Réttur - 01.03.1939, Blaðsíða 77

að miklum mun og leiðin að olíulindum og hveiti-
ökrum Rúmeníu styttist. Sókn Þýzkalands í austur, í
áttina til Svartahafs og Dardanellasunds varð tæplega
stöðvuð. Þessi sókn var engin ný bóla. Alla stund síðan
nasistar tóku völd í Þýzkalandi, hafa þeir lagt hina
mestu áherzlu á að ná löndum Suðaustur-Evrópu og
Balkanskaga undir atvinnuleg áhrif sín. Á árunum
1933—1936 hefir verzlun Þýzkalands við þessi lönd
aukizt gríðarlega, nærri helmingur verzlunar þessara
landa er við þriðja ríkið. Með innlimun Tékkóslóvakíu
hefir sókn Þýzkalands á þessum slóðum vaxið að mun.
Um það ber greinilegast vitni verzlunarsamningur
Þýzkalands og Rúmeníu, 23. marz 1939. — Sam-
kvæmt samningi þessum, á Rúmenía að laga land-
búnaðarframleiðslu sína eftir þörfum Þýzkalands,
auka málm- og olíuvinslu í samvinnu með þýzku auð-
magni, bæta samgöngur sínarl á landi og í lofti undir
fyrirsögn Þjóðverja, koma á aukinni samvinnu milli
þýzkra og rúmenskra banka. Ennfremur ætlar Þýzka-
land að vígbúa her Rúmeníu og hergagnaframleiðsla
hennar á að vinna úr þýzku efni. Rúmenía er þannig
orðin fyrsta nýlenda Hitlers hér í álfu.
Sama dag og þessi verzlunarsamningur var undir-
skrifaður kúgaði Ilitler smáríkið Litháen til að láta af
hendi Memel. Það var þriðja holdgun „andans í Mún-
chen.
En það leið ekki nema lítil stund áður en „andinn
í Múnchen“ holdgaðist í fjórða sinn. Heillaóskaskeyti
Mússólínis seinkaði dálítið eftir herför Hitlers til Bæ-
heims, ogiþað var ekki örgrant á, að það væri dálítið
dræmt. Hvað var nú fyrir hinn hávaðasama svartliða-
foringja að vinna? Jú, við strendur Adríahafsins lá
ofurlítið kotríki inniskorðað milli Júgóslavíu og
Grikklands. Ibúarnir voru aðeinsi ein miljón og árum
saman hafði það verið lénsríki Ítalíu. En lítið munar
vesælan. Mússólíni gat ekki stilt sig um að nota bæna-
dagana til þess að innlima Albaníu ítalska „keisara-
77