Fréttablaðið - 23.11.2002, Blaðsíða 30

30 23. nóvember 2002 LAUGARDAGUR
NAFNIÐ MATUR
MATUR Ég er auðvitað vannærður
og mjór,“ segir Kristján Krist-
jánsson, betur þekktur sem KK,
þegar hann er spurður um matar-
venjur sínar. „En mjór er mikil
vísir,“ segir hann og hlær. Krist-
ján segist aldrei verða svangur og
þurfa að minna sjálfan sig á að
borða. „Það sem gerist er að allt í
einu verð ég pirraður og önugur
og þá veit ég að ég þarf að borða.
Þeir eru til sem öfunda mig af
þessu.“ Kristján segist þó njóta
þess að borða góðan mat og vera
giftur meistarakokki. Hún heitir
Þórunn R. Þórarinsdóttir og Krist-
ján segir hana líta á matargerð
sem listgrein.
Þórunn segir að fjölskyldan
borði mikið af grænmeti og fiski
og nánast ekkert kjöt nema
lambakjöt. „Það er einmitt í
lambakjötinu sem ég er meistar-
inn,“ segir Kristján. „Ég tek gott
lambalæri og smyr það með pipar
og dijon-sinnepi. Svo bý ég til lög
sem ég set í álbakka undir lærið á
grillinu. Í leginum er allt sem ég á
við höndina, hverskonar krydd,
heimagerð rifsberjasulta, sítrónu-
safi, sinnep og vatn, og þessu
hræri ég öllu saman. Ólívustappa
og tómatastappa er líka fínt út í
þetta. Svo nota ég kjötmæli. set
gasið á fullt og hef lærið á fullum
straum í fimm mínútur. Lækka
svo nánast alveg niður í lægsta og
læt það malla í tvo klukkutíma.
Lambið verður meyrt og beinlínis
æðislegt með þessu móti,“ segir
Kristján og umlar af vellíðan við
tilhugsunina eina.
KK og Þórunn eru með einn
sex ára gutta heima, hin börnin
tvö eru flogin úr hreiðrinu. „Þau
eru þó tíðir gestir í mat, ekki síst
vegna þess að mamma þeirra er
svo góður kokkur,“ segir Kristján.
Þegar Fréttablaðið bar að garði
hafði meistarakokkurinn Þórunn
séð um matseldina og eldað fisk.
Uppskriftin að þeim rétti fylgir
hér á síðunni. ■
KK verður önugur þegar
hann gleymir að borða
Hjónin Kristján og Þórunn borða helst fisk og grænmeti, nema
þegar Kristján eldar sérréttinn sinn, meyrt og safaríkt lambalæri.
SETIÐ AÐ SNÆÐINGI
Dýrindis fiskréttur
Þórunnar rann ljúflega
niður hjá heimilisfólki
jafnt og gestum. KK,
Kristján Steinn, Sóley,
Þórunn og Þórgunna
ýsu- eða þorskflök
salt og pipar
hveiti
olía
1 tsk. karrý
1 tsk. papríka
2 msk. vatn
tvö harðsoðin egg
2-3 tómatar
Fiskurinn er skorinn í ræmur, salt-
aður og pipraður og velt upp úr
hveitinu. Slatti af olíu settur á
pönnuna ásamt karrýi og papriku
og hverjum fiskbita velt upp úr
leginum. Fiskinum raðað á pönn-
una, vatninu hellt yfir og soðið í 3-
5 mínútur. Harðsoðin egg og
tómatar brytjað smátt, dreift yfir
fiskinn og látið standa í nokkrar
mínútur.
Fiskréttur Þórunnar
með tómötum og eggjum
Gerður gerðu
Ég átti að heita Þórgunnur,“segir Gerður Kristný, rithöf-
undur og ritstjóri Mannlífs. „Móð-
ur minni fannst það fallegt nafn
en pabbi hafði neitunarvald.
Gerður er út í bláinn og Kristný
er í höfuðið á frænda mínum sem
lést ungur og hét Kristján.“ Gerð-
ur Kristný segist alltaf kunna bet-
ur og betur við nafnið sitt og
aldrei hafa fyllst eftirsjá yfir því
að Þórgunnarnafnið var flautað
af.
