Vikan - 02.12.1965, Síða 16

HEILÖG JÖL?
& % X # % KAUPMANNAJÓL » » » ?
GJAFAJÚL? * * * * * MATARJQL?
* % % * ENGIN JÖL? # jfe » » # #
GÖMUL OG GÖÐ JÚL? * * # » * *
SPURNINGIN, SEM HÉR VERÐUR SVARAÐ, ER ÞESSI:
HVERNIG MYNDUÐ ÞÉR LEGGJA TIL, AÐ ÞJÓÐIN HAG-
AÐI JÓLAHALDI SÍNU, EF ÞÉR VÆRUÐ í ÞEIRRI AÐSTÖÐU
AÐ GETA RÁÐIÐ ÞVÍ?
Gleðileg jól!
í nærfellt 1000 ór hefur þessi fagnaðarkveðja hljómað
á Islandi, og mun því nær það eina, sem haldizt hefur
óbreytt frá því að jól voru fyrst haldin hér í kristnum
sið, og þó má búast við, að þeir sem blótuðu og átu
h!'ossakjöt á laun meðan þeir voru að sætta sig við þá
tl.hugsun að Oðinn væri ekki yfirhöfuð alls, hafi ekki
kunncð þetta orðatiltæki.
Meðan minnst breyting varð á lífi þjóðarinnar á þeim
myrku miðöldum, sem margir líta nú til með söknuði
af því þeir þekkja þá tíma ekki nema í blámóðu fjarsk-
ans af sögusögnum, var jólahaldið einnig í föstum, fá-
breytilegum skorðum, en þó uppljómun í miðsvetrar-
myrkrinu, sem hlakkað var til allt árið, og varla var svo
aumt heimili til, að ekki væri reynt að gera þá einhvern
dagamun.
En nú er öldin önnur. Frá síðustu aldamótum er allt
orðið svo breytt með þjóð og landi, að jafnvel íslenzk-
ustu Islendingum, svo sem Jóni Sigurðssyni og hans fylgi-
mönnum myndi finnast þeir útlendingar í landinu, væri
þeim blásið Iff í nasir nú að nýju. Við höfum í flestu
tekið upp nýja siði og nýjar venjur, f jólahaldi sem iðru.
Framhald á bls. 79.
Séra
ÓLAFUR
SKÚLASON
Ég vona nú satt að
segja, að aldrei komi til
þess, að einn maður geti
ráðið, hvernig jólahaldi
verður hagað á landi hér.
Og hreint engan áhuga
hef ég. á því að kveða
upp úr með það, hvort
heldur .neyta skuli steiktra
rjúpna, hangikjöts eða
einhvers enn annars á
jóladag. Ekki sé ég heldur
neinn greinarmun á því,
hvort skipzt er á gjöfum
á aðfangadagskvöld eða
jóladagsmorgun. En er
það ekki tilfellið, að mat-
ur og gjafir með svolitlu
trúarívafi, sem fæst með
kirkjugöngu, sé helzta
einkenni jólahaldsins?
Væri þess aftur á móti
kostur að hjálpa fleirum
til þess að öðlast þakk-
lætiskennd fyrir fæðing
hans, sem ,,var í jötu
lagður lágt, en ríkir þó á
himnum hátt", leiða þá til
trúar á hann og hollustu
við hann, þá mundi ég
fagna því.
Svar mitt við spurning-
unni er því ekkert svar,
því miður, aðeins bæn
um, að sem flestir megi
eiga sönn jól og þar með
gleðileg jól.
HULDA
JENSDÓTTIR,
I jósmóðir
Hamingjan góðal Hrædd
er ég um að ég geti ekki
svarað þessari spurningu,
einfaldlega vegna þess,
að ég hefi aldrei hugsað
um málið frá þessari hlið,
og því sfður dottið í hug,
að ég gæti nokkru þar um
þokað.
Eg minnist jólahátfðar á
bernskuheimili mfnu fyr-
ir mörgum árum. Við
börnin hlökkuðum mikið
til jólanna, eins og barna
er siður. Samt vissum við
það vel, að við mundum
ekki fá neinar jólagjafir,
og að við mundum ekki
heldur geta gefið neinar
gjafir. Það var hryggð f
barnshuganum en um leið
tilhlökkun. Ég fylgdist
með þvf af aðdáun hvern-
ig móðir mín f vanmætti,
bæði vegna heilsubrests
og vanefna, undirbjó jól-
in. Svo rann hin lang-
þráða stund upp, allt var
hreint, fágað og hlýtt. Jú,
við fengum pakkai Hvílík
eftirvænting! [ mínum
pakka var fallegur vasa-
klútur, kerti og spil. Hví-
líkur fögnuður. Hjartamitt
svall af þakklæti. Ég var
fullkomlega hamingju-
söm! Kvöldið leið. Við
sungum saman, töluðum
um hann, sem hafði fæðzt
í f járhúsi og verið lagður
f jötu, og nutum þeirra
Fraxnhald á bls. 51.
STEFÁN M.
GUNNARSSON,
bankamaður
Það er stórt orð Hákot.
Það er mikill fjöldi fólks,
sem samanstendur að
heilli þjóð, þótt þjóðin sé
smá. Það verður þvf allt-
af ofvaxið mér og öllum
öðrum að stjórna því
hvernig heil þjóð hagar
jólahaldi sínu, en væri ég
kóngur í ríki mínu og gæti
ráðið öjlu um hegðun
þegna minna, þá skyldi
ég segja þeim ýmislegt
um jólin.
f fyrsta lagi myndi ég
segja þeim hversvegna við
höldum jól. Ég myndi
segja þeim að jólin væru
ekki bara fyrir börn held-
ur miklu fremur fyrir þá
fullorðnu. Ég myndi segja
þeim að gefa engar jóla-
gjafir, nema til heimilis-
fólksins og náinna ætt-
ingja erlendis, en jafn-
framt að senda vinum og
kunningjum jólakort. Ég
myndi segja þeim að
gæta þess að enginn lægi
úti né væri svangur um
jólin . . . Ég myndi segja
þeim að þeir mættu ráða
því sjálfir hvað þeir hefðu
f matinn en það væri há-
tíðlegt að hafa alltaf það
sama á aðfangadags-
kvöld og ég myndi segja
þeim að fara til kirkju,
Framhald á bls. 79.
Jg WSAK 48. tW.