Æskan - 01.11.1971, Síða 29

— Mundu það þá, sagði álfakóngurinn. — Einnig vil ég biðja
þig að láta aldrei byggja á Álfhólnum undir fjallinu.
Svo hvarf hann ásamt mönnum sínum, og aftur varð dimmt í
baðstofunni.
Næsta morgun vaknaði Busi eldsnemma. Hann spurði mömmu
sína, hvort hann gæti ekki hjálpað henni eitthvað.
Mamma hans varð mjög undrandi en þó glöð yfir þessu og
bað hann að hjálpa til að mjólka.
Og svona iiðu dagarnir.
Hann hætti að fíflast eins og áður. Nú þurfti ekki að kalla hann
lata og leiðinlega Busa, heldur duglega og góða Busa.
Eftir að álfarnir komu til hans, breyttist hann algjörlega og
varð eftir það prúður og góður drengur. En hann fór aldrei einn
niður að Álfhólnum.
Og svona endar sagan af honum Busa.
Hvít er borg og bær
(Jólaljóð)
Texti: ERLA ÞÓRDÍS JÓNSDÓTTIR
Lag: INGIBJÖRG ÞORBERGS
4 J> G- H ' B

(c ... V
2(
) 4( )
< sY> ■7 ó~ cc
G
Hvít er borg og bær,
D7
bjartur jólasnær
G
hylur kaldan svörð,
D7
hýst er bóndans hjörð.
am
Kirkjan kallar enn,
E7
Kristi fagna menn,
am C
á jólahátíð gefi Guð
D7 G
gleði og frið á jörð.
G C Cm
Ljúfan óm, helgan hljóm,
G
heim frá kirkju ber.
D7
Hringt er blítt, hljómar þýtt,
G
heilög stundin er.
(G) C Cm
Ljósum prýdd, litum skrýdd,
G
ljóma trén svo græn.
D7
Til himins hljótt á helgri nótt,
G
heita sendum bæn.
FELUMYND
Þarna er jólasveinninn kominn í bæinn með pok-
ann sinn. En eitthvað er hann utan við sig, bless-
aður, því að hann tekur ekki eftir stráknum, sem
er búinn að klippa gat á pokann, svo að leik-
föngin hrynja úr. Þið sjáið strákinn í garðinum,
en tveir af félögum hans hafa falið sig. Geturðu
fundið þá?
27