Aðspurð segist hún aldrei hafa
verið uppnefnd. „Fólki sem spilar
við mig þykir samt alltaf jafn
fyndið að segja Gerður gerðu.
Þetta er sígildur brandari og allir
alltaf að uppgötva hann í fyrsta
sinn.“ Gerður Kristný segist vita
til þess að margar konur beri
nafnið Kristný, en hún hitti í
fyrsta sinn stúlku með þessu
nafni í Vestmannaeyjum í sumar.
„Þetta var bráðfallegur ung-
lingur. Svo man ég líka eftir einni
gamalli Kristnýju úr minningar-
grein í Mogganum sem var alltaf
kölluð Nýja amma en ég hef sem
sagt bara hitt þessa einu.“ ■
Ekki fyrir löngu síðan, á sumar-degi, ók ég eftir aðalþjóðvegi
úti á landi og ákvað að kíkja á
sjávarþorp sem var ekki langt frá
og ég hafði ekki heimsótt lengi.
Ég lagði af stað eftir afleggjara
frá aðalveginum en það var um
það bil 20 kílómetra leið til þorps-
ins. Það merkilega var að þó að
þetta væri virkur sumardagur þá
var engin umferð. Hvergi lífs-
mark og þau fáu hús sem ég
keyrði fram hjá á leiðinni voru
hrunin sveitabýli. Svo kom ég í
þorpið sem ég hélt vera svona 300
til 400 manna þorp. Þar var
hvergi lífsmark. Það voru ein-
hverjir bátar í höfninni en hvergi
var maður á ferli, ekki bíl að sjá
og það heyrðust næstum engin
hljóð, og mörg húsanna voru
greinilega yfirgefin.
Ég ók niður steypta og
sprungna aðalgötuna sem mátti
greinilega muna sinn fífil fegri.
Þar virtist allt vera lokað og
nokkur hús sem stóðu auð. Húsin
voru til dæmis merkt lúnum skilt-
um frá Samvinnubankanum og
kaupfélagi sem hafði farið á haus-
inn fyrir mörgum árum. Sem ég
er þarna aleinn, að því er mér
finnst, í öllu þorpinu og er að
keyra á svona 5 km hraða niður
aðalgötuna sé ég hvar miðaldra
kona kemur eins og í fáti út úr
einu húsanna. Hún bindur slæðu
undir kverk eins og konur gerðu í
gamla daga og á greinilega eitt-
hvað erindi við mig. Ég var með
allar rúður skrúfaðar niður, því
veðrið var gott, og var á göngu-
hraða á bílnum. Ég renndi upp að
konunni og leit spyrjandi á hana.
Þá bendir hún, aðeins skelkuð, á
máð, gamalt, umferðarskilti og
segir „það er einstefna hérna“. Ég
náttúrulega bara þakkaði konunni
fyrir og sneri við og ók út úr þorp-
inu án þess að valda frekara um-
ferðaröngþveiti og raunar án þess
að sjá nokkurt annað lífsmark,
hvorki á tveimur fótum né fjórum
hjólum. ■
Einar Kárason rithöfundur segir sögu af
undarlegri ökuferð og skorar á Tómas R.
Einarsson, músíkant og þýðanda, að segja
næstu sögu.
Sagan
Einstefna
MEÐ SÚRMJÓLKINNI
Nemandi hafði setið við lestur ábókasafninu allan daginn. Á
heimleið gekk hann framhjá pró-
fessor sem stóð við pappírstætara
og hélt á blöðum í hendinni. „Góða
kvöldið,“ sagði prófessorinn. „Af
einhverjum ástæðum hefur ritar-
anum láðst að ganga frá þessum
pappírum fyrir mig, getur þú ef
til vill hjálpað mér með þessa
vél?“ „Alveg sjálfsagt,“ sagði
nemandinn, ræsti vélina og henti
pappírum í hana. „Frábært, stór-
kostlegt,“ sagði prófessorinn. „Ég
þarf víst fimm eintök af þessu.“
EINAR KÁRASON
„Ég náttúrulega bara þakkaði konunni fyrir
og sneri við og ók út úr þorpinu án þess
að valda frekara umferðaröngþveiti og
raunar án þess að sjá nokkurt annað lífs-
mark.“