Æskan - 01.11.1971, Síða 70

1. atriði.
(Venjuleg stofa með borði, stólum og
legubekk til hægri. Pabbi og mamma eru
ferðbúin í yfirhöfnum. Ari og Ása eru hjá
þeim.)
ÁSA: Það verður leiðinlegt, þegar búið er
að selja Búkollu.
PABBI: Já, en þið vitlð vel, börn, að á
jólunum eyðlst meira en á öðrum tím-
um ársins. Það er ástæðan til þess, að
við verðum að selja kúna.
MAMMA: Búkollu llður vel, þar sem hún
verður. Það getum vlð verið viss um.
ÁSA: Við skulum vona það.
MAMMA: Farið nú gætilega með eldinn.
Þegar klukkan er 4, skuluð þið dúka
jólaborðið. Og þá skuluð þið fá ykkur
að drekka. Kökurnar eru í bauknum i
skápnum, — þar eru líka brauðmenn.
Kveikið svo á kertunum á borðinu. Þetta
er aðfangadagskvöld. f kvöld er Jesús
hjá ykkur. I kvöld verður hann gestur
ykkar. Verið viss um það. Hamingjan verl
svo með ykkur. Verið þið sæl.
PABBI: Verið þið sæl.
(Þau fara. Börnin staðnæmast við dyrnar
og veifa á eftir þeim.)
BÆÐI: Verið þið sæl, pabbi og mamma.
Vertu sæl, Búkolla.
ÁSA: Gleðileg jól, Búkolla.
ÁSA: Frelsarinn kemur í kvöld. Það sagði
mamma.
ARI: En mamma átti ekki við, að við mund-
um sjá hann. Þú veizt, að hann er ósýni-
legur.
ÁSA: Já, manstu ekki eftir sögunni i biblíu-
sögunum? Hann fylgdi tveimur lærisvein-
um, sem voru á leið til Emmaus, og
þelr þekktu hann, þegar hann braut
brauðið.
ARI: Já, það var i gamla daga. Síðan eru
liðin tvö þúsund ár. Svona kemur ekki
fyrir nú á dögum.
Ása: Ja, en ef hann kæmi og við gætum
séð hann.
ARI: Hvað heldurðu, að við fáum í jóla-
gjöf?
ÁSA: Hvers óskar þú?
ARI: Ég veit ekki. Það er um margt að
gera. Ég á bæði skauta og skíði. En ég
held, að ég vilji helzt fá reglulega
skemmtilega bók.
ÁSA: Eigum við að spila lúdó? — Og svo
dúkum við borðið klukkan fjögur.
ARI: Gleymdu ekki jólakertunum.
Tjaldlð.
2. atriði.
(Ása er að dúka jólaborðið. Arl kemur
inn með tvö kerti, sem hann leggur á
borðið.)
ARI: Þú hefur lagt á borð handa þremur.
ÁSA: Já, það getur einhver komið. Það
er aðfangadagskvöld.
ARI: Nei, það kemur varla neinn fyrr en
pabbi og mamma koma.
ÁSA: Ég veit ekki — en mér finnst, að
einhver muni koma.
(Ari gengur að glugganum og lítur út.)
ARI: Það er heiðskírt — stjörnur og norð-
urljós. En ekki sé ég pabba og mömmu.
— Þau koma varla fyrr en eftir klukku-
stund.
ÁSA: Nú er jólaborðið tilbúið.
(Þögn.)
ÁSA: Heyrðir þú nokkuð?
ARI: Já, mér fannst ég heyra, að elnhver
væri að koma.
ÁSA (æst): Það er jólagesturinn — jóla-
gesturinn.
ARI: Það kemur einhver upp tröppurnar.
ÁSA: Littu eftir hver það er.
(Ari fer út. — Þegar hann kemur Inn
aftur, kemur með honum fátæklega
klæddur drengur. — Drengurinn stað-
næmist við dyrnar. Ari og Ása líta
hvort á annað.)
DRENGURINN: Get ég fengið að ylja mér?
ARI: Hvaðan kemur þú?
DRENGURINN: Úr dalnum hinum megin
— ég kom yfir fjallið.
ÁSA: Þú ert bæði blautur og kaldur. —
Seztu á stólinn, svo getur Ari hjálpað
þér úr sokkunum.
(Drengurinn sezt. Ari krýpur fyrir fram-
an hann og hjálpar honum úr skóm og
sokkum.)
ARI: Hvert ætlar þú?
DRENGURINN: Ég veit það ekki.
ARI: Hvar áttu heima?
DRENGURINN: Þar sem ég fæ að vera hjá
góðu fólki.
ÁSA: Við ætlum að fara að drekka. Setztu
við borðið með okkur.
(Drengirnir setjast. Eftir andartak kemur
Ása inn með brauð á diski. Ása kveikir
á kertunum. Börnin borða og drekka.
Gesturinn tekur brauðsneið og brýtur
hana ( sundur. Systklnin horfa á hann
æst. Máltiðinni er lokið. Drengurinn
leggur höfuðið niður á borðplötuna.)
ÁSA: Hann er syfjaður. (Við drenginn):
Hallaðu þér á legubekkinn.
(Drengurinn gengur að legubekknum og
leggst fyrir. Ása sækir teppi og breiðir
ofan á hann.)
ARI: Nú hljóta þau pabbi og mamma að
fara að koma.
ÁSA: Hafðu ekki hátt. Hann sefur.
(Börnin setjast bæði hljóðlega niður.)
Tjaldið.
3. atriði.
(Foreldrarnlr koma inn með jólaböggla.)
FORELDRARNIR: Gleðileg jól.
BÖRNIN (hlaupa á mótl þeim): Gleðileg
jól, pabbi og mamma.
(Foreldrarnir leggja bögglana frá sér.)
MAMMA: Jæja, hafið þlð verið óþollnmóð
að bíða? (Gengur að legubekknum.) Hver
er þarna?
ÁSA: Það er fátækur drengur, sem kom
hingað. Hann var dauðþreyttur, kaldur
og svangur. Má hann ekki vera hér í
nótt?
PABBI: Á aðfangadagskvöld eru allir vel-
komnir. Þá eru allar dyr opnar.
ARI: Manstu, Ása, eftir kvæðinu, sem vlð
lásum í skólanum, um Jakob, sem var
lokaður úti á aðfangadagskvöld?
ÁSA: Já, Ari. Ég man eftir því.
ARI: Ása hélt, að það væri frelsarinn, þeg-
ar við heyrðum til drengslns úti.
ÁSA: Ég var svo æst, þegar hann braut
brauðið. En það gerðist ekkert mark-
vert.
ARI: Nei, það gerðist ekkert. Hann er bara
áfram fátækur drengur.
ÁSA: Ég bjóst við, að það mundi myndast
helgibaugur um höfuð hans.
ARI: En hann var óbreyttur.
MAMMA: Þið hafið samt sem áður teklð
á móti frelsaranum, börn. Hann hefur
sjálfur sagt: Það, sem þú gjörir elnum
af minum minnstu bræðrum, það hefur
þú gjört mér.
Tjaldið.
Þýtt.
68