Réttur - 01.03.1939, Blaðsíða 30

Það seg'ir sig sjálft, að Sovétríkin gátu ekki horft á.
þessa hættulegu atburði aðgerðalaust. Allur ófriður,
hversu takmarkaður sem hann er og hversu afskekkt-
an útkjálka jarðar, sem hann snýst um, er hættulegur
fyrir friðsömu ríkin. 0g því alvarlegri hætta stendur
þeim af stórveldastyrjöldinni nýju, að hún hefir þegar
náð fangi á 500 milljónum manna í þrem heimsálfum, —
Asíu, Afríku og Evrópu. Þess vegna hefir land vort, er
fylgir ósveigjanlegri friðarstefnu, iagt mikið á sig til
að auka styrk Rauða hersins og flotans.
Jafnframt gerðu Sovétríkin ýmsar ráðstafanir aðrar
til tryggingar aðstöðu sinnar í alþjóðamálum. I árslok
1934 gengu Sovétríkin í Þjóðabandalagið, í þeirri skoð-
un, að þrátt fyrir veikleika væri bandalagið réttur stað-
ur til að sýna öllum heimi fyrirætlanir friðrofanna og
hægt yrði að einhverju leyti að nota Þjóðabandalagið
sem verkfæri friðarins, til að hindra styrjöld. Sovét-
ríkin vildu ekki á slíkum tímum láta afskiptalaus al-
þjóðasamtök, þó ekki væru sterkari en Þjóðabandalagið.
í maí 1935 var gerður samningur milli Frakklands og
Sovétríkjanna um gagnkvæma hjálp, ef á þessi lönd
yrði ráðizt. Samtímis var álíka samnir.gui gerður við
Tékkóslóvakíu. í marz 1936 gerðu Sovétríkin samning
við Mongólalýðveldið um gagnkvæma hjálp. í ágúst
1937 var gerður gagnkvæmur ekkiárásarsamningur
milli Sovétríkjanna og kínverska lýðveldisins.
Einnig á þessum tímum erfiðra alþjóðamála fylgdu
Sovétríkin hiklaust friðarstefnunni.
Stefna Sovétríkj anna í utanríkismálum er skýr og
auðskilin.
1. Vér viljum frið og treystingu heilbrigðra sam-
skipta við öll ríki. Þetta er afstaða vor, og verður, svo
framarlega að önnur ríki hafi sömu afstöðu til Sovét-
ríkjanna, svo framarlega að þau reyni ekki að skerða
hagsmuni lands vors.
2. Vér viljum friðsamlega, vingjarnlega góðgranna-
sambúð við öll þau nágrannaríki, er eiga landamæri
30