkur sem mest mæddi á, við líðum
með ykkur. Finnum tilgang með lífi
og dauða Kristófers og látum hann
þroska okkur persónulega og til sam-
líðunar með manneskjunni á jörðinni.
Þórunn Jóna, Hallgrímur,
Hrafnhildur og Haukur Páll.
Eiginkona mín,
KRISTÍN ÞORSTEINSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Blásölum 22,
Kópavogi,
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurjón Ingi Hilaríusson.
Systir okkar.
ANNA ÁSGEIRSDÓTTIR FRY,
er látin í Saint Louis í Bandaríkjunum.
Útförin hefur farið fram.
Systkini hinnar látnu.
Ástkær eiginmaður minn,
EINAR SIGURJÓNSSON
fyrrum bóndi
á Lambleiksstöðum,
lést fimmtudaginn 15. júlí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Unnur Kristjánsdóttir.
Áskær móðir okkar, amma og langamma,
GRÓA ÞORGEIRSDÓTTIR-LAWRENCE
frá Lambastöðum,
Garði,
andaðist á Englandi miðvikudaginn 14. júlí.
Þorgeir Lawrence
Helga Hughes.
barnabörn og barnabarnabörn.