Vikan - 02.12.1965, Síða 62

PELSAR * LOÐÚLPUR % NAPPA KAPUR *
NAPPA JAKKAR * ULLARKÁPUR *
RÚSKINNSKAPUR * RÚSKINNSJAKKAR *
TÖSKUR % HANZKAR * SKÖR OG
KULDASTÍGVÉL.
Uíma
höndinni, sem hélt um stólbríkina,
hin hékk máttlaus niður með hlið-
inni og lak úr votum vettlingi. Hurð-
ir stóðu opnar að baki henni. — Ég
þaut til dyra. Skellti hurðunum í
lás, lagði höndina á öxl henni. —
Hvað er að, frú Guðrún?
— Hann Pétur er á sjó og dreng-
irnir. Hann er ekki kominn að. —
Ég gaf börnunum að borða — ég
þoldi þetta ekki lengur, — ég bað
þau að vera róleg — geturðu eitt-
hvað hjálpað mér, séra Kjartan?
Það steyptist yfir mig éins og
ískaldur foss. Við höfðum verið að
raula vissa tónaröð í undirröddun-
um af unaðslegu lagi á milli þess,
að við spjölluðum og biðum hvort
fleiri kæmu. Unaðslegu lagi: í dag
er glatt í döprum hjörtum. Og hér
stóð Guðrún í Tangabúðinni, hold-
vot, úfin og náföl. Hafði brotizt
alla leið til okkar utan úr Tanga-
búð í þessu veðri. Örþreytt, en mjög
róleg. Það var eins og hún hefði
ekki meira að segja, hélt sér í stól-
bríkina, fingurnir hvítir af átakinu.
Hún endurtók lágt:
— Geturðu eitthvað hjálpað mér,
séra Kjartan?
Spurningin snart mig eins og lam-
andi ógn. Hvernig átti að hjálpa?
Og hvað gat ég? Ég benti piltunum
að koma.
— Veiztu hvaða veiðarfæri Pétur
reri með?
— Hann reri með tvær beittar
hankalóðir og handfæri. Ætlaði að
reyna með þeim á meðan lóðirnar
lægju.
Þetta var ofurlítil bending um
hvert hann kynni að hafa farið. Og
þó — þau voru mörg lúðumiðin.
— Hvað var klukkan þegar hann
reri?
— Það var laust fyrir átta.
Það voru þá 13’/2 klukkustund
síðan hann fór. Það var ekki efni-
legt.
— Nú fylgið þið tveir Guðrúnu
heim til mín og þið fáið ykkur
kaffi. Við hinir förum til stöðvar-
stjórans og fáum hann til að setja
sig í samband við útgerðarplássin
hér í kring og skip, sem hér kynnu
að vera í grennd. Það verður hafin
leit svo fljótt, sem nokkur tiltök eru.
Og svo farið þið tveir heim til Sig-
urðar Guðbrandssonar skipstjóra og
vitð hvort nokkur tök eru á að
koma flóabátnum út í skjótri svip-
an. Sigurður er hér allra manna
kunnugastur.
Mér hugkvæmdist ekki önnur úr-
ræði í svipinn. Guðrún leit til mín
þakklátlega. Það var eins og ein-
hver vonarneisti kviknaði ( hug
hennar við þessar fyrirhuguðu að-
gerðir.
— Ég þakka ykkur öllum fyrir.
En nú vil ég helzt fara heim til
barnanna, sagði hún.
— Þú ferð ekkert heim fyrr en
þú ert búin að fá hressingu — og
ég verð kominn aftur og segi þér,
hvað okkur hefur orðið ágengt. Og
það verður einhver hjá þér útfrá í
nótt. Hvað segirðu um Katrínu (
pósthúsinu?
— Ég yrði fjarska þakklát, ef
‘Brúðarkiólar
stuttir og síðir í miklu úrvali.
BRÚÐARSLÖR - BRÚÐARKÓRÓNUR.
LILJU BINDI
ERU BETRI
Fást í næstu búð
g2 VIKAN 48. tbl